Neisti - 01.06.1968, Síða 28

sjálf upp efnahagslíf okkar og atvinnuvegi og laga þá að getu og þörfum okkar.
Ef við lítum á undanfarin ár sjáum við að okkur hefur hnignað að þessu leiti. At-
vinnutæki f grundvallaratvinnuvegi okkar fiskframleiðslunni hafa gengið úr sér
og stórum fiskiskipum fækkað. Þetta.er þó sá grundvöllur, sem við verðum að
byggja á um ófyrirsjáanlega framtíð. Eru líkur til þess, að við fáum einhverja
úrbót á þessu með inngöngu f efnahagsbandalögin? Nei.síður en svo. Við ættum
þar f harðri samkeppni við þær þjóðir, sem við værum fbandalagi við. Við fóll-
um ekki inn f þessi markaðsbandalög vegna þess m. a., að búskaparhættir okkar
eru ekki á því stigi að við getum staðist samkeppni við þær háþrpuðu iðnaðarþjóðir
með mikið fjármagn á bak við sig, sem við hér yrðum að keppa við, og innganga
1 bandalögin yrði beinlinis hemill á þeirri alhliða þróun, efnahagsuppbyggingar
í landinu, sem okkur er líísnauðsyn. Auk þess er ekki æskilegt fyrir smáþjóð
eins og Islendinga að tengjast auðhringum V-Evrópu og verða þeim háð um allan
sinn efnahag, og frá sósíalisku sjónarmiði verður það að teljast spor aftur á bak.
Þegar litið er á þróunina sem orðið hefur f Vestur-Evrópu undanfarin ár er ástæða
til þess fyrir íslenzkan verkalýð að lita með tortryggni til þeirra efnahagssam-
steypu, sem nefnd eru efnahagsbandalög. föllum þeim löndum, sem þessi banda-
lög ná til er nú og mun verða um ófyrirsjáanlegan tima mikið atviimuleysi. Efna-
hag þessara landa fer mjög hrakandi og þá að sjálfsögðu allri afkomu almennings.
Viðhorf fólks markast æ meir af þeim viðhorfum, sem kennd eru við kreppu.
Ýmsir hagfræðingar reyna að visu að berja það inn 1 fólk, að þetta geti ekki ver-
ið, þar sem kapitaliskt hagkerfi ráði nú yfir svo öruggum vamarráðum við þess-
ari meinsemd að kreppuástand sé óhugsandi. Þrátt fyrir þessar fullyrðingar hinna
lærðu hagfræðinga veit almenningur ekki önnur nöfn á þessu fyrirbrygði, sem nú
breiðist yfir hinn vestræna heim, og hefur þegar búist til vamar gegn stöðugt
vaxandi atvinnuleysi og versnandi lífskjörum. Þetta er hið sameiginlega hlutskipti
launafólks í hinum vestræna heimi 1 dag, og svar sósialista er eitt og hið sama
alls staðar. Búist til varnar lífskjörum ykkar og undirbúið sókn á hendur þvi
skipulagi, sem aðeins getur lifað á arðráni og manndrápum.
fslenzkir sósíalistar komast ekki hjá því frekar en annað forystulið verkalýðs-
ins að skipuleggja verkalýð og annað launafólk til baráttu fyrir verndun réttinda
sinna og til sóknar á hendur þvf fslenzka auðvaldi, sem f ábyrgðarleysi viðreisn-
arinnar hefur kippt grundvellinum undan lífsafkomu þess.
fslenzkur verkalýður hefur ekki þá reynzlu af fslenzku auðvaldi að hann treysti
þvf fyrir tilvem sinni. Hann veit af langri reynzlu, að fslenzkir atvinnurekendur
eru ófærir til þess að stjóma framleiðslu þjóðarinnar hvort heldur er á tfmum
velgengni eða kreppu, og hann veit að því aðeins getur hann vænst árangurs af
baráttu sinni að hann skipuleggi sókn sfna og vöm f órofa samstöðu innan sam-
taka sinna.
fslenzk alþýða mun ekki gugna fyrir þeim erfiðleikum, sem að henni steðja held-
ur harðna f baráttunni og treysta þau samtök, sem hafa sýnt að þeim er treyst-
andi til að leysa þau verkefni, sem að kalla á hverjum tfma.
f nær þrjá áratugi hefur Sameiningarflokkur alþýðu og á undan honum Kommún-
istaflokkur fslands f einn áratug, megnað að leiða fslenzkan verkalýð f barátt-
unni fyrir bættum lffskjörum og haldið vakandi hugsjón sósfalismans. Þær hug-
sjónir eru mál dagsins f dag. Þær knýja á með vaxandi styrk hjá fslenzkri æsku
f dag, og þá fyrst og fremst hjá sósfaliskri æsku, forystusveit þess verkalýðs
sem nú ieitar lausnar á vandamálum sínum.
Kneirn
28