Samvinnan - 01.06.1969, Blaðsíða 42

Biðjandi gyðingar við
grátmúrinn í Jerúsalem.
hærra hlut og troði Davíð undir fótum
sér, er það til marks um að hann sé raun-
verulegur risi. En vinni Davíð litli á ris-
anum, segir fólk: „Risinn Davíð er búinn
að troða aumingja litla Golíat niðrí svaðið.“
Ég held því fram að ísrael hafi farið
með hlutverk Davíðs. Og ég held því fram,
að jafnvel núna eftir hinn frækilega sigur
sé ísrael enn í gervi Davíðs litla sem hefur
að vísu unnið á hinum ringlaða Golíat, en
Golíat er eftir sem áður ógnandi risi. Á
þessari stundu, engu síður en í júní 1967,
stafar ísrael hætta af algerri útþurrkun.
Nema hinn menntaði heimur taki þegar í
stað til sinna ráða, getur allt orðið um
seinan. En ég er hræddur um, að ekki sé
margt fólk í heiminum núna, sem muni
harma það, verði hinn sigursæli Davíð
lagður að velli.
Miklu fleira fólk hefði verið reiðubúið að
syrgja hinn sigraða Davíð. Og hér er aftur
um að ræða siðferðilega missýningu.
Innra með mér vaknar sá beiski grunur,
að jafnvel hinir víðsýnustu og menntuðustu
meðal framfarasinna í heiminum séu enn
mótaðir af þeirri kristnu hefð, sem þeir
drukku í sig með móðurmjólkinni: Gyðing-
ur, vertu kyrr á krossinum. Farðu aldrei af
honum. Daginn sem þú stígur niðraf kross-
inum og slöngvar honum í höfuð þeim sem
krossfestu þig, hættum við að hafa mætur
á þér.
Bölvuð er þessi krossfesta messíasarþjóð
þeirra sem festu hinn krossfesta Messías
á krossinn.
Víetkong Miðausturlanda
Myndin sem blasir við þessa stundina er
í stórum dráttum svona: Hæglát og frið-
elskandi þjóð einsog Egyptar, sem er að
leitast við að umturna sjálfri sér úr trúai'-
legu lénsríki í nútímaiðnaðarríki fyrir til-
stilli arabísks eða múhameðsks sósíalisma,
er umsetin af hernaðarsinnuðu, slægu og
landgráðugu ríki, sem hefur safnað kröft-
um árum saman til yfirþyrmandi og ger-
eyðandi árásar og sem hefur vegna tækni-
legra yfirburða troðið vanþróaðan og hjálp-
arvana óvininn undir fótum sér.
Hver fæst til að trúa okkur nú, þegar við
segjum að það sem var leiðarljós okkar
hina hræðilegu daga í maí 1967 var eiður-
inn sem við unnum þeim sex milljónum
gyðinga sem eytt var í heimsstyrjöldinni?
Hver fæst til að trúa því að við fórum með
sigur af hólmi vegna þess að við áttum
engan annan kost?
Við eigum engan her, engan mátt, ekk-
ert. Við eigum mjóa strandlengju og óvarðar
borgir. En á þeim örlagadegi, þegar okkur
fannst að allt hefði lokizt um okkur, þá
vissum við að það sem einu sinni hafði
gerzt, það sem ævinlega hafði gerzt, mætti
aldrei gerast aftur. Við afréðum að veita
viðnám. Við afréðum að berjast í húsum
og göngum, frá stræti til strætis, frá húsi
til húss. Ekki ein einasta íbúð í Tel Aviv
hefði verið tekin ánþess allir karlmenn,
konur og börn í henni hefðu fallið. Engum
hvítum fána hefði verið veifað í einni ein-
ustu byggingu í Tel Aviv. Hernám ísraels
hefði orðið ákaflega kostnaðarsamt fyrir-
tæki.
Nú stæi-a arabar sig af því, að þeir heyi
skæruhernað. Þeir segjast hafa tekið hern-
aðarlist Víetkongs sér til fyrirmyndar og
beitt henni í Miðausturlöndum. Þeir fara
í hópgöngur með myndir af Che Guevara.
Þetta vekur mér hlátur.
Alveg á sama hátt og myndir af Che
Guevara vöktu mér hlátur þar sem þær
héngu í íburðarmiklum híbýlum á Mont-
parnasse.
