Andvari - 01.01.1952, Page 86
82
Símon Jóh. Ágústsson
ANDVARI
breytist úr því á ýmsan hátt til hins verra. Enginn þekkir það
fyrir sama barn og áður. Líkrar merkingar eru sögur af börnum,
sem hafa týnst, eða álfar heillað til sín. Þau fundust, kannski
ekki fyrr en eftir 2—3 daga, ringluð og utan við sig. Oftast urðu
þau úr því hjárænuleg, undarleg og ekki eins og fólk er flest.
Djúpur sannleikur felst því í þessum gömlu þjóðsögum, sann-
leikur, sem hver móðir ætti að festa sér vel í minni.
Ónærfærin framkoma móður við ungbarn getur haft hinar
óheillaríkustu afleiðingar. Ef ungbarn fær ekki þörfum sínum
fullnægt á réttan hátt, getur það dregið sig eins og kuðungur
inn í skel sína. Skal hér sagt dæmi þess, að barn flýði á náðir
svefnsins til þess að komast hjá óþægindum og vonbrigðum:1)
Frá fæðingu átti Pat erfitt um að sjúga. Móður hans, efnilegri
leikkonu, var þvert um geð að hafa hann á brjósti, því að það
hindraði hana í vinnu hennar. Hún vandi hann snögglega af
brjósti fjögurra vikna, og úr því hafði hann pela. Fæðan, sein
honum var ætluð, var nægileg, en -hins vegar fór hann á mis
við öll blíðuatlot á meðan hann saug pelann, pelanum var ekki
haldið meðan hann saug, svo að hann missti hans oft, og tím-
inn, sem honum var ætlaður til að drekka var of stuttur. Mis-
tök hans við pelann urðu þess valdandi, að hann varð daufur
og flýði á náðir svefnsins. Sex rnánaða var hann orðinn aftur-
kreystingur. Hann virtist ekkert óttast meira en að vera vakandi
og var þá með hrínum og óhuggandi. Þessi flótti drengsins til
svefnsins var ekki venjulegur svefn, heldur eins konar dvali eða
dá. Þegar Pat var ellefu mánaða, kom þetta atvik fyrir: Faðir
hans missti niður úr lofthæð margar stórar bækur í herberginu,
þar sem Pat svaf, og varð af því geysihávaði, en hann hreyfði sig
ekki hið minnsta, þótt bækurnar féllu rétt hjá vöggunni. Þegar
hann sagði konu sinni frá þessu, hélt hún, að barnið svæfi bara
svona vært, en föðurnum fannst ekki allt með felldu og leitaði
til sálfræðings. Ráðleggingar hans voru þær, að móðirin skyldi
1) Ribble, sama rit, bls. 48—50.