Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Qupperneq 56

124
Margir — bæði menn og konur — hugsa of lítið um
það að tryggja fjelagið sjálft, með tillögum og spöruð-
um ágóða, svo hæfilegt stofnfje sje fyrir hendi. þessi
misskilningur hefir optlega lagt fjelagsskapinn að velli.
í stað þess að styðja fjelagið í fyrstu dyggilega, heimta
margir — og konurnar ekki sízt — að vörurnar sjeu sem
allra ódýrastar, eða hægt sje að fá svo og svo mikinn
ágóða afhentan við hver reikningslok.
Sá hugsunarháttur, sem á þennan hátt kemur fram,
tilheyrir samkeppniskerfinu gamla og er algerlega and-
stæður þeim fjelagsanda, sem hefir valið sjer að orð-
taki: einn fyrir alla og allir fyrir einn. Vilji maður verða
góður samvinnufjelagi, verður maður algerlega að slíta
sig úr tengslum frá þeim skilningi á aðstöðu sinni, að
það sje um að gera að hrifsa til sín svo mikið sem
unnt er og svo fljótt sem verða má, án tillits til þess
hvernig öðrum Iíður, eða hvernig um fjelagið fer.
í kaupfjelagi sem byggt er á rjettum grundvelli og
sfðan vel stjómað er fjelagsmönnum óhætt að geyma
spariaurana sína, engu síður en í góðum banka. Ef hús-
móðirin fengi að eiga ákveðna hlutdeild í slíkri spari-
sjóðseign, til góðra umráða — sem hún hefir hjálpað til
að draga saman — væri það mikill fjelagslegur ávinn-
ingur. Það yrði til þess að efla metnað hennar og á-
huga á fjelagsmálum. Pað yrði rólegra fyrir hana að
hafa svo lítið varafje á reiðum höndum, þegar verulega
þyrfti á að halda. í stuttu máli sagt: f*að er engin minnk-
un að þvi fyrir manninn að konan sje fjármálaráðgjafi
heimilisins, svo í samvinnufjelagsmálum sem í öðrum
efnum, því í raun rjettri er hún það optast (eða svo
ætti það að vera) hvort sem það er eptir samkomulagi
eða án þess.
Standi konan í þessu líku sambandi við fjelagsskap-
inn getur hún á margan hátt stuðlað að góðum þrifum
fjelagsins, engu síður en maðurinn. Meðal annars getur
hún gefið starfsmönnum fjelagsins margar góðar bend-