Andvari - 01.04.1962, Blaðsíða 40

38
SV12INN SKOKRI HÖSKULDSSON
ANDVARI
að fást við útgáfustarfsemi. Gaf hann
m. a. út heldur ómerkilegt smásagnasafn
eftir Jakob Schmidt og stofnaði í Höfn
hlaðið Vort Hjem, sem síðar nefndist
Hjemmet og óþarft mun að kynna ís-
lenzkum lesendum. í janúar 1884 hóf
Björn útgáfu mánaÖarritsins Heimdallar.
Það er eitthvert sjálegast tímarit að öll-
um frágangi, er gefið hefur verið út á
íslenzku. Það var myndskreytt, en slíkt
var þá nýlunda í íslenzkri blaðaútgáfu,
þótt aðeins hefði verið borið við áður,
t. a. m. í Skuid Jóns Ólafssonar. Heim-
dallur kom út reglulega árið 1884, sextán
blaðsíður í hverju hefti. í auglýsingu um
Heimdall, er Björn, útgefandi hans og
ritstjóri, dagsetti í Kaupmannahöfn 27.
fcbr. 1884, segir:
„Margir hafa lofað mér að rita í blaöið,
og skal helzt nefna háskólakennara Gísla
Brynjúlfsson, vísiprófast Eirík Jónsson,
skáldin Hannes Hafstein, Einar Hjör-
leifsson, Bertel E. O. Þorleifsson og Gest
Pálsson."
Má af þessu sjá, að aðalstuðnings-
menn Heimdallar voru Verðandiútgef-
endurnir gömlu. Gestur birti þó aldrei
neitt í Eleimdalli, enda ritstýrði hann þá
Suðra í Reykjavík og gat hins nýja rits
mjög vinsamlega í blaði sínu. Hins vegar
markaðist afstaða Jóns Ólafssonar til
Heimdallar af nokkurri gráglettu í blaði
hans Þjóðólfi. Sagði hann 2. febr. 1884,
að aÖalritstjóri ætti að verða Gísli
Brynjúlfsson með aðstoð nokkurra ungra
landa í Höfn, en Gísli var þá ekki einkar
vinsæll á íslandi. Má það hafa valdið
þessari afstöðu Jóns, að hann var um
sömu mundir að hrinda af stokkunum
timaritinu Iðunni ásamt Birni Jónssyni
og Steingrími Thorsteinssyni.
Þótt Eleimdallur væri glæsilegur á
ytra borð, gekk útgáfustarfsemin ekki
með öllu árekstralaust. Mun Gísla Brynj-
úlfssyni hafa þótt ungskáldin vilja
þrengja kosti sínum meir en góðu hófi
gegndi. Hann virðist þó einkum hafa
treyst Hannesi til meðalgöngu og sátta
og skrifar honum í ágúst 1884:
„Það var óþarfi af Bcrtli, sem rnest
hélt fram um rúmleysið, að gera ráð
fvrir, að það væri óheppilegt, sem ég
áleit nauðsvnlegt, að stæði fyrir framan
kvæði mín: hugsi hann um sinn skáld-
skap og skáldrit, hver sem svo eru, en
blandi sér ei í mitt. Mér stendur í raun
og veru á sama, ht'ort kvæðin koma nú
eða ei, en komi þau, þá verði það, sem ég
hefi sett fyrir framan, að fylgja með.
Mér er leiðt að þurfa að fara í ritdeil-
ur um svo lítið skitirí sem þetta, en vili
ritstj. Heimdallar sýna mér hina sömu
ónærgætni eða ósvífni sem þeir Sig.
Jónass., Tryggvi og Björn Jónsson áður
hafa reynt að beita við mig í Bókmennta-
fél. og Andvara, þá verður ci hjá því
komizt. Þeir um það, en leiðt skal mér
þvkja, ef þér vilið einnig fylla þann
fíokk!"1)
Samningalipurð Hanr.esar, scm þegar
kom í ljós í Ingólfi í Lærða skólanum,
mun hafa koinið sér vel við útgáfu Heim-
dallar, og til þessara erja á rætur að rekja
gamankvæði hans, Við útgáfu „Heim-
dalls":
Nú, hvað er þetta, hvað er hitti1
Á hverju á að byrja?
Hvað? Á enn að myrða mitt'?
Nú, má ég ekki spyrja'?
í fyrsta hefti Ideimdallar þýddi Hannes
tvö kvæði eftir Holger Drachmann,
Misericordia og Or flokknum „Venezia".
í febrúarheftinu birti Hannes síÖan þrjú
kvæði frumsamin, þeirra á meðal hinar
alkunnu stökur Blessuð sólin clskar allt.
í því birtist einnig upphaf greinar eftir
1) Nv kgl. saml. 3263, 4to, kps. II.