Fálkinn - 15.05.1963, Blaðsíða 29

ÖHLAGADÓMUR
Framhald af bls. 28.
unum. Bruce féll ekki, en hann var
ringlaður af högginu og áttaði sig ekki
strax. Áður en hann komst að dyrun-
um, þaut Meg yfir ströndina og í áttina
að Cliff House.
Hún var frjáls . . . en hversu lengi?
Hún heyrði Bruce hrópa og bölva
og vissi að hann veitti henni eftirför.
Hún varð að komast til Cliff House
áður en hann næði henni. Þá mundi
hún geta sýnt frú Verney fram á, að
Nella væri ennþá á lífi og að hún væri
ábyrg fyrir árásinni á Robert.
Hún hljóp beint af augum eins og
fætur toguðu og leit aðeins öðru hverju
við, en sá ekkert. Ef til vill hafði Bruce
hrasað og dottið. Átti hún að þora að
hægja á sér og hvíla sig ofurlítið?
Máninn hvarf á bak við ský og það
var erfitt að finna stíginn upp brekk-
una. Hún náði vart andanum fyrir mæði
og varð að stanza og hvíla sig.
Það varð henni til happs. Allt í einu
heyrði hún fótatak. Há vera kom hlaup-
andi í myrkrinu. Það var Bruce. Meg
lá grafkyrr bak við klett, þorði næst-
um ekki að anda.
Bruce hlaut að hafa þekkt skemmri
leið frá ströndinni og hingað upp. Hann
hefur bersýnilega ætlað að króa hana
af, áður en hún kæmist að húsinu.
Hún bað þess í hljóði, að máninn
kæmi nú ekki fram milli skýjanna og
afhjúpaði hana. Maðurinn stóð hreyf-
ingarlaus og skimaði í áttina til Cliff
House. Frá honum var engrar miskunn-
ar að vænta.
Það var ljós í eldhúsglugganum. Átti
hún að þora að hrópa í von um að frú
Verney kæmi út?
Bruce hlaut að hafa heyrt hljóð, því
að nú stefndi hann frá henni. Það var
nægilega bjart til þess að hún gat greint
bæði hann og konuna, sem kom á móti
honum niður stíginn.
— Ég sagði þér að þú ættir ekki
undankomu auðið, heyrði hún Bruce
segja ógnandi röddu.
— Bruce! Slepptu mér! Ertu genginn
af vitinu?
Þetta var Nella.
Hún sá skuggamyndir af þessum
tveimur verum bera við himin. Hún
fylgi. Kjörfundir voru yfirleitt fjöl-
mennir og góðar undirtektir við frum-
varpið. Víða um iand völdust til fram-
boðs fyrir endurskoðunarmenn nýir
menn, sem margir urðu á næstu árum
atkvæðamiklir þingmenn. En líklega
varð kjörsókn hvergi eins mikil og hiti
í kosningunum eins og í Eyjafjarðar-
sýslu.
Þingmenn Eyfirðinga buðu sig hvor-
ugir fram. Síra Arnljótur Ólafsson
prestur á Bægisá, var einn af hatrömm-
ustu andstæðingum frumvarpsins. En
sá að þær tókust á. Bruce hrópaði og
virtist vera viti sínu fjær af reiði.
Hann hafði ekki þolað spenninginn og
höfuðhöggið hafði víst ekki bætt skap
hans.
— Þetta er ég, Nella! Ég er búin að
sækja skartgripina! Ertu alveg genginn
af vitinu! Slepptu mér! Við hröpum
fram af brúninni.. .
Síðan heyrðist skerand angistaróp.
Meg hélt fyrir eyrun . .. þoldi ekki að
heyra þetta. Verurnar tvær voru horfn-
ar. Þegar hún læddist skjálfandi að
staðnum, þar sem þau höfðu staðið,
var enginn þar. Hún leit andartak nið-
ur snarbratta klettana, þar sem sjóinn
braut. Hún sneri sér síðan snöggt
undan. Hana svimaði og henni var
óglatt. Henni fannst það taka sig heila
eilífð að komast hinn stutta spöl að
Cliff House og þegar hún komst loks
í forstofuna, féll hún meðvitundarlaus
í faðm frú Verney . . .
★
AÐ HUGSA SÉR, að gömul mann-
eskja eins og ég skuli neyðast til þess
að flytjast í bannsetta stórborgina,
tautaði frú Verney. í heila viku hafði
hún skeiðað fram og aftur þrumandi
um húsið.
