Andvari - 01.01.1952, Blaðsíða 53

andvari
Nútízka í ljóðagerð.
Eftir Svein Bergsveinsson.
Tilefni þessarar ritgerðar er að nokkru leyti það, að á síðast-
liðnum vetri gengust nokkrir ungir menn, skáld og aðrir áhuga-
menn um ljóðagerð, fyrir því, að Stúdentafélag Reykjavíkur héldi
fund um hina nýtízkulegu ljóðlist. Það, sem athyglisverðast
mátti teljast og raunar tortryggilegast um leið, var, að formæl-
endur atómljóðanna á fundinum, þeir Steinn Steinarr, Jón úr
Vör, báðir skáld, og Helgi Sæmundsson bókmenntarýnandi,
bentu ekki á inntak né stefnu þessarar skáldskapargreinar. Hins-
vegar var höfuðáherzlan lögð á það, að hefðbundin ljóðagerð
hefði þegar runnið sitt skeið og því eðlilegt, að eitthvað nýtt
tæki við. Tregða almennings á að viðurkenna þá sönnu stefnu
var skýrð út frá þeirri gömlu reynslu, að fjölmargar liststefnur
hafi í öndverðu mætt andbyr, áður en þær náðu hylli og viður-
kenningu almennings.
Báðar þessar staðhæfingar eru hæpnar. Hefðbundnar listir
geta haldið áfram að lifa sínu lífi samtýnis nýrri stefnum. List-
stefnur leysa sjaldnast hvor aðra af hólmi eins og íþróttamenn í boð-
hlaupi. Þó er síðari fullyrðingin hinni argari að því leyti, að
nokkur dæmi verða alhæfrar merkingar. Því enda þótt nokkrar
stefnur hafi að lokum sigrað og náð hylli eftir byrjunarörðug-
leika, þá er hitt víst, að margar aðrar tilraunir í listanna ríki hafa
varla fyrr skotið upp kollinum en þær hafa aftur horfið sjónum
manna.
Hefur nútízkan í ljóðagerðinni þá enga aðra köllun en þá, að