Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Blaðsíða 53

121
hjer á landi, hvar sem það er rætt; en skilningurinn á
því, hvað til þess útheimtist að hið þráða frelsishnoss
sje verðskuldaður fengur og komi að tilætluðum notum,
hann virðist vera af sorglega skornum skamti hjá kvenn-
Þjóðinni sjálfri. Sem betur fer vottar þó fyrir vonar-
bjarma í þessu atriði. Eins og vænta má bólar helzt á
þessu í höfuðstað landsins, þar sem menningarþroskinn
er mestur og »pjattið« ætti að vera minnst. í Reykjavík
eru ýmsar konur fyrir alvöru farnar að kynna sjer sam-
vinnufjelagsmál og eru enda í undirbúningi með það að
stofna kaupfjelag sín á meðal. Óskar tímaritið þeirri
hreifingu góðs gengis, langra lífdaga og almennrar út-
breiðslu.
Án hluttöku kvennþjóðarinnar í skilningi og fram-
kvæmdum almennra mála vill optast sækjast þunglega
róðurinn, og þetta má hvað helzt heimfæra til samvinnu-
fjelagsmála, sem svo mjög snerta allt heimilislífið og
hinn daglega verkahring konunar. Petta hafa aðrar þjóðir
sjeð fyrir löngu síðan og því reynt að samþýða allar
þarfir og krapta, til eflingar hinni nýju hreifingu. Rað
þarf að brýná það fyrir konum sem karlmönnum, að
eðlileg samsvörun verður að vera meðal rjettinda og
skyldna í hverri grein, enda þó löggjafarþing vort kynni
að gefa bendingar í aðra átt. Það getur aldrei gefið
góða raun að slá veilur í þá setningu. Vor fámenna
þjóð má eigi við því að láta má ske meira en helming
krapta sinna ónotaðann í neinu almennu máli. Rað er
því lífsspursmál fyrir samvinnufjelagsskap vorn og um
leið fyllsta rjettlætiskrafa: að kvennþjóðin íslenzka fari
nú, með alvörugefhi, að snúa hug sínum og starfsemi
að samvinnufjelagsmálum þeim, sem eru á dagskrá, eða
síðar kunna fram að koma, hjer á landi.
Tímaritið flytur ágrip af því, hjer á eptir, sem frændur
vorir í Noregi segja í þessu efni. Norðmenn eru nú