Fálkinn - 30.05.1962, Qupperneq 8

TEXTI: SVERRIR TÓMASSON MYNDIR: JÓHANN VILBERG
Svcitixi i höfudlbo
Leitið ekki langt yfir skammt. Ef þér
ætlið í sveitina þá er skarnmt að fara.
Fálkinn flaug einn sólríkan dag rnn
lögsagnarumdæmi Reykjavíkur og
kynnti sér sveitina í borginni, tók fólk
tali og leit á alla búskaparlíáttu.
Leitið ekki langt yfir skammt.
Allt í einu var komið sumar. Það var
ilmur í lofti og borgin breytti um svip.
Það var eins og brúnin á mönnum lyft-
ist og þeir urðu léttir og kátir. Stáss-
meyjar settu upp sólgleraugu og spíg-
sporuðu stoltar eftir malbikuðum göt-
unum og tóku fyrir nefið af eintómri
fordild, þegar þær gengu framhjá görð-
um, þar sem mykja eða hinn vinsæli
Skarni hafði verið borinn á grasið. En
um leið og túnblettirnir tóku að grækna
vaknaði sveitamaðurinn í mörgum.
Þessi borg væri leiðinleg á sumrin,
sögðu þeir, rykið ætlaði alveg að kæfa
menn og umferðin í öllum sínum ys og
þys gerði þá dapra. Hvergi sá skepnu,
þessar blessaðar skepnur, kýr, kindur,
hesta, hænsni og endur. En ef menn
þessir hefðu litið ögn betur í kringum
sig, hefðu þeir komizt að raun um, að
Reykvíkingar stunda margir búskap í
frístundum. Höfðu þeir tekið eftir gömlu
konunni vestur á Grímstaðaholti, sem
fór klukkan sjö á morgnana á fætur til
þess að hleypa út pútunum sínum og
gefa þeim korn? Veittu þeir fénu á tún-
blettunum inn í Sogamýri athygli? Sáu
þeir ekki ærnar, þar sem þær voru að
gefa nýbornu lömbunum að sjúga?
Tóku þeir ekki eftir góðborgurunum
á sunnudagsmorgnum, þegar þeir riðu
út á fjörmiklum gæðingum um nágrenni
Reykjavíkur? Reyndar mátti sjá menn
af öllum stéttum bregða sér á bak og
láta fákana spretta úr spori eins og
þeir væru að fara til kirkju á sunnu-
dögum í brakandi þerri í friðsælli sveit,