Fálkinn - 18.12.1942, Blaðsíða 48

42

JÖLABLAÐ FÁLKANS 1942
„Já, lítið ]>jer á miðánn minn.
I>jer liafið fengið „röð“: 7 4 5 6 8 —
mjög góð sögn. En jeg hefi aðeins
7 4 5 6 7 ——“
„Þetta er allra laglegasti farmiði.
Fallega gulur á litinn.“
„Hvað varðar mig um litinn. Það
er sögnin, sem alt veltur á. Og hvað
hefi jeg? Tvö sjö — vesælt par.“
„Gerið þjer svo vel, það er vel-
, komið að jeg skifti við yður.“
„Ekki að nefna,“ svaraði Júlíus,
„aldrei, svo sannarlega sem jeg heiti
Júlíus Apolonius Friðhóll Jeremi-
asson ( þarna fjekk jeg að vita hvað
maðurinn hjet). Það má segja margt
ljótt um mig — að jeg hafi eytt
vikukaupi minu í spilum, logið til
aldur míns i manntalinu, að jeg
sleiki hnífinn þegar jeg jet, — en
að hafa rangt við í spilum, það geri
jeg aldrei.“
Mjer fór a'C leika forvitni á mann-
inum. — Hversvegna higuð þjer til
aldurs á manntalinu,“ spurði jeg.
„Var það til ])ess að verða sunnu-
dagsbarn?“
„Jeg er fæddur 3. febrúar 1870,“
svaraði hann og gnísti tönnum.
„Getið þjer lmgsað yður lilægilegri
dag: 3.2.1870. Þar er ekki nokkur
sögn, ekki einu sinni pw. Og það
gat jeg ekki sætt mig við. Svo gaf
jcg upp fæðingardaginn 11.11.1871
— fimm langa — býður nokkur bet-
ur?“
„Jeg er fæddur 22. desember
1892,“ svaraði jeg.
Júlíus starði á mig andaktugur.
„Viljið þjer giftast dóttur minni?“
spurði liann, „liún er lagleg stúlka,
vel uppalin og kyrlát; l)ún er vel
að sjer í matseld og barnfóstrun og
saumar harðangurssaum.“
„Jeg má til að sjá hana fyrst,“
sagði jeg i glensi.
„Jeg á heima í InkognitOgötu,“
sagði hann, „viljið þjer koma heim
með mjer og fá kvöldverð? Tebolla
og brauðbita, alt viðhafnarlaust. Jeg
hugsa að Hilda sje heima.“
Nú fanst mjer fara að taka í
hnúkana. „Jeg er bundinn í kvöld,“
laug jeg. „En hversvegna viljið þjer
endilega fá mig fyrir tengdason?“
„Vegna þess að þjer hafið „fjóra
langa“ í afmælisdeginum yðar,“
svaraði hann: „22.12.92. Það er ó-
venjulega góð sögn. Hilda liafði, að
mjer fornspurðum, trúlofast manni,
sem hjet Jósep. en jeg sparkaði hon-
um niður stigann — hann er fædd-
ur 17. maí 1896. Getið þjer hugsað
yður aðra eins frekju?“
„Hvernig hafið þjer orðið svona?“
spurði jeg, en iðraðist spurningar-
innar undir eins. Þvi að það er ein-
m'itt ekki svona, sem maður á að
lala við menn, sem — svo maður
taki undir með Björnson — hafa
mist alt, en ekki vitið.
