Samvinnan - 01.12.1981, Side 41

og kirkjugarðurinn, kirkjan og brunn-
urinn. já eða þá fuglarnir og brimið.
Það var þvi sjálfsagt mál að Jón í
Möl færi i bankann og gæfi skýringar
á framferði almættisins. loftvogarinn-
ar og segulnaglans umrædda daga. En
að hann kæmi ekki aftur úr svoleiðis
ferð, var á hinn bóginn allt annað mál.
Það vakti umtal.
Anna sagði hinsvegar ekkert. Hún
vissi um Vikina. Og hún sagði heldur
ekkert, eftir að brakið úr honum Barða
byrjaði að skolast upp í bleika fjöruna.
Fyrst kom ganneringin, þá lestarlúg-
urnar þrjár. Síðan partur úr stýrishús-
inu og eitt og annað lauslegt, þá hlutar
úr lúkarskappanum. En loks hætti að
reka og þá voru víst aðeins eftir hvít
rifbeinin úr honum Barða á botninum
og þau föðmuðu að sér kalda, ryðgaða
vélina og gegndrepa fúndamentin.
í svona þorpum þekkja menn ekki
aðeins hvern bát langt að, heldur líka
hverja fjöl og planka. Næstum þvi
hvern einasta kvist og hverja æð í
rökum viðnum. Það var ekki um neitt
að villast, brakið var úr honum Barða.
Og nú voru liðin mörg ár.
Anna sat löngum á skörinni, sem
þau nefndu eldhús, ellegar við glugg-
ann og hafði milli handanna einhver
verk.
í rauninni hafði ekkert breyst. Hér
GLEÐILEG JÓL
Þökkum gott samstarf og viðskipti á liðnum
árum
KAUPFÉLAG ÖNFIRÐINGA
Flateyri
áður hafði hún hugsað talsvert um
himnaríki og eilífðina, þegar lífsþörf-
in leyfði henni að hugsa um annað en
vinnu. En nú hugsaði hún um Víkina
hans Jóns í Möl, en minna um himna-
ríki og engla.
Hvernig skyldi aflandsvindurinn
hegða sér á Víkinni þar? ♦
41