Fálkinn - 27.09.1965, Blaðsíða 4

Eftir:
Fletcher Knebel og Charles W. Bailey
at í mm
Og nú kem ég að þriðja at-
riðinu, sem ég verð að ræða
við ykkur í dag. Ég tek það
nærri mér, þvi borið hefur
að höndum atburð sem feng-
ið hefur meira á mig en nokk-
uð annað siðan ég tók við
þessu embætti.
Ekki hefur farið dult að
ákafar umi’æður um fullgild-
ingu sáttmálans um kjarn-
oi’kuafvopnun. En deilurnar
sem áttu sér stað á heimil-
um og vinnustöðum, og opin-
berar umræður íöldungadeild-
inni, ullu mér engum áhyggj-
um. Á þann hátt skerum við
úr máium hérlendis, og við
biðjum þess að svo megi
æviniega verða. En án þess
að almenningur vissi, gróf
heiftarleg andstaða gegn sátt-
málanum um sig meðal sumra
æðstu manna herafia okkar.
„Nú kemur það,“ hvíslaði
Miiky Waters að fréttamannin-
um sem sat við hlið hans i
skrifstofu Simons. „Ég býð tíu
móti tuttugu að Scott hershöfð-
ingi verður rekinn."
Það er rótgróin sannfæring
min, eins og það er sannfær-
ing yfirgnæfandi meirihluta
bandarísku þjóðarinnar, að
foringjar hers okkar — stælt-
ir i orrustum, þroskaðir
við óteijandi forustuúrskurði,
menn sem helgað hafa allt
líí sitt þjónustu i þágu þjóð-
arinnar — eigi aiitaf að hafa
tækifæri til að láta skoðanir
sínar i ljós. Við afgreiðslu
sáttmálans var þeim veitt það
tækifæri.
Lawrence Palmer kinkaði koiii
tii aðstoðarforingjans sem sat
hjá honum í skrifstofunni i
Pentagon. „Hann hefur lög að
mæla,“ sagði hann. „Ég flutti
að minnsta kosti fimm sinnum
vitnisburð gegn fullgildingu sátt-
máians."
En þegar mál eru komin á
það stig að stjórnarvöldin
sem ábyrgðina bera, forsetinn
og Öldungadeildin, hafa tekið
ákvörðun, þá, samborgarar
góðir, verður deilum og and-
stöðum af hálfu hersins að
linna. Þannig er það í stríði,
yfirforinginn leitar eftir öil-
4 FÁLKINN
um mögulegum skoðunum í
herforingjaráði sínu, en þegar
hann hefur 'ákveðið tilhögun
bardagans þýðir ekki að hafa
mótbárur í frammi.
Scott hershöfðingi sat í úti-
vistarfötum fyrir framan sjón
varpstæki í skrifstofunni í íbúð
sinni í Fort Myer ásamt hers-
höfðingjunum Riley og Dieffen-
bach. „Það má hann eiga,“ sagði
Scott, „af manni að vera sem
hefur alrangt fyrir sér, gerir
hann sínum máistað góð skil."
Riley yppti öxlum. „Ekki get
ég dáðst að þessu, Jim. Þjóðin
er glötuð. Hann spilar öliu út
úr höndunum á sér í Vínarborg."
Diefenbach dró upp veski sitt.
„Okkur má svo sem standa á
sama,“ sagði hann, „en hér hef
ég tíu doilara sem segja mér að
nýi herráðsforsetinn verði Barn-
ey Rutkowski."
Scott brosti. „Þú notar þér
breyzkleika minn, E ' En ég er
með. Ég held það verði Paimer.“
1 upphafi vikunnar barst
mér vitneskja um að forseti
Sameiginlega yfirherráðsins,
Scott hershöfðingi, og þrír
menn aðrir í Yfirherráðinu,
héidu ekki aðeins áfram and-
stöðu gegn sáttmálanum, þótt
hann hafi hlotið fullgildingu,
heldur fengjust þar á ofan við
að skipuieggja samtök í því
skyni að hindra framkvæmd
hans fyrsta júlí.
Millicent Segnier og Eleanor
Holbrook horfðu saman á sjón-
varpið í New York. „Je minn,"
hrópaði Milly, „hann ætiar þó
ekki að reka Jim?“ Shoo sagði
ekkert en hugsaði: Jiggs hlýtur
að hafa unnið verk sitt vel. Kann-
ski verður hann gerður að hers-
höfðingja.
Ég hef mjög mikið álit á
Scott hershöfðingja. Hann er
einn af færustu mönnum sem
ríkið hefur í sinni þjónustu.
Ráðieggingar hans hafa kom-
ið mér að góðu haldi við lausn
aragrúa vandamáia sem rikis-
stjórnin hefur þurft að ráða
fram úr. Ég veit að iandar
hans meta hann mikiis. Þegar
mér bárust fregir af þátttöku
hans í skipulögðum samtök-
um gegn sáttmálanum, lagði
ég ekki trúnað á þær. En
Scott hershöfðing* 1 idi sömu
hreinskilni og eii og hann
er vanur og viðurkenndi vafn-
ingalaust fyrir mér að þær
væru sannar.
