Andvari - 01.04.1962, Blaðsíða 37

ANDVARI
LÁTTU GAMMINN GEISA
35
sér fyndisft] allir hafa skömm á sér, en
það er bölvuð vitleysa . . .
Flestir fóru heim og hættu að þjóra
nema Hannes og Steingrímur. Þeir þjór-
uðu e[itthva]ð á eftir. Sigfús og Einar
höfðu orðið samferða. Þeim hafði orðið
sundurorða, og fór svo að lokum, að Sig-
fús barði Einar með staf sínum fyrir
engar sakir eða litlar . . .
20. föstudagur, kóngsbænadagurinn
langi. Var ekki timbraður, en hafði
miklar harðsperrur og ríg í öllum skrokkn-
um. Var á kjaftakonsilíi uppi hjá Hann-
esi Hafstein. Þar var minnzt á Sigfús
Bjarnarson og lá öllum illa orð til hans."1)
Kvæði Hannesar, Sumarkveðja, sem
sungið var við þetta tækifæri, var þá
prentað sér í Kaupmannahöfn.2) Hér er
meira á ferð en venjulegt, litlítið tæki-
færiskvæði:
Jörð, þú sem rís nú frá kuldum og klaka,
kenn þú oss að grípa hvern frjóvgandi blæ,
kenn oss mót sérhverjum sólgeisla’ að taka,
svo vér getum lífgað upp blómanna fræ.
Kenn þú oss, snær, sem hið blíðheita bál
bræðir, svo verðurðu streymandi alda,
þannig að láta úr sjálfra vor sál
sannleikann bræða bið kalda.
Undir niðri vakir boðskapur Brandesar
um rétt frjálsrar hugsunar og frjálsrar
rannsóknar.
Réttum mánuði eftir sumarfagnað
þennan, 19. maí, var Hannes kjörinn
ásamt ljórum öðrum á fundi Hafnar-
deildar Bókmenntafélagsins til þess að
sjá um útgáfu á kvæðum Bjarna Thorar-
ensens, en það kom í hlut Emars Hjör-
leifssonar að rita um hann.
Um sumarið fór I lannes í leyfi sínu
1) Ny kgl. saml. utilg. 81, 4to.
2) Prentað í Þjóðólfi 16. júní 1883. Auk þess
birti hann í Þjóðólfi þetta ár: Speglast
bnjúkur 31. marz og Næturferð 7. apríl.
til íslands. Gestur Pálsson, félagi hans
frá Verðandiútgáfunni, var nú ritstjóri
Suðra í Reykjavík. Birti Hannes í blaði
hans tvö kvæði, sem bæði munu eiga
tildrög í þessari sumarferð; ljóðrænt, lítið
kvæði í Klakksvík á Færeyjum kom í
Suðra 16. júní:1)
Seytlar um sólbjiirt skörð
sólskinið niðrá jörð,
lýsir á bleikgræn börð,
blítt kyssir lygnan fjörð.
Tindrar úr tindum snær,
tó milli kletta grær.
Nið’rundan brosir bær,
brekkan í ljósi hlær.
Fjallgirða, fagra Vík,
fósturlands stöðvum lík,
vorsólin veki þig,
vorblómin þeki þig.
Um haustið, 8. septcmber, birti hann
í Suðra kvæðið Gullfoss, sem hann hafði
áður flutt í hófi þingmanna um sumarið.
Hannes sigldi síðan aftur til Kaupmanna-
hafnar, og dró nú brátt til nokkurra tíð-
inda í félagslífi íslendinga þar, og var
hann mjög við deilur riðinn.
IX
Þess er áður gctið, að ungskáldin í hópi
stúdenta héldu hópinn á gleðimótum sem
alvarlegri stundum lífsins. Kölluðu ís-
lendingar þá félaga skáldaklíkuna, og
danskir stúdentar töluðu um „den litteræ-
re gruppe". Forvígismenn fyrir öðrunr
hópi stúdenta voru einkum þeir Skúli
Thoroddsen og Finnur Jónsson. Var sá fé-
lagsskapur leynilegur og kallaðist Velvak-
1) Áður hafði hann birt í Suðra 31. marz: Nú
vakna skógar og Hvöt, og 5. maí birti hann
þar Til Matthíasar Jochumssonar.