Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Síða 71

139
borgar fasta og góða vexti (5%) af stofnfjenu, eins og
nauðsynlegu verkfæri. Pó geta menn hagnýtt sjer spari-
sjóðsfjeð sjálfir, ef veruleg nauðsyn krefur, svo sem:
sjúkdómur, atvinnuskortur og þess konar.
3. Störf og framkoma fjelagsmanna sjálfra er þýðing-
armesta atriðið, og sá einn uppfyllir fjelagsskyldur sínar
— skyldurnar við sitt eigið fjelag, sem þrátt fyrir laðandi
og ginnandi tilboð um lægra verð á einhverri vöru, kaup-
ir samt allar sínar vörur í fjelaginu. Þó veltu fjáreign sje
nauðsynleg, hefir hver fjelagsmaður að eins sitt eigið ó-
skerta atkvæði í fjelagsmálum, hvað sem innstæðueign
líður. Pað er litið svo á, að allir eigi jafnan þátt í fram-
förum fjelagsins, sem eingöngu byggjast á ósvikulli sam-
vinnu fjelagsmanna. »Sameinaðir sigrum vjer, sundraðir
föllum vjer.«
4. Stöðugt og áreiðanlegt cptirlit og rannsókn á sjer
stað af stjórn og endurskoðendum, er fá viðunanlega
þóknun fyrir störf sín, þegar er hagur fjelagsins leyfir
það. Að vísu verður fullkomið traust að eiga sjer stað
meðal fjelagsmanna, stjórnenda og endurskoðenda, en
hvert það fjelag leggur út á hála braut, er sökum þess
vanrækir eptirlitið eða hirðir eigi um að leggja fram
skipulega og áreiðanlega reikninga.
5. Góðar, ósviknar vörur, ráðvendni, rjettlœti og heil-
brigð fjármálastefna.
Allt ógreinilegt, öll brögð, króka og yfirskin verður
að bannfæra og útiloka, af því það stríðir á móti anda
samvinnufjelagsskaparins. Framkoman verður að vera
eins við alla; hver og einn verður að mega treysta því,
að vörur þær er hann kaupir svari til verðsins og það
án tillits til þess hvernig vöruþekking kaupanda er. Auð-
vitað má vöruverðið ekki vera »dagprísar«, heldur svo
fast sem unnt er.
Fjelagsmenn eiga að hafa eptirlit með starfseminni og
leitast við að fá bætt úr brestunum á vingjarnlegan hátt.
F'eir eiga að varast það, að baka fjelaginu óþarfa kostn-