Andvari - 01.01.1952, Qupperneq 81

andvari
Vísindi og styrjaldir
77
herrar mundu vissulega verða í vandræðum með æsinga-eldsneyti
í þjóðfélagi, sem hefði nóg að bíta og brenna og væri ánægt með
kjör sín.
Vér höfum þegar séð, að vísindin bæta stöðugt efnahags-af-
komuna, svo að jafnvel á verstu krepputímum kemst almenning-
ur miklu betur af fjárhagslega en á mestu veltiárum fyrr á öldum.
Oss hættir við að gefa engan gaum þeim 95 hundraðshlutum
gasða, sem vísindin láta oss í té, en látum oss vaxa í augum þá
5 hundraðshluta óþæginda, sem viðtaka gæðanna hefur í för með
ser. Til þess að fækka þessum hundraðshlutum af óþægindum
þarfnast heimurinn ekki minni vísinda, heldur meiri . . . Vísindin
eru ekki annað en þekking, og þekking er vald — vald yfir nátt-
Uruöflum og umhverfi, vald yfir andstreymi.
A þeim tímum, sem stundum hafa verið nefndir „hinir góðu
gömlu dagar", var litið á drepsóttir, hallæri og styrjaldir sem
°umflýjanlegt böl. Þegar barnaveiki drap helming fjölskyldunnar,
var það talið guðs vilji. Nú hafa menn notað þau tæki, sem guð
'eíur gefið þ eim, til að hafa hemil á þeim hallærum, sem stafa
ua náttúrlegum orsökum. Vísindin hafa að mestu afmáð svarta
öauða, bólusótt, kóleru og margar aðrar drepsóttir, og þær, sem
eftir eru, eru á góðurn vegi með að afmást. Vel má það verða, að
tuttugasta öldin beri gæfu til að afmá styrjaldir, þessa jafnoka
c repsóttanna, er mönnum tekst smám saman, fyrir tilverknað
uatturuvísindanna, að afla nægilega mikils af því, sem þeir þarfn-
‘lst ti| varðveizlu heilsu sinnar og öryggis, til uppeldis og upp-
ræðslu, þæginda og skemmtunar.
Það er mikið talað um „hina góðu, gömlu daga“. En veröldin
eldist nreð degi hverjum, en yngist ekki. Tækifærin berja að
c vruni hjá hverjum þeim, sem eyru hefur til að heyra, og á það
enda hin sterkustu rök, að beztu „gömlu dagarnir" séu fyrir
stafni.