— Það er ekki einu sinni svo gott
að læknirinn sé heima til þess að hjálpa
til við að pakka niður.
— Þú veizt eins vel og ég, að hann
hefur engann tíma aflögu til þess að
standa í slíku, sagði Meg. — Og ef þú
vilt ekki flytjast til London, þá getum
við með góðu móti fengið nýja ráðs-
konu. Varstu ekki eitthvað að minnast
á, að þú gætir búið hjá systur þinni?
— Aldrei í lífinu, sagði frú Verney.
— Allt er betra en að hlusta á allt
rausið í henni um sjúkdómana sína og
öll leiðinlegheitin á því heimili. Hvað
ætli maður geti svosem ekki vanizt
þessu stórborgarlífi eins og öðru.
Bifreiðin beið fyrir utan, og skömmu
síðar voru þær á leið til járnbrautar-
stöðvarinnar. Meg sneri sér við og
horfði til hússins. Henni fannst eins og
hún mundi aldrei framar koma hingað.
Og hún var fegin því. Það voru svo
margar þungbærar og ömurlegar minn-
ingar tengdar þessu húsi, bæði fyrir
hana og manninn sem hún elskaði. Þau
hefðu aldrei getað orðið hamingjusöm
í Cliff House.
Einar bóndi Ásmundsson í Nesi var
við aldur og bar því fyrir sig og var
ekki heldur í framboði. Það hafði vakið
talsverða athygli sumarið áður, að Ey-
firðingar sendu ekki fulltrúa á Þing-
vallafundinn. Hafa þar sennilega ráðið
áhrif síra Arnljóts á Bægisá. En Akur-
eyringar sendu tvo fulltrúa á fundinn,
en Akureyri var þá ekki orðin sérstakt
kjördæmi, Varð það ekki fyrr en 1905.
Úr Eyjafirði var því að vænta mikilla
tíðinda í þessum kosningum.
Veturinn 1886 fór að kvisast um Eyja-
Meðan lestin þaut hraðar og hraðar
í áttina til London, lét hún augun aftur
og sagoi við sjálfa sig, að upp frá þess-
ari stundu mætti hún ekki leiða hug-
ann að fortíðinni. Allt hið illa var nú
liðin og gleymd tíð.
Fyrir liðlega ári síðan höfðu líkin
tvö fundizt við klettana.
Frásögn Meg hafði vakið rnikla at-
hygli. En hún hafði staðizt þá raun.
Nú var hún í raun og veru orðin eigin-
kona Roberts, vígð honum undir réttu
nafni. Öll formsatriði höfðu gengið til-
tölulega auðveldlega fyrir sig. Brátt
mundi hún hitta hann aftur og upp frá
því mundu þau aldrei skilja.
Þegar þau komu á áfangastað, varð
hún að vekja frú Verney.
— Vaknaðu! Við erum komin!
Hún leit út um lestargluggann og
kom auga á Robert. Hún kallaði bros-
andi til hans.
Henni varð hugsað til þess hversu
vel hann liti út. Allar áhyggjur og
þreyta var horfin úr svip hans. Nú
ljómaði hann allur af starfsorku og
lífshamingju. Loksins gætu þau bæði
hafið nýtt og betra líf ...
ENDIR.
Blaðsölubörn í úthverfum!
takiö eftir!
Framvegis verður FÁLKINN af-
greiddur á hverjum þriðjudegi kl.
13.00 á eftirtöldum stöðum til
hægðarauka fyrir ykkur:
Tunguvegi 50, sími 33626.
Langholtsvegi 139, kjallara,
sími 37463.
Kleiíarvegi 8, kjallara,
sími 37849.
Melgerði 30, Kópavogi,
sími 23172.
Fálkinn flýgur út
fjörð, að ýmsir væru líklegir til fram-
boðs í héraðinu fyrir endurskoðunar-
menn. Voru ýmsir til nefndir en aðal-
lega var talað um, Jón Davíðsson á
Kroppi, Jón Einarsson á Laugalandi,
síra Magnús Jónsson prest í Laufási og
Skafta Jósefsson á Akureyri.
Síðari hluta vetrar eða snemma um
vorið var haldinn fjölmennur fundur
á Espihóli. Til fundarins sóttu margir
bændur úr innstu hreppum sýslunnar.
Þar voru ræddar væntanlegar kosning-
Sjá næstu síðu.
FÁLKINN 29