Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.08.1921, Qupperneq 3

Um skipulag sanivimruíelag’a.
Eftir
Jónas Þorberg'sson.
I.
Með stofnun samyinnufélaganna lærði þjóð þessa
lands að beita kröftum sínum. Þá var afli liryrit
til starfs, sem um allan aldur heflr blundað með þjóð-
inni og ekki rumskast nema á einstökum örlagastund-
um. Afl þetta er máttur samtakanna. Það er sameinað
átak fjöldans. Tvístruð sveit, þar sem áður réri einn á
hverri bátskel, ræðst nú saman á stórt og haffært skip,
sem getur jafnvel boðið stórsjóum birginn og sótt á
ystu mið.
Þessi máttur samtakanna hefir með grundvallar-
skipulagi samvinnufélaganna verið gæddur einskonar
töframagni. Um leið og hver einstaklingur er reiðu-
búinn að leggja fram alla orku sína, jafnvel leggja alt
í sölurnar, til verndar og liagsbóta 100 mönnum, eign-
ast hann tiltölulega hlutdeild í vörn og aðstoð 100
manna. Hjá þeim, sem skilja eðli og orku jafn algerðra
samtaka, vaknar meðvitundin um einstaklingsgildið,
jafnframt því, sem honum verður ljóst, að urn leið og
hann beinir afli sínu í ákveðna átt, setur hann óhemju
mikla orku fjölda manna í lireyflngu að ákveðnu marki,
því sama marki, sem hann stefnir að. Hann finnur því
að hann er ekki „einn og óstuddur‘£, heldur stendur
hann í fylkingarbrjósti ósigrandi hersveita.
8