Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Qupperneq 75

143
hreifingu, sem miðar til almenningsheilla og komandi
kynslóð til blessunar.
3. »Jeg get fengið sykrið mitt einum eyri ódýrara
hjá öðrum.« Sykrið er líklega lakari vara, en ef svo er
eigi getur þessi eineyringur — þó hann yrði sparaður —
ekki nálgast aðalágóðahlutskiptið í fjelaginu við reikn-
ingslokin.
Það ætti að verða hverjum manni Ijóst að góður sam-
vinnufjelagsmaður hugsar eigi eingöngu um sjálfan sig
heldur og um meðbræður sína; eigi að eins um stundina
sem er að líða, heldur fyrst og fremst um komandi tím-
ann; eigi að eins um fjármunahliðina, heldur engu síður
um sjálfsmenning og andlega fræðslu. En fyrst og síðast
verða menn að hafa það hugfast: að samlyndi og traust-
leikur — sem alstaðar hefir svo mikia þýðingu — er lífs-
skilyrði fyrir samvinnufjelagsskapinn. „Einn fyrir alla og
allir fyrir einn.“
*
* *
IV. íslenzkur samvinnufjelagsskapur.
Eitt af hlutverkum þessa tímarits er það, að fræða les-
endurna um eðli, fyrirkomulag og framgang samvinnu-
fjelagsskaparins í útlöndum.
Pó það sje engum efa bundið að blind stæling ein-
hverrar fyrirmyndar, án tillits til efna og aðstöðu, geti
eigi orðið affarasæl, þá er hitt engu að síður víst, að
hjegómlegur eltingaleikur eptir frumleik í hverju einu;
sívakandi varfærni í því að verða fyrir áhrifum utan að;
hin þrotlausa Kínverska, leiðir til eintrjáningsskapar og
hamlar nauðsynlegum framförum. Petta á eigi sízt við,
þegar um nýjar andlegar hreifingar er að ræða samfara
breytingum á fjelagslegu skipulagi, sem eru að ryðja sjer
braut víðs vegar í hinum helztu menningarlöndum. Pað
næði engri átt af oss íslendingum, að ætla oss að vera
með í hinni stóru lestaferð til fyrirheitna landsins, en