Náttúrufræðingurinn - 1993, Síða 117

votviðrasamri tíð þegar viðurinn hefur
dregið í sig talsverðan raka myndar hann
2-5 mm appelsínugul hlaupkennd gró-
aldin, lík smáum vörtum, á yfirborði
viðarins (1. mynd). Þegar viðurinn þomar
á ný dregst sveppurinn saman í þunna
himnu sem ekki er sýnileg berum augum.
Tilraunir hafa aftur á móti sýnt að
tárasveppurinn getur starfað þó rakinn í
viðnum sé mjög lítill. Því hefur verið
haldið fram að sólarljósið þurfi að
ummynda yfirborð viðarins að ákveðnu
marki til að tárasveppur nái að nýta sér
viðinn til vaxtar. Þess má geta að
nýafstaðin ítarleg rannsókn á útbreiðslu
tárasvepps í Noregi, og ennfremur í
Svíþjóð og Englandi, hefur leitt í ljós að
sveppurinn er langalgengasta fúameinið í
klæðningum húsa.
Tárasveppur er af flokki kólfsveppa
(Bacidiomycetes) og ætt tárasveppa
(Dacromycetaceae). Sameiginlegt ein-
kenni þeirrar ættar er hlaup- eða vaxkennt
gróaldin og hæfdeiki til að þrútna og
dragast saman eftir rakastigi umhverfisins.
HELSTU HEIMILDIR
Alexopoulus, C.J. & C.V. Mims 1979. Intro-
ductory Mycology. Jolm Willey & sons. 632
bls.
Helgi Hallgrímsson 1987. Skrá uni íslenska
stórsveppi. Náttúrugripasafnið á Akureyri.
Fjölrit.
Jessen, K.L. 1991. Táresopp-problematikken
i Norden. í Nordiska treskyddsdagar,
Reykjavík 27.-28. júní 1991.
Kleive K. & T.J. Lund 1988. Nedbrytning av
treoverflater. Jotun. Skýrsla.
PÓSTFANG HÖFUNDAR
Sigurbjörn Einarsson
Iðntœknistofnun Islands
Keldnaholti
112 REYKJAVÍK
111