Fálkinn - 27.09.1965, Blaðsíða 17

gáfulegast fannst honum það,
að banna að girnast hús náung-
ans, þjón hans, uxa og asna.
Honum fannst mjög syndsam-
legt að brjóta boðorðin, hvert
þeirra sem væri. Og ef hann
mætti bæta einhverju boðorði
við, þá ætti það að hljóða svo:
,,Þegar þú ferð oní gúmmí-
bát, þá mundu eftir að kippa
í strenginn, og passaðu þig að
hitta í bátinn, því annars gæti
þetta haft óþægilegar afleið-
ingar í för með sér“.
Magnús Eyjólfsson
stöðvarstjóri pósts og síma,
Hafnarfirði.
Öll boðorðin eru jafn þýð-
ingarmikil og hafi maður orð-
ið sekur um að brjóta eitt þeirra
er maður orðinn brotlegur við
þau öll. Boðorðin væru hins
vegar öll uppfyllt með því að
elska Drottinn Guð sinn af öllu
hjarta og náungann eins og
sjálfan sig. Hins vegar held ég
að það sé á einskis manns færi
að halda þau og þess vegna
þarf maðurinn á frelsaranum
að halda.
rK
Sveinn Skúlason,
starfsmaður hjá Stefáni Thor-
arensen h.f. mundi fyrst eftir
boðorðinu: Heiðra skaltu föður
þinn og móður og síðan
fylgdu á eftir þrjú önnur.
Það er líklega anzi erfitt að
lifa eftir þeim boðorðum sem
maður ekki man, sagði Sveinn,
en þau eru nú flest þannig,
að þau eru rík í siðgæðisvit-
und fólks. Ekki kom honum
til hugar að lifa eftir boð-
orðinu: Halda skaltu hvíldar-
daginn heilagan, og ef honum
byðist vinna á sunnudögum
myndi hann taka því fegins
hendi. Hann áleit að boðorðið
um ljúgvitnið og kvensemina
væri ekki haldið sem skyldi.
Guðlaug Ágústsdóttir,
lyfjafræðingur í Hafnarfirði.
Hún nefndi fyrst boðorðið
Þú skalt ekki stela, og henni
fannst sjálfsagt að hafa ríkt i
huga, að girnast ekki það sem
aðrir eiga og halda í heiðri sið-
ferðileg boðorð, aftur á móti
fannst henni boðorðið um að
halda hvíldardaginn heilagan
eiginlega út í hött, Þar sem
hún hefði yfirleitt ekki tæki-
færi á að halda það boðorð.
Guðlaug gaf í skyn að hún væri
ekki trúrækin, en fannst nauð-
synlegt að hafa einhverjar siða-
reglur.
Stígur Herlufsen, rakari
í Hafnarfirði.
Hann mundi fyrst eftir boð-
orðinu Þú skalt ekki stela.
Hann kvaðst ekki hugsa um
boðorðin af trúarástæðum, held-
ur miklu fremur sem lagboð
annað hvort væri maður lög-
hlýðinn eða ekki. Hann áleit
einnig, að þótt fólk almennt
hugleiði ekki boðorðin, hafi
þau bein eða óbein áhrif í dag-
legu lífi. Stígur kvaðst muna
eftir útvarpserindi Jóhanns
Hannessonar, prófessors, þar
sem hann lagði áherzlu á spak-
mælið, eða boðorðið: Það sem
þér viljið að aðrir menn gjöri
yður, það skuluð þér og þeim
gjöra, eða eins og það hljóðar
í nútímabúningi Slysavarna-
félagsins: Akið eins og þér vilj-
ið að aðrir aki.
Sæmundur Gíslason,
verkamaður í Hafnarfirði.
Ætli maður lifi ekki eftir rót-
tækustu boðorðunum. Ég veit
ekki hvernig gengur með fyrsta
og' annað boðorðið, en ætli mað-
ur haldi ekki það fimmta.
Kærleiksboðorðin eru æðstu
boðorðin, en hvernig manni
gengur að halda þau — það
er annað mál. Það er víst ekki
lenzka að halda hvíldardaginn
heilagan, maður er þar eins og
milli steins og sleggju. Það er
sjálfsagt að kenna boðorðin,
annars væri víst löngu búið
að fleygja þeim fyrir borð.
Helgi Helgason,
menntaskólanemi byrjaði: „Þú
skalt ekki stela“. Síðan komu
fimm í viðbót, en hin sagðist
hann ekki geta rif jað upp nema
hann fengi umhugsunarfrest
fram á nótt. Ekki sagðist hann
lifa að öllu eftir boðorðunum,
eins og þau eru í sinni upphaf*
legu mynd. Sannarlega væru
þau hornsteinar allrar siðfræði,
því aldrei dytti honum í hug
að stela. Fremst boðorðanna
taldi hann: „Þú skalt ekki girn*
ast hús náunga þíns, þjón hans,
þernu ...“ Ekki vildi hann held*
ur bæta neinu við, taldi sig
ekki rétta manninn til þess að
kenna lýðnum að lifa, en bentí
síðan á, að ef hann ætti að fara
út í slíka kennslu myndi hann
„módernisera" þau, þó að hin-
ar 3000 ára gömlu kenningar
hefðu að vísu margt til síns
ágætis.
Njáll Símonarson,
framkvæmdastjóri.
— Kanntu boðorðin tíu?
— Ég skal viðurkenna það
á stundinni að ég kann þau
ekki.
— Viltu rifja nokkur þeirra
upp?
Njáll byrjar:
— Heiðra skaltu föður þinn
og móður, Þú skalt ekki drýgja
hór, þú skalt ekki stela, þú
FÁLKINN 17