En Júlíus Jeremíassyni' gramdist
þetta ekki baun. „Jeg er pokerspil-
ari af ástriðu," svaraði hann, „jeg
spilaði póker hvert einasta kvöld og
vanrækti mína ástúðlegu, nú i friði
hvílandi eiginkonu (hún dó 4.4.1914
— fult hús við jarðarförina) og við
banabeð hennar varð jeg að lofa þvi,
að snerta aldrei spil framar. Það
b.ef jeg lika efnt, en það hefir kostað
mig óbærilegar kvalir, og nú verð
jeg að spila poker með tölunum,
sem jeg kemst yfir. Það er beinlin-
is orðið löstur. — Um daginn borð-
aði jeg á veitingahúsi og reikning-
urinn var 22 krónur og 22 aurar
(fjórir langir). Hann var skammar-
lega liár, en jeg varð svo feginn, að
jeg gaf þjóninum 5 kr. 55 í þjórfje.“
Eftir þetta hitti jeg Júlíus Jere-
miasson talsvert oft. Jeg kom lika
heim til lians og leit á Hildu, sem
var í svörtum kjól og með svartar
neglur, af því að hún hafði ekki
fengið að giftast honum Jósep sín-
um. Það varð ekkert úr neinu milli
okkar, en það spilti engu um, að
jeg yrði góður vinur Júlíusar. Jeg
reyndi að sefa hann og beina spila-
fíkn hans á liættulausari braut en
áður. Og þetta tókst mjer þó lygilegt
sje; liann fór að safna dagblöðum,
ír.eð ákveðnum númerum, og þegar
honum tókst eitt sinn á uppboði að
ná í allan 111. árgang af „Intelligens-
sedler“ rjeð hann sjer ekki fyrir
gleði. En svo kom áfallið — hræði-
legt og óvænt.
Það er ekki hægt að saka síma-
stjórann þó að liann gerði það sem
liann gerði. Hann þekti ekki Júlíus
Jeremíasson. Hann varð blint verk-
færi i höndum guðanna; hann skildi
ekki símasón örlaganna, og sendi
þessvegna rannsóknarlögreglunni
brjefin hans.
En það er best að jeg segi söguna
eins og hún gekk.
Július Jeremíasson var að fá sjer
sima. Hann var i stöðugum spenn-
ingi vikum saman, en hann vildi
ekki biðja um hátt númer, því að
það hefði verið „að hafa rangt við.“
Hann fjekk 43172. Þann daginn var
ekki komandi nærri honum. Ililda
kom grátandi lil mín og sagði, að
liann pabbi sinn hefði lamið sig í
hausinn með simaskránni og kallað
sig „svenska röð“ — en það var
sögn, sem liann fyrirleit og yildí
aldrei viðurkenna.
En þetta var þó ekkert hjá því,
sem skeði næsta dag. Júlíus Jeremi-
asson hafði verið að lesa i síma-
skránni alla nóttina til þess að at-
huga hverjir hefðu bestu sagnirnar
í númerunum sinum, og þegar hann
uppgötvaði það, undir morgun, að
Jósep, fyrrum trúlofaður Hildu, en
nú giftur rikri ekkju, hefði fengið
i úmerið 66777, logaði ástríðan upp
úr honum og liann skrifaði sím-
stjóranúm fyrsta hótunarbrjefið. Þau
urðu fleiri og loks ljet símstjórinn
taka hann fastan. Hann var rann-
sakaður af tveimur læknum, sem
hvórugur kunni poker (eitt mesta
hneyxli í geðveikramálasögu vorri),
og þeir sendu hann á Klepp. Og
þar tókst lionum, eins og kunnugt
er, að svifta sjálfan sig Jífi, þann
22. febr. 1932 (fjórir langir).
VEIÐARF/ERI
ÚTGERÐARVÖRUR
VERKFÆRI - VJELAÞJETTINGAR
Málingavörur
Tjörur
Botnfarfi
Sjómanna- og-
Verkamannafatnaður
Klossar
Regnkápur
Kuldahúfur
Nærfatnaður.
VERSLUN 0. ELLINGSEN H. F.
Elsta og stærsta veiðarfæraverslun landsins.
Vanti yður
byggingavörur eða smíðaefni
til nýbygginga, breytinga eða verkstæða
er hyggilegast að tala við mig. — —
Eins og að undanförnu hefi jeg
áualt fgririiggjandi gmsar teg-
undir af krossuiði, harðuiði og
bgggingaefnum, ásamt hinni ó-
dgru og góðu uikureinangrun.
JÓN L0FTSS0N
Bgggingaefnauerslun. Austurstrœti 14, Sími 1291