Andvari - 01.01.1890, Blaðsíða 40

18
breytingar peiirar, sem lcomið liefur fram í fjóðviljun-
um. Benedikt Sveinsson hefur sagt bæði á alþingi
1885 og pingvallafundinum 1888, að í stjórnarskrár-
frumvarpinu sje ekki gengið eins langt, eins og í ný-
lendulögum Englendinga , og styður sig við þau. Nii
vill meiri hluti alþingismanna ganga þetta sporið áfram,
og þá er farið að hefja mótmæli gegn því vegna þess,
að það sje »að ganga eptir brezkum nótum og canad-
iskurn keimingum« (Sjá Jjóðviljann 30. des. 1889).
|>ess konar stefnuleysi í stjórnarmálum má ekki eiga
sjer stað.
Yjer tókum upp orðin í Þjóðviljanum um, að það væri
betra, að jarlinn gæti alls ekki staðfest lög, heldur en
að taka upp stjórnarlagaákvæði Canadamanna. J>að er
jafnan skammt öfganna á milli, og þess vegna viljum
vjer fara nokkrum orðum um þetta atriði.
Flest þau lög, sem alþingi samþykkir, snerta að eins
hag íslendinga; þar er ekki hin minnsta ástæða, til að
lögin sje staðfest annars staðar en hjer á landi. Stund-
um getur það verið þýðiugarmikið fyrir landið, að lögin
nái staðfesting, þegar er þau eru samþykkt. Vjer vilj-
um þannig nefna tollalögin á síðasta alþingi. Ef hjer
hefði verið jarl, eins og síðasta stjórnarskrárfrumvarp fer
fram á, er liefði getað staðfest lögin, þá hefðu þau getað náð
gildi í ágústmánuði og sumir kaupmenn ekki getað
byrgt sig til langs tíma með hinum tolluðu vörum.
J>að er ennfremur næsta skemmtilegt, að lögin nái sem
fyrst gildi; það eykur fjör hjá mönuum. Akvæöi frum-
varpsins í 7. gr. um lagastaðfestingar hljóða þannig:
»Nú er lagafrumvarp, er báðar deildir þingsins hafa
samþykkt, lagt fyrir jarlinn til staðfestingar konungs,
skal hann Ivsa yíir innan mánaðar, hvort liann staðfestir
það eða neitar því staðfestingar í nafni konungs, eða
liann geymir sjer rjett til að leita vilja konungs 1 því
efni«. J>essa yfirlýsing verður jarlinn að gjöra meðráði
og samþykki ráðgjafa sinna. J>að er þannig komið undir