Ég hef lengi velt því fyrir mér, hvort
Che Guevara hafði mynd af Che Guevara
hangandi í híbýlum sínum.
Hvað er Víetkong? Víetkong er ekki hvít-
ir fánar á byggingum. Víetkong merkir að
berjast til síðasta manns. Hvort sem þeim,
er veifa myndum af Che Guevara, líkar bet-
ur eða verr, erum það við sem erum Víet-
kong Miðausturlanda. Við erum hvenær sem
er reiðubúnir að berjast allt til dauða.
Eftir að búið er að myrða okkur siðferði-
lega, erum við reiðubúnir að berjast fyrir
því einu að fá að lifa á jörðinni, jafnvel
án samúðar og blessunar framfaraaflanna í
heiminum. Eftir dauðabúðirnar eigum við
ekki nema eitt æðsta verðmæti: sjálfan
lífsandann.
Við og sósíalisminn
Fyrst nokkur orð um notkun mína á
orðinu „við“. Ég er ekki hreykinn af þess-
ari notkun. Áðurfyrr þegar ég sagði „við“,
átti ég við okkur öll sem dáðum Che og
hötuðum Frakkland, sem elskuðum Nazim
Hikmet og hötuðum kúgunina. Einu sinni
hélt ég að hinn raunverulega óvin væri
einungis að finna heimafyrir og að eina
sanna stríðið væri borgarastríð. Sá tími
er liðinn. Núna, ef þið viljið að ég deyi
vegna Dayans, og Dayan vill ekki deyja
með mér, heldur berjast, hvorn kostinn á
ég að kjósa?
Tilvera okkar nú er óþægileg þeim sem
eru að vinna að valdajafnvægi í heiminum.
Það er þægilegra, að einungis séu tvennar
herbúðir, aðrar engilbjartar, hinar sauð-
svartar. Einsog ég sagði fyrr, erum við
aðeins hálf þriðja milljón talsins. Þegar
horft er á heiminn í heild, hvaða máli
skipta þá nokkur hundruð þúsund vinstri-
sinnar, sem vinna gegn stefnu Eshkol-
stjórnarinnar og vilja stuðla að raunveru-
legum friði við araba, og sem leitast við
að brjótast undan einstrengingslegu valdi
Bandaríkjanna?
Einhver hefur þegar afráðið að fórna
okkur. Saga byltinga er krökk af slíkum
fórnum allt síðan á dögum spænsku borg-
arastyrjaldarinnar. Einu sinni var heims-
byltingunni fórnað á altari byltingar í einu
landi. Nú eru útreikningarnir ekki eins
barnalegir.
Nú reyna þeir að skýra fyrir okkur, að
til sé arabískur sósíalismi. Það er til eg-
ypzkur sósíalismi og alsírskur sósíalismi.
Það er til sósíalismi þrælasala og sósíalismi
olíuauðjöfra. Það eru til allskonar gerðir
af sósíalisma, sem allar miða að einu og
sama marki — semsé kollvörpun heims-
valdastefnunnar, sem er afturámóti ein og
ódeilanleg.
Einu sinni var bara til ein gerð sósíal-
isma, sem nærðist á grundvallarreglum,
sumum þeirra siðferðilegum. Daginn sem
siðferðið dó, fæddist hinn sárstaki, hefð-
bundni sósíalismi, sem breytist frá einum
stað til annars og einu skeiði til annars —
sósíalismi sem ég kann ekki annað nafn á
en nationalsósíalismi (þjóðernisjafnaðar-
stefna eða nazismi).
Ég vil lifa. Hvað get ég gert ef Rússland,
Kína, Víetnam, Indland, Júgóslavía, Sartre,
Russell, Castro hafa einróma samþykkt að
ég sé einn og ódeilanlegur. Það er þeim
óþægilegt að viðurkenna, að einnig í ísrael
sé stjórnarandstaða. Hversvegna ætti að
vera stjórnarandstaða í ísrael, ef aðeins er
leyfður einn flokkur í alþýðulýðveldum
einsog Kúbu eða Alsír?
Og kannski hafa þeir samvizkubit. En
þeir hafa gert sína útreikninga og komizt
að þeirri niðurstöðu, að ég sé aðeins einn,
42