Fálkinn - 18.12.1942, Blaðsíða 10

4
JÓLABLAÐ FÁLKANS 1942
5uðm. Finnbogasun:
ÍKISSTJÓRINN
Það er vandi að vera æðsti
inaður þjóðar sinnar. Þjóð-
höfðinginn verður fulltrúi og
ímynd þjóðarinnar inn á við og
út á við. Hann kemur fram í
nafni þjóðarinnar á helstu við-
hafnarstundum hennar, þegar
veita skal einhverjum mönnum,
stofnunum eða minningum
sæmd. Hann heldur uppi risnu
af hálfu þjóðarinnar, tekur á
móti tignum erlendum gest-
um, er ósjálfrátt dæma ])jóð-
ina að nokkru eftir háttum
fulltrúa hepnar. 1 lýðveldislönd-
um er ])að hlutverk þjóðhöfð-
ingjans að grípa fram í og
greiða úr, þegar stjórnmálin
komast í öiigþveiti, stjórnar-
skipti eða annan vanda ber að
höndum. Hann er fulltrúi þjóð-
arheildarinnar og samhengis-
ins í !ífi hennar. Hann stendur
uppi, þó að stjórn falli, og
hans er að hnýta þræðina
á ný, er þeir slitna i bili. —
Af öllu þessu er auðsætt, hver
nauðsyn er á því, að i slíka
stöðu veljist inaðuf, sem reynd-
ur.er að góðvild, glöggskyggni,
festu og fögrum háttum. Það
vekur traust og von um góða
úrlausn, 'er vanda ber að liönd-
um, og í því andrúmslofti geng-
ur alt betur en ella.
Það er oss íslendingum mik-
ið lán, að fyrsti ríkisstjóri ís-
Bessastaðir.
lands er þeim kostum búinn,
sem nú voru taldir. Oss er margt
hetur gefið en viljinn til að
viðurkenna aðra menn, meðan
þeir starfa mitt á meðal vor. En
um val ríkisstjórans hafa menn
verið mjög sammála. Það er að
vísu engin tilviljun. Starfsferill
Sveins Björnssonar hefir Verið
óvenjulega heillaríkur og glæsi-
legur. Sem málaflutningsmaður
í yfirdómi og hæstarjetti, sem
bæjarfulltrúi og alþingismaður
Reykjavíkur, sem trúnaðarmað-
ur margra fyrirtækja og einn af
aðalforgöngumönnum þriggja
þjóðnytjafjelaga: Eimskipafje-
lags Islands, Brunabótafjeiags
íslands og Sjóvátryggingafjelags
Islands, vann hann sjer það
traust manna úr öllum fiokkum
og stjettum, að hann þótti manna
best fallinn til þess að verða fyrsti
sendiherra vor erlendis. Þá
stöðu hefir liann skipað með
þeim ágætum, að hann hefir
notið fullkomins trausts allra
þeirra stjórna, sem hann hefir
slarlað fyrir, og með framkomu
sinni í hvívetna aflað þjóð vorri
álits og vina erlendis. Betri und-
irbúningur til ríkisstjórastöðu
verður naumast kosinn.
Jeg hefi stundum rifjað upp
fyrstu minningar mínar inn
Svein Björnsson. Jeg sá hann
þá í sundlaugunum hjerna við
Reykjavík. Hann var þá ungur
drengur. Mjer varð starsýnt á
það, live hreyfingar lians í vatn-
inu voru mjúklegar. Svo sje jeg
hann fyrir mjer i drifhvítum
leikfimisklæðum í drengjahópi,
sem enskur maður, Ferguson
að nafni, hafði kent íþróttir á
slá (bar). Það var l)æði mjúk-
leilcur og öryggi í sveiflum hans
á slánni. Síðan fjekk jeg þá á-
nægju að vera sambýli.smaður
hans, fyrsta námsár lians við
háskólann í Kaupmannahöfn
en síðasta námsár mitt. Það var
skemtilegur vetur. Sveinn var
svo þýður i umgengni. Hann lað-
aði alla að sjer. Og svo hefir
jafnan verið síðan. Altaf glað-
ur og góður og yfirlætislaus.
Hann hefir aldrei þúrft að
sækjast eftir hylli manna og
trausti. Hvorttveggja iiefir kom-
ið til hans sjálfkrafa og ekki
orðið fyrir vonbrigðum. Hann
hefir og verið svo lánsamur að
eiga konu samhenta sjer í öllu.
Heimili þeirra hefir jafnan ver-
ið yndislegt, og allir hinir mörgu,
sem þar liafa komið, innlendir
og útlendir, munu eiga þaðan
ljúfar minningar.
Það er gotl að eiga slíkan
mann í öndvegi þjóðar vorrar
á þeim vandatímum, sem nú
eru fyrir stafni.
Guðm. Finnbogáson.
Bústaður rikisstjóra.
Sveinn Björnsson ríkisstjóri.