Andvari - 01.04.1962, Side 43

ANDVARI
LÁTTU GAMMINN GEISA
41
fyrst, þegar forseti hafði lesið upp nöfn
þeirra, sem vildu ganga inn í félagiÖ, bað
Páll Briem um orðið og beiddi forseta
að fresta inntöku þessara manna þangað
til í fundarlok, með því að ýmsum nýj-
um hefði veriS smalað á fundinn bara
til þess aS greiða atkvæði við kosning-
arnar; en ef forseti ekki vildi fresta inn-
tökunni og breyta dagskrá, þá að minnsta
kosti að bera það fyrst undir fundinn,
bvort þessir nýju ekki skyldu missa at-
kvæði sitt fyrir þennan fund. — Forseti
vildi hvorugt gera, en vildi strax bera
undir atkvæði, hvort þessir skyldu teknir
inn í félagið; þá sagði Páll og hans vinir,
að þeir neyddust til að neita þeim um
inntöku að sinni og taka þá svo inn
seinna eftir viku eða svo. - Ut af þessu
spunnust miklar deilur og rifrildi og
persónulegar skammir og hussað og hvæst
frá báðum hliðum; Hannes og þeir voru
á móti þessari uppástungu Páls, líklega
af því þeir þóttust vissir um atkvæði
sumra eða flestra af þeim nýju félags-
mönnum. — Eftir langar deilur var þó
loksins gengiS til atkvæða um inntök-
una, og varS niðurstaSan sú, að þeim
nýju var neitað um inntöku að sinni
með 28 á móti 20; svo var enn þá rifizt
lengi og vel, ,,minoritetið“ hótaði að
senda félagið heim o. s. frv.; og rétt fvrir
embættakosningarnar fóru Hannes og Jón
Þork. og þeirra menn flestir af fundi.
Eftir það varð rólegt á fundinum, og
menn tóku til að kjósa."1)
Að því er séð verður af fundargjörða-
bók Hafnardeildarinnar, er þessi lýsing
hin trúverðugasta, og þar segir enn frá
þessum fundi:
,,Hannes Hafsteinn heimtaði, að bókað
vrði: „að þeir menn, sem greiddu at-
kvæði móti því, að mönnum væri neitað
um inngöngu í félagið, greiddu ekki at-
kvæði um stjórnarkosninguna og gengju
af fundi."1)
Enn var heimflutningsmálið mjög til
umræðu á aðalfundi Hafnardeildarinnar
1886, og þar beitti Hannes sér gegn Finni
Jónssyni og öðrum andstæðingum heim-
flutnings, en lcnti aftur í minni hluta.
Af VerSandimönnum virðist enginn
hafa verið jafnfrjór á Hafnarárunum sem
Hannes. Elann var síyrkjandi. Síðasta
dag janúarmánaðar 1885 birti hann í
blaði Gests, SuSra, kvæðið ViS Geysi,
og verður hverinn, sem fellur máttlaus
aftur í sömu holu, honum tákn um
vesaldóm íslendinga. Hann orti Jró fleira
en ádeilukvæði. 22. janúar þetta ár var
prentað sér og sungið í fyrsta sinn hvatn-
ingarljóð hans Þú álfu vtorrar yngsta
land.2) Því kvæði hefur Hannes lítið
breytt frá fyrstu prentun, cn mörgum
æskuljóðum sínum breytti hann síðar
nokkuð og nam stundum brott sárustu
broddaua. Fleiri tækifæriskvæði orti hann
um þessar mundir, sem prentuð voru
sérstaklega, þar á meðal brúÖkaupskvæði
á dönsku.3) Llm miðjan marz 1885 lézt
systir hans Soffía Ágústa, sem hann
unni mjög. Þá orti hann Svsturlát. Dýpri
spurningar leita þar á cn i nokkru öðru
æskukvæða hans:
Þú alheimsins gáta, þú endalausa haf,
öldur sé ég fæðast og hljótt í djúp þitt síga.
Hvað er það, sem öldunum afl að lyftast gaf
og aftur lét þær deyja og hnígaí
Til hvers er þetta allt,
þegar allt er svo valt?
1) Fundabók Hafnardeildar Hins íslenzka bók-
menntafélags 1875—1911.
2) Prentað í Suðra 30. marz 1885.
3) Thora Schwenn og J. V. Havsteen, Den
12te Maj 1885. Auk þess orti hann annað
brúðkaupsljóð, sem prentað var sér þetta
sumar: Ólafur Guðmundsson og Margrét
Olsen 28. ágúst 1885.
1) Ny kgl. saml. 3006, 4to, 11.