Andvari - 01.01.1952, Qupperneq 89

andvari
Móðurvernd og föðurhandleiðsla
85
Hún var óskilgetin, hafði fyrst alizt upp með hinum og þessum
ættingjum, síðan var henni komið á barnaheimili og dvaldist
hún þar um tveggja mánaða skeið, áður en hún kom til kjörfor-
eldra sinna. Þeir komust brátt að raun um, að hún var mjög til-
finningasljó. Þegar hjónin við lcomu hennar sýndu henni her-
hergið, sem hún átti að búa í, og húsið og umhverfi þess, var
eins og þetta kæmi henni ekkert við. Á yfirborðinu gat hún
verið kát og elskuleg. Eftir nokkrar vikur kvartaði konan um
það við mann sinn, að telpan gæti ekki sýnt sér ástúð. „Þótt
hún kyssi mig, meinar hún ekkert með því“. Maður hennar sagði,
að hún ætlaðist til of mikils af telpunni, hún þyrfti tíma til þess
að laga sig að aðstæðunum. Konan hélt áfram að reyna að koma
telpunni að sér. Eftir nokkra mánuði hafði komið örugglega í
Ijós, að telpan var undirförul, ósannsögul og stelvís, og reyndist
ekki unnt að fá hana til að laga þessa ágalla sína. 1 skólanum
var hún fremur eftirtektarlítil, en þar sem hún var vel gefin,
sottist henni námið sæmilega. Meðal skólafélaga sinna átti hún
ýmsa kunningja, en engar vinstúlkur. Eftir hálft annað ár sagði
^jörfaðir hennar um hana: „Það er ómögulegt að koma henni
að sér“, og fósturmóðir hennar sagði: „Ég hef ekki meiri hug-
mynd urn það nú, hverju þessi telpa býr yfir, en daginn, sem
úun kom. Hún segir aldrei frá hugsunum sínum og tilfinning-
um. Allt sem hún segir, er yfirborðshjal“.
Hér er vert að benda á, að heillavænlegast er, ef hjón taka
kjörbarn, að taka það sem allra yngst, helzt nýfætt. Bæði verða
tengslin milli fósturmóður og barns traustust og innilegust með
því móti, en aðalhættan liggur samt í því, að veriö getur, að
óuið sé með ástúðarsnauðu og hirðulausu uppeldi að vinna barn-
mu tjón, sem engin ást af fósturforeldranna hálfu getur framar
nætt að fullu. Auðvitað fylgir því ávallt nokkur áhætta að taka
kjörbarn. Það má, að ég hygg, sjá nokkuÖ snemma, hvort bam
er fáviti eða stórlega vangefið, en að öðru leyti er ekki unnt,
eins og sakir standa, að segja fyrir með nokkurri vissu um gáfur
ungbarns. Bezta ráðið er að afla sér vitneskju urn foreldra og