Andvari - 01.01.1952, Side 25

andvari
Sveinn Bjömsson
21
Adressebog árið 1907. Næstu ár þar á eftir ritaði Sveinn margar
greinar í Isafold. Sumar þeirra fjalla beint um stjórnmál og eru
þáttur í þeim hörðu stjómmálaátökum, sem þá áttu sér stað
og faðir Sveins, Björn Jónsson, var þá mjög viðriðinn. Málflutn-
ingur Sveins Bjömssonar var ávallt laus við persónulega áreitni
og illkvittni, sem oft gætti þá í hita stjórnmálanna. Hann flutti
rnál sitt með hógværð og prúðmennsku, en studdi malstað sinn
sterkum rökum. Margar greinar Sveins Bjömssonar í ísafold
þessi ár fjölluðu um þau umbótamál, er hann þá, ásamt ymsum
fleiri, var að berjast fyrir að koma í framkvæmd. Allmargar rit-
gerðir í tímarit hefur Sveinn Bjömsson skrifað bæði fyrr og síðar.
Að sjálfsögðu hlaut Sveinn Björnsson margar sæmdir bæði
innanlands og utan. Hann var kjörinn heiðursfélagi í allmörgum
félögum. Sum þeirra voru samtök, sem hann hafði á sínum yngri
árum verið forystumaður um að stofna. Heiðursmerki hlaut
Sveinn Bjömsson eins og hér segir: R.ÍF. 3. júlí 1921; Str.íF.
6. okt. 1926, Stk.lF. 1. des. 1933, K.Dbg. 18. okt. 1922,
Stk.Dbg. 2. júní 1924, Stk. NoStO, Stk. SæV., Stk. ít.Kr. 10.
júlí 1922, Stk. SpIK. 19. maí 1924, Stk.FiHR. 31. jan. 1927,
Hm.Alþh. 26. júní 1930, Lýhm. 8. júlí 1944, Hrn. RKÍ. 1949.
Síðustu ár ævi sinnar átti forsetinn við mikla vanheilsu að
stríða. Fór hann oftar en einu sinni til útlanda, til þess að reyna
að fá bót meina sinna. Þrátt fyrir vanheilsu vildi hann avallt
sinna störfum sínum. Hann ferðaðist allmikið um til þess að
kynnast þjóðinni sem bezt. Mun hann þá glöggt hafa fundið,
hve ástsæll hann var og hve einlæga virðingu og hlýhug menn
hám til hins yfirlætislausa og ástúðlega forseta. Hann mun stund-
um hin síðustu árin hafa sjálfs síns vegna lagt of hart að sér í
shkum ferðalögum, en engum tjóaði um það að fast. Forsetinn
fékkst ekki til þess að hlífa sjálfum sér.
Sveinn Björnsson, forseti, flutti ræðu til þjóðar sinnar á nýárs-
dag 1952. í þessum síðasta boðskap sínum til þjóðarinnar komst
hann svo að orði: