Samvinnan - 01.12.1973, Blaðsíða 7

' “ 'N
Mulalundur
Ármúla 34 - Símar 38400 - 38401 - 38450
Bréfabindi og lausblaðabækur í öllum stærðum,
margir litir.
Hulstur úr glæru plasti: fyrir félagsskírteini, nafn-
skírteini, fyrstadags umslög, póstkort o. fl.
A4 umslög og fólio með mismunandi lituðum
kanti.
Til fundarhalda: allskonar möppur og barmmerki.
Kápur fyrir símaskrár.
Haldið öllu í reglu á skrifstofu yðar, með því að
nota vörur frá MÚLALUNDI.
kenna nægilega mörgum
skipstjóraefnum handa
þessum skipastól.
4. íshús og frystihús þurfa a3
komast upp nægilega mörg,
bæði til að geyma fisk ó-
skemmdan til átu og sölu,
en þó einkanlega til þess að
hafa jafnan til nægilega
síldbeitu.
5. Fiskverkunina þarf að
vanda svo vel, að íslenzkur
fiskur ryðji sjer til rúms á
markaði, þar sem hann er
beztur.
6. Blautfisksverkun þeirra,
sem bátaútveg hafa, þarf
að leggjast niður, því að
hún heldur fátækum al-
menningi við í amlóðaskap,
niðurlægingu og basli.
7. Landssjóður þarf að hlaupa
undir bagga með styrkveit-
ingum og lánum, sjerstak-
lega til þilskipakaupa og is-
húsbygginga.
Þessi meginatriði man jeg
ekki til að sætt hafi eiginleg-
um mótmælum og vil jeg leyfa
mjer að athuga þau nánar.
Það er nú auðsætt, að eigi
menn að vinda bráðan bug að
því að fjölga þilskipum svo
miklu nemi, þá verður það ekki
án lána og þeirra stórkostlegra.
Þeir eru tiltölulega svo fáir,
sem hafa bæði efni á að kaupa
þilskip og um leið næga hvöt
eða ástæðu til að verja fje sínu
á þann hátt. Þess vegna er stór-
fjölgun þilskipa undir því kom-
in og þvi að eins æskileg, að
þorri þeirra manna, sem sjáv-
arútveginn stunda, sameini
kraptana og eignist þilskip.
En aðalagnúinn á því blasir þá
undir eins við, og hann er sá,
að einmitt þessir menn geta
í fljótu bragði svo sáralítið lagt
í slík fyrirtæki. Það þykja og,
að sögn kunnugra manna,
býsna mikil vandkvæði á að
þilskipaútgjörð þeirra, sem
að eins eiga eitt skip eða part
úr skipi, borgi sig. Þeim verði
öll útgjörðin svo dýr að þeir
megi illa við skakkaföllunum.
Útgjörðarmenn kvarta yfir dýr-
um og ekki meira en svo trú-
um hásetum, og hafa þeir við
því ýms uppörfandi meðul. Á
hinn bóginn kvarta hásetarnir
yfir ljelegri aðbúð á skipunum,
illa tilbúnum mat, ónógu rúmi
o. s. frv. Loks fer það orð af
mörgum þeirra, að þó þeir hafi
ríflegt kaup og hlunnindi og
þyki dýrir, þá komi þeir samt
furðufátækir heim til sín. Allt
þetta bendir á, að ráðdeildin
sje minni en búast mætti við og
að hagsmunir útgjörðarmanna
og háseta sjeu ekki nógu sam-
ferða. Öllum, sem jeg hef talað
við um þetta efni, hefur borið
saman um, að þilskipaútgjörð
borgaði sig bezt fyrir kaup-
menn. Þeim verði útgjörðar-
kostnaðurinn að öllu leyti ljett-
ari, svo sem vörukaup og þess
konar, þeim sje fiskverkunin
auðveldari, svo í góðu lagi fari,
og þeim verði meira úr fiskin-
um á markaði.
Ekki má gleyma því, hver
agnúi er á því fyrir fjelitla
menn einn og einn eða örfáa
saman að taka lán. Þó þingið
vilji mikið til vinna að hjálpa
sjávarútveginum, þá getur það
þó ekki lánað fje án góðra
trygginga. En góðar tryggingar
eiga þessir menn hver fyrir sig
óhægt með og jafnvel ómögu-
legt.
íshúsin ættu ekki að vaxa
mönnum í augum út af fyrir
sig; því að ekki þarf nema
lltilf jörleg samtök til að koma
þeim upp og það af fjelitlum
mönnum. En þau eru samt ó-
þægilegur ábætir fyrir þá, sem
eru með veikum burðum að
eignast þilskip eða koma sjer
upp bátaútveg.
Þá er margt athugavert við
fiskverkunina og er hún þó,
eins og allir vita, svo einkar-
áríðandi. Það er alkunna um
allar þær vörur, sem vjer ís-
lendingar framleiðum hver i
sínu koti, að þær hafa orðið oss
til lítils sóma. Flestum hættir
við að metast við náungann um
að hafa ekki meira fyrir sinni
vöru en hann, úr því hann fær
ekki meira fyrir hana, og er
það ekkert undarlegt. Niður-
staðan verður því optast sú, að
vandvirkni þeirra fáu, sem ekki
hafa lundarlag til að láta lje-
lega vöru frá sjer fara, ber
þeim lítinn eða engan árangur.
Auk þess vantar einstaklinginn
optlega góða aðstöðu og hæfi-
leg áhöld til að verka vöru sína
sem bezt. Þegar nú þetta er
heimfært upp á saltfiskinn, er
það ljóst, að meiri trygging er
fyrir góðri fiskverkun, þegar
hún fer fram á fáum stöðum
vel völdum, nægileg og góð á-
höld eru fyrir höndum og þeim
mönnum falin fiskverkunin,
7