Fálkinn - 09.12.1963, Blaðsíða 64

Hrærivélar
Eldavélar
Þvottavéiar
Kæliskápar
Lampar
margar
gerðir
i
&
Raftækjadeild
Skólavörðust. 6
Sími 16441
m
Meft PQ-
Framh. af bls. 25.
Eftir góða stund og talsverða
skothríð hélt hún svo í burtu.
Daginn eftir komu sex vélar
og fóru í mikilli hæð yfir skip-
in. Þær voru þýzkar og um
erindi þeirra efaðist enginn.
En við höfðum búist við svona
heimsóknum og búið okkur vel
undir að taka á móti þeim.
Byssur skriðdrekanna höfðu
verið hlaðnar, og þegar vélarn-
ar lækkuðu flugið hófst mikil
skothríð úr öllum þessum byss-
um, byssum skipanna og byss-
um skriðdrekanna. Þær voru
fljótar að hækka flugið og
hverfa í burtu. Meira sáum við
svo ekki af þessum vélum.
Einn daginn strandaði svo
dallurinn okkar og okkur var
skipað frá borði vegna sprengi-
hættu. Önnur korvettan kom
siglandi upp að og allir stukku
þar um borð. Sumir voru þó
víst eitthvað ekki góðir á taug-
unum og náðu ekki góðri frá-'
spyrnu og lentu í sjónum. Dall-
urinn náðist fljótlega út og
ferðinni var haldið áfram, til
Arkangelsk.
— - Og hvernig gekk hún?
— Ferðin suður eftir gekk
vel. Að vísu var okkur gerð
fyrirsát í Hvítahafinu, en þeir
á korvettunum sáu fyrir hon-
um. Önnur þeirra tók sig allt
í einu út úr og fór að kasta
djúpsprengjum. Stuttu seinna
fór olía að lita yfirborð sjávar-
ins.
— Og svo komuð þið til
Arkangelsk?
— Já, svo vorum við komnir
til Rússlands og þá má nú segja
að ævintýrið byrjaði. Við urð-
um að hafa vetursetu í Rúss-
landi og það var erfiður vetur.
Það geisaði stríð og fólk hafði
ekki úr miklu að spila. En ég
segi þér ekki frá þeim vetri.
Þú færð kannski einhvern tíma
að lesa frásögn af honum
annars staðar.
Or.
Eins og þjófur
Framh. af bls. 23.
konan hans hafði í alvöru ætlað
að yfirgefa hann og giftast
Johnny Brant. — Johnny er
dáinn, sagði Paul snöggt.
Enginn veit hvernig það
skeði, en við megum vera þakk-
lát fyrir að ég skyldi vera kom-
in á undan þér til „Akurlend-
anna þriggja“ og finna hann
áður en þú komst. Gott að ég
skyldi hitta þig á leiðinni og
geta stanzað þig. Nei, ekki
vegna hneykslisins. Ég var satt
að segja ekki að hugsa um
hneyksli þá......Hann stanz-
aði andartak áður en hann
hélt áfram:
— Gott að þú skyldir ekki
sjá hann, Kathy. Skotinn beint
í andlitið. Það var hræðileg
sjón.
Ég vissi það allt.
í drauminum hafði ég komið
„Akurlendanna þirggja“ og
séð andlit Johnnys. En í raun-
veruleikanum hafði Paul tekizt
að stanza mig á leiðinni og sagt
mér að að Johnny væri dáinn.
Minningin var eins og hnífur
væri rekinn í gegnum mig og
og ég stundi.
— Kathy, ég veit að þetta er
hræðilegt fyrir þig, en trúðu
mér, þetta var það bezta sem
komið gat fyrir, hversu
heimskulega sem það kann að
hljóma. Ef þú hefðir raunveru-
lega fengið að búa með honum
hefði það orðið helmingi verra
fyrir þig eftir á...
— Fyrir þig meinar þú víst,
kallaði ég fram í fyrir honum.
Þá leit hann á mig, og sagði svo
lágt að varla heyrðist:
— Ég get ekki ímyndað mér
að það gæti orðið öllu verra
fyrir mig en það er nú þegar
orðið. Ekki einu sinni þótt ég
hefði skotið hann sjálfur.
Hljómurinn í rödd hans
skelfdi mig meira en orðin sem
hann sagði. Ég leit á hann, og
minntist þess ekki að hafa
nokkru sinni séð hann eins ör-
væntingarfullan, særðan, svo
gjörsamlega sviptan sínu
venjulega sjálfsöryggi, eins og
núna.
Paul var afbrýðisamur og
hafði að vissu leyti orðið fyrir
jafn miklu áfalli í þessu máli
og ég. Hann hafði aldrei getað
ímyndað sér, að ég myndi
nokkurn tíma yfirgefa hann.
Skyndilega grunaði ég hann
um að hafa myrt Johnny, en
nei.....Það var gjörsamlega
útilokað.
Hann lagði hönd sina á mína.
— Þú vildir kannske að ég