Andvari - 01.01.1952, Qupperneq 72

68
Vi'lhjálmur Þ. Gíslason
ANDVARI
við skólann, og þó að hann tæki þennan þyt skólapilta nærri
sér, erfði hann ekki málið og veik aldrei að því síðan í skólaræð-
um. Þeir, sem að aðsúgnum stóðu, munu yfirleitt síðan hafa
talið hann ómaklegan.
Annað atvik aðkomandi kom einnig á seinustu árum Svein-
bjamar með dálítinn nýjan gust inn í líf hans stutta stund. Reyk-
víkingar kusu hann óvænt alþingismann sinn 1844 á fyrsta
endurreista þingið 1845, en hann hafnaði þingsetunni. Einn
sagnaritari hefur komizt svo að orði, að þessi kosning Svein-
bjarnar beri vott urn pólitískan vanþroska Reykvíkinga, að kjósa
utanbæjarmann og ópólitískan fræðimann. Eg fyrir mitt leyti
sakna þess, að Sveinbjörn Egilsson skuli ekki hafa viljað vera í
flokki — og ég vil segja í fríðum flokki — þeira manna, sem sátu
hið endurreista alþingi og lögðu hér grundvöll nýs stjórnarfars
og þingræðis. :Hann hefði orðið prýðimaður á þeim prúðu bekkj-
urn, sem settir voru til þjóðráða í þeim skólasal, þar sem hann
flutti sjálfur ágætar ræður. Þegar þess er gætt, að skólamál og
mennta urðu eitt af aðalviðfangsefnum hins nýja alþingis — eins
og ávallt þar sem ríkir heilbrigt lýðræði — má ætla, að hans ráð
hefðu orðið þar til hollustu. En hvort sem afsögn hans réð óbeit
sjálfs hans á þingstörfum eða hitt, að hann vildi eins vel unna
varamanni sínum og vini, séra Árna stiftsprófasti Helgasyni, þing-
setunnar, þá kom hann aldrei á þing.
Sveinbjörn Egilsson var ekki heldur fyrst og fremst stjóm-
mála- og athafnamaður, þó að hann þyrfti að hafa ýmislega um-
sýslu og rækti hana vel og væri góður verkmaður. Honum létu
bezt listræn lærdómsstörf, rannsókn og íhugun. Hann var húman-
isti. En forðast skyldu menn samt að gera sér í hugarlund að hánn
væri lífsfælinn lærdómsgrúskari, fomfræðingur, utan við líf sam-
tíðar sinnar. Því fór fjarri. Sveinbjöm var alinn upp á ríkisheimilum
á þeirra tíma vísu og sjálfur efnamaður lengst af, en hafði líka
náin kynni af starfslífi síns tíma. Hann vandist líkamlegri vinnu
til lands og sjávar jafnframt námi sínu. Þessi líkamlega vinna
skólafólks og kynni þess bæði af andlegu lífi og atvinnuhfi og