Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Qupperneq 57

125
ingar, er lúta að vöruvali og vörugæðum; en eigi til-
lögur hennar að koma að tilætluðum notum verða þær
að vera bornar fram með tiltrú og á vingjarnlegan hátt,
en ekki sem kærur og kvartanir. Fari konan gaumgæfi-
lega og hleypidómalaust að athuga frumtök kaupfjelag-
anna og aðstöðu kaupmanna, hins vegar, mun hún
fljótlega Iæra að einkismeta þessar algengu ginningar
kaupmanna, svo sem: framboð þeirra um gjaldfrest, af-
slátt, einstöku ódýrar vörur, og því um líkt, sem allt er
vitanlega gert í eigingjörnum tilgangi og miðar til þess,
að hnekkja framgangi kaupfjelaganna. Henni mun verða
það ljóst að þess konar agnbitar eru of dýru verði
keyptir, og jafnframt mun henni skiljast það, að kaupin
verða tryggust og jöfnust í hennar eigin fjelagi, og að
það borgar sig illa að eyða tímanum í það, að tötla
búð úr búð til að leita uppi smávægilegan verðmun eða
afslátt á einhverju, þjarka þar og þrefa um hvert lítil-
ræði, en bera samt sem áður skarðan hlut frá borði.
Konan ræður vanalega svo miklu um kaup til heimilis-
þarfa að fjelaginu hennar skiptir það eigi svo litlu, að
hún sje þar föst og trygg með viðskipti sín. En það
sem ætti að ráða einna mestu um það á hvora sveifina
konan snýst með kaup sín er það, að hún hafi það
hugfast, að hún er sjálf meðeigandi í góðri verzlun. Það
hlýtur að hafa áhrif á kröfur hennar aðfinnslur og alla
framkomu.
Til þess að efla eigin þroska og annara, ættu konur
að hafa samvinnufjelagsmál að umtalsefni við samfundi
sína. f*að styrkir samvinnuna, sem allt er undir komið,
þegar öllu er á botninn hvolft. Með því móti geta þær
verið eins konar trúboðar, og það hinir beztu sem feng-
izt geta, í þessu efni. Pær munu geta gert öðrum það
skiljanlegt, hversu miklu má til leiðar koma með sam-
einuðum kröptum og hversu stórfenglegur munur er á
því að byggja fjárhag heimilisins á skuldum og óþrot-
legum lántökum, eða á hinu að borga allt þegar í stað