Neisti - 01.06.1968, Blaðsíða 46

Hér hnfga þvf öll rök til sömu áttar: Hin fjölmennu stéttarsamtök alþýð-
unnar verða að vakna sem heild til skilnings á þvf, að öll helztu sam-
eiginlegu hagsmunamálin - eiimig raungildi og verðtrygging launanna -
og baráttan fyrir þeim, er sameiginleg hagsmunapólitík launþeganna,
hvað sem flokkaskiptingu líður, og á meðan sá skilningur er ekki fyrir
hendi sem sameign alls þorra félagsbundinna manna, þá kemur hvorki
kaupdeilan né heldur atkvæðaseðillinn að þeim notum sem til er ætlazt,
og hinir miklu möguleikar stéttarsamtakanna til þjóðfélagslegra áhrifa
renna út f sandinn.
Það er vissulega mikill ávinningur að eiga svo fjölmenn þaunþegasamtök
og við hér á fslandi nú. En afl fjöldans kemur þvf aðeins að varanlegu
gagni að máttur sameiginlegrar þekkingar komi einnig til.
fslenzk verkalýðs- og launþegasamtök eiga þvf fyrir höndum mikið og
margþætt starf við að upplýsa hinn mikla fjölda um stöðu hans og sögu-
hlutverk f nútfma auðvaldsþjóðfélagi. Það er vissulega vandastarf, en
á f sér fólgna mikla möguleika.
Kjaramál iðnnema
SIGURÐUR MAGNÚSSON
Hinn mikli samdráttur, sem verið hefur f nær öllum greinum atvinnulífs-
ins og þá ekki sxst 1 iðnaðinum, hefur eins og margsinnis hefur verið
bent á rýrt ráðstöfunarfé alls þorra almennings mjög verulega. Og er
nú flestum orðið ljóst að yfirborðsvelmegun undanfarinna ára hefur ekki
byggzt á réttri stefnu 1 atvinnumálum þjóðarinnar, heldur á mikilli eftir-
og helgidagavinnu, þar sem hver hefur unnið sem vettlingi hefur valdið.
Þessi mikla atvinnurýmun hefur nú gert það enn brýnna en áður að hin
óréttlátu laun iðnnema verði leiðrétt. En flestir iðnnemar hafa vegna
sinna lélegu dagvinnulauna ( þ. e. námslauna ) átt allt sitt undir þvi að
aukavinnan héldist. Og hefðu sumir þeirra ekki lagt út f iðnnám á sfn-
um tíma, nema af þvf að þeir reiknuðu með að geta drýgt tekjur sfnar
með nægri eftir- og helgidagavinnu. Eiimig hafa ýmis fríðindi, svo sem
yfirborganir verið dregnar af þeim að undanförnu, en yfirborganir hafa
tíðkast f nokkrum greinum iðnaðarins á undanfömum árum.
Ástandið er þvf fskyggilegt, og þeim mun fskyggilegra þar sem komið
hefur f ljós að stór hópur iðnnema hefur verið meira og minna atvinnu-

46