1 herskála úti í eyðimörk í
New Mexico sparkaði Jon Brode-
rick í bræði í eina löppina á
þrífætinum sem sjónvarpstæki
hans stóð á. Tækið datt á gólfið
með braki og brestum. „Ég er
búinn að fá nóg af þessari prédik-
un,“ urraði hann í áttina til
majórsins sem horft hafði undr-
andi á tiltækið. „Nú þarf ekki
framar vitnanna við, þjóðin sit-
ur uppi með komma í sjáifu
Hvita húsinu.“
Ennfremur hélt hershöfð-
inginn fast við sannfæringu
sína og neitaði að láta af
fyrirætlunum um frekari and-
stöðu gegn sáttmálanum. Ég
átti þvi emskis annars kosta
en biðja Scott hershöfðingja
að leggja fram lausnarbeiðni
sína. Hana afhenti hann mér
í. gærkvöldi. Þótt ég harmí
að hæfileikar hans komi ekki
lengur þjóðinni að notum, tók
ég lausnarbeiðnina til greina.
8ÖGLLOK
Bjöllur kváðu við á fjarritum
i ritstjórnarskrifstofum um land-
ið þvert og endilangt: FRÉTT —
SCOTT HERSHÖFÐINGI REK-
INN.
Fariey Barnsweil aðmíráli sat
í káetu sinni um borð í Eisen-
hower og hugleiddi hvernig hann
stæði að vígi. Gat forsetinn
nokkuð vitað um greinargerðina,
úr því að Girard var látinn?
Nei, auðvitað ekki. Barnsweli
neri saman höndunum kvíðafull-
ur.
Samtímis bað ég um og
fékk afhentar lausnarbeiðnir
þriggja annarra mikilhæfra
herforingja, Hardesty hers-
höfðingja og Dieffenbach
hershöfðingja yfirforingja
landgöngusveitanna. Þar sem
menn þessir breyttu eftir
sannfæringu sinni, mun ég
fara þess á leit við þingið að
þeim verði veitt eftirlaun eins
og þeir hefðu setið í embætt-
um út starfstima sinn. Það
er ekki mikil uppbót fyrir
ævistarf í þágu lands og þjóð-
ar. Einnig vil ég geta þess,
að bráðlega eftir að þing kem-
ur saman á ný verður lagt
fram frumvarp bæði um
hækkun eftirlauna og hins
almenna launastiga í hernum.
Topping Wilson aðmíráll, yfir-
foringi Kyrrahafsflotans, sat i
húsi sinu i Honolulu og hlustaði
á forsetann. Skeyti með undir-
skrift íorsetans um að viðbúnað-
aræfingunni á iaugardag væri
aflýst hafði borizt honum í hend-
ur fyrir tólf klukkutimum, og
af því réð hann að Hernaðar-
aðgerð Preakness væri farin út
um þúfur. Nú beið hann sljór
þess sem verða vildi. Hver þrem-
illinn kom honum til að ganga í
lið með Jim Scott í svona frum-
hlaupi? Hvað hafði Scott í raun-
inni getað aðhafzt framyfir það
sem Lyman var að gera?
Harold MacPherson sat í keng
við ritvél á heimili sínu í Conn-
ecticut. Hann hafði lokið við að
vélrita síðustu örkina rétt áður
en ræða forsetans hófst í sjón-
varpinu. Nú reif hann allan
handritabunkann í sundur, fyrst
í tvennt, svo í fernt og loks í
átundu hiuta. Landið er giatað
hugsaði hann. Ekkert eftir nema
kasta á það rekunum. Kommún-
istarnir hafa náð tökum á Jordan
Lyman, og allt okkar starf er
unnið fyrir gýg. Hann hellti
tveim fingurbreiddum af viskíi
í glas og kingdi því í einum
sopa. Hann horfði þunglyndis-
iega á fangamarkið sem grafið
var í gierið og fleygði síðan
giasinu þvert yfir herbergið svo
það mölbrotnaði í arninum.
Að sjálfsögðu hef ég þeg-
ar í stað gert ráðstafanir til
að skipa nýja menn í þau
störf sem losnað hafa við
þessar lausnarbeiðnir, svo
engin ástæða er til að hafa
áhyggjur af öryggi Banda-
ríkjanna. Ég mun skipa
Lawrence Palmer aðmírái,
yfirforingja flotans, næsta
forseta Sameiginlega yfirher-
ráðsins.
Palmer aðmiráll var engu
síður andvigur sáttmálanum
en starfsbræður hans i Sam-
eiginlega yfirherráðinu. En
þegar forsetinn hafði tekið
ákvörðun sina og Öldunga-
deildin fuilgilti hana, lét hann
gagnrýnina niður falla og tók
sér stöðu í fjölmennum röð-
um mikilhæfra herforingja
sem fylktu sér að baki æðsta
yfirboðara hersins.
1 embættisbústaðnum í Fort
Myer tók Dieffenbach tíu dollara
seðil orðalaust úr veski sínu og
rétti Scott. Herráðsforsetinn fyrr-
verandi pírði augun og leit út
um gluggann á sólglitrandi þing-
húsið. „Mér tókst aldrei að
mjaka Palmer," tautaði hann.
Þegar hefur verið skipaður
nýr yfirmaður herforingja-
ráðs flughersins. Hann er
Bernhard Rutkowski, sem
fram til þessa hefur haft með
höndum yfirstjórn loftvarn-
anna. Starfsferill hans er
dæmi um þá möguleika sem
Bandaríkin bjóða, frammi-
staða hans i stríði og friði
ber vott um einstæða her-
stjórnarhæfileika.
Jiggs Casey sat í dagstofunni
heima hjá sér miiii konu sinnar