Neisti - 01.06.1968, Blaðsíða 19

að skapa vantrú hjá launafólki f gildi samtakamáttarins. Þessir menn
láta f veðri vaka að samtökunum sé raunverulega stjórnað af fámennum
hópi ofstækismanna, sem hafi það að markmiði að efna til verkfalla,
verkfallanna vegna, en hinir skynsamari menn, sem vilji leysa málin
með friði og spekt, megi síh lxtils. Verkföll eíu xrndir öllum kringum-
stæðum úrelt baráttuaðferð, að dómi þessara manna, og tilheyrir for-
tíðinni. Því" er, að þeirra sögn, nauðsynlegt að "endurskoða Vinnulög-
gjöfina" með það fyrir augum að koma f veg fyrir verkföll. - Þessi öfl
eiga einkum talsmenn innan Sjálfstæðisflokksins og kemur það sjálfsagt
engum á óvart. ( Endurskoðun á Vinnulöggjöfinni kann út af fyrir sig að
vera nauðsynleg, en vankantar á henni er engin höfuðmeinsemd. Vanda-
málin á vinnumarkaðinum eiga sér aðrar og dýpri rætur.).
Á hinu leitinu er svo fólk ( án efa með mismunandi stjórnmálaskoðanir )
sem á, ef svo mætti segja, allt sitt undir áhrifamætti og baráttu verk-
lýðsheyfingarinnar. Gagnrýni og umraður þessa fólks um baráttuað-
ferðir og starfshætti samtakanna á yfirleitt rót sína að rekja til þess,
að það vill efla samtökin og gera þau hæfari til að gegna hlutverki sínu.
Sumt af þessu fólki lftur án efa svo á, að þetta hlutverk hljóti að ein-
skorðast við kaupgjaldsmálin ein, en að öðru leyti er afstaða þess til
þátttöku verklýðshreyfingarinnar f þjóðmálabaráttunni á breiðari grund-
velli sjálfsagt mjög mismunandi. - Gagnrýni og ábendingar úr þessari
átt er nauðsynlegt að allir þeir, sem afskipti hafa af málefnum verk-
lýðsheyfingarinnar vegi og meti og ræði f sinn hóp og á opinberum vett-
vangi, ef tilefni gefst til.
Það fer varla milli mála, að sósfalistar - bæði þeir, sem exn félags-
bundnir f verkalýðsfélögum og öðrum hagsmunasamtökum vinnandi fólks,
og eins hinir, sem ekki eru beinir þátttakendur 1 þessum samtökum -
þeir munu yfirleitt ætla verklýðsheyfingunni stærra hlutverk en það eitt
að knýja fram kauphækkanir 1 hvert skipti sem launakjör verkafólks eru
skert, ellegar freista þess að halda lffskjörum þess 1 horfinu með ýms-
um "hliðai’ráðstöfunum", sem gerst hafa æ tfíSari á seinni áxrum. - Það
er þvf ekki nema eðlilegt að þeir, sem aðhyllast félagsleg ( sósialisk)
úrræði við lausn vandamálanna f þjóðfélaginu ( þau eru jú býsna mörg ),
láti sér öðrum fremur annt um málefni verklýðshreyfingarinnar og láti
f ljósi skoðanir sínar og gagnrýni það, sem þeim fixxnst áfátt f störfum
hennar og stefnumiðum. - En til þess að gagnrýni frá þessari hlið geti
orðið verklýðshreyfingunni að liði, en verki ekki neikvætt á sama hátt
og hinna fyrrnefndu, þá þarf hún líka að vera rökstudd og vfsa fram á
veginn.
Mér kemur f þessu sambandi f hug ýmislegt það.semlesa mátti á síðum
þessa blaðs 1. maf f fyrra, en blaðið var þá að verulegu leyti helgað
verklýðsmálum. Þar var vakið máls á allmörgum og mikilvægum mál-
um sem snertu stefnu og störf verklýðshreyfingarinnar á, síðustu árum.
Og öll voru þessi mál umræðu verð. En sumt af þeirri gagnrýni, sem
þarna kom fram var eitthvað svo laust við að geta talizt uppbyggilegt
og leitandi, að f heild sinni gat hún naumast þokað verklýðshreyfing-
unni mörg skref fram á við á þvf ferðalagi, sem "gengur svo grátlega
seint."
19