Fálkinn - 27.09.1965, Blaðsíða 10

mmmmm

ÍÆMmlá
ÞAÐ er gæfa íslendinga að vera aldir
upp við stórbrotna náttúru. Stór-
skorið landslag, stormar, frost, heiðríkja
hlýtur að búa í skaphöfn þeirra þó að
ef til vill séu brotalamir oftar meira
áberandi en styrkur.
Þetta er meiri gæfa en menn gera
sér almennt grein fyrir. Og þetta eru
ekki hindurvitni.
Erlendis lifa milljónir þannig langa
ævi að þær vita ekkert hvað einvera er.
Einvera er ekki til í þeirra huga, því
að það að loka sig inni í kompu er
ekki einvera, heldur einangrun. Slíka
reynslu fá menn í fangelsum. Einver-
unnar njóta menn öðruvísi. Fjalla-Bensi
þekkti einveruna, en hann var ekki í
fangelsi.
Hollenzkur ritstjóri sagði eitt sinn
við mig:
— Ég kynntist því fyrst í fyrra þegar
ég kom til Norður-Svíþjóðar hvað ein-
vera er. — Hann var þá 56 ára.
Allar þær milljónir sem búa í borg-
um erlendis eru aldar upp algerlega
í umhverfi sem maðurinn hefur búið
til, og er því hvorki betra né verra en
hann sjálfur. Jafnvel sveitirnar í hin-
um þéttbýlli löndum eru umskapaðar
af manninum, meira að segja þar hafa
menn aldrei óumbreytta (eða eigum
við að segja: óspillta?) náttúru fyrir
augum.
Liggur það ekki í augum uppi að
fólk sem alið er upp við( það umhverfi
sem af manna höndum er gert að miklu
leyti, verður að öðru jöfnu öðruvísi en
það sem elzt upp við stórkostlega nátt-
úru.
„Lítilla sanda, lítilla sæva, lítil verða
geð guma“. segir í Hávamálum.
Ég er ekki með þessu að leggja til
að menn forðist það sem er af mönn-
um skapað. Ég er ekki að leggja til
að menn gefist upp á framförum og
gerist náttúrubörn eða sveitamenn upp
til hópa, saklausir af skorti á freisting-
um. Ég er ekki einu sinni að hvetja
menn til að hverfa aftur til náttúrunn-
ar í hinum gamla skilningi, enda líka
aldrei hægt að hverfa aftur til eins eða
neins. Annað hvort liggur leiðin fram á
við — eða ekkert.
Ég er aðeins að benda á þann að-
stöðumun sem á því er að hafa annars
vegar aðeins menninguna en hins veg-
ar bæði menninguna og náttúruna.
Það á langt í land — og verður kann-
ski aldrei — að hlutir gerðir af manna
höndum beri náttúru íslands ofurliði.
Háþróað borgaþjóðfélag á íslandi mundi
ekki breyta miklu. Til þess er náttúra
íslands of sterk. of villt, of lifandi. Eld-
fjöll spyrja ekki um lagaheimild.
Ennþá erum við sveitamenn á þessu
* landi, svolítið barnalegir, stundum
skemmtilega barnalegir, einfeldnings-
legir og heldur illa verseraðir í refskák
hins háþróaða lífs. En við erum líka
töluvert skemmtilega miklir stórbokk-
ar og viljum vera menn með mönnum.
Það gerir ekkert til. íslendingar eru
enn sæmilega uppgerðarlausir og nátt-
úrlegir, og a. m. k. sveitamenn og
sjóarar þora að kalla hlutina réttum
nöfnum, hafa ekki gleymt að bölva og
eru manneskjur en ekki upptrekktir
gúmíkarlar.
Þjóðfélag vísindanna á eftir að koma
hér og er ekki langt undan. Þá fær
meiri hluti þjóðarinnar þá menntun
sem í dag kallast háskólanám, undir-
stöðuþekking í náttúruvísindum, eðlis-
og efnafræði, líffræði lífeðlisfræði og
svo framvegis, þykir þá jafnsjálfsögð og
nú þykir að kunna að lesa og skrifa,
og okkur lærist að skilja hvernig fínir
menn hugsa. En við eigum þá samt
fjöllin og auðnirnar, og getum leyft
, okkur að una stund og stund við fögnuð
einverunnar — eins og Fjalla-Bensi.
Múgur verður til í þröngbýli. Hann
er þar sem einstaklingurinn rennur
inn í heildina og lýtur henni. Víð-
áttan — eða það að þekkja víðáttuna
— er bezta meðalið gegn múgmyndun,
því að múgmennið verður að engu í
einveru. Honum finnst þögnin hrópa,
og viðáttan skelfa. Á bersvæði vaxa
sterkir menn.
Þegar hér á landi er komið á hið
háþróaða vísinda samfélag verður nátt-
úran samt meira áberandi en manna-
byggðir. Og vonandi verðum við svo
lánsamir að geta alltaf fundið bletti
þar sem ekki finnst neinn mannaþefur.
Kæri Astró,
Mig langar mikið til að vita um franitíð niína. Ég er 19
ára gömul. Mig langar til að læra eitthvað, heldurðu að Það
muni verða, og hvaða starf heldurðu að mundi henta mér hezt?
Ég er hrifin af pilti, sem varð fyrri til að slíta kunnings-
skap okkar, samt vinnum við á sama stað. Heldurðu að það
muni lagast á milli okkar aftur? Hvenær giftisl ég og mun
ég verða hamingjusöm í hjónabandinu? Allt sem þú gætir
lesið úr stjörnunum mínurn, væri gaman að vita.
Með fyrirfram þakklæti.
Ellý.
Svar til Ellýjar:
Það var slæmt að þú skyldir
ekki senda nákvæma fæðingar-
stund. Þú hefur Sólina í Sporð-
drekamerkinu og Mánann í
Vatnsberamerkinu og er því
slæm afstaða þar á milli. Þetta
veldur brotum í skapgerð þinni.
Sporðdrekamerkið gerir þig til-
10
finninganæma og hlédræga og
stundum áhyggjufulla og af-
brýðisama. Þú þarft á þolin-
mæði annarra að halda. Vatns-
beramerkið gerir þig aftur á
móti frjálslega og glaðlynda og
félagslynda. Þættir þessara
tveggja merkja togast mjög á
í þér og gera þig órólega óvissa
og ekki allskostar ánægða með
sjálfa þig. Þú og pilturinn, sem
þú nefndir eigið ýmislegt sam-
eginlegt, en þó held ég að það
sé ávallt hætta á að upp úr
slitni þótt þið farið að verða
saman aftur, og ef til hjóna-
bands kæmi með þessum pilti
má ávallt búast við ósamkomu-
lagi og rifrildi. Ef þú ætlar þér
að læra eitthvað þá skaltu um-
fram allt athuga vel áður en
þú byrjar hvort námið muni
eiga vel við þig, en vegna þess
að þú gafst ekki upp nákvæman
tíma get ég ekki ráðlagt þér
hvað bezt mundi að læra eða
starfa við. Síðar á ævinni
muntu hafa ánægju að ýmsum
dulrænum efnum og sérkenni-
legum hugmyndum og skaltu
leggja þig fram við að kynna
þér sem flest og fjölbreyttast
efni. Ef þú gengur ekki í
hjpnaband í fljótheitum eða
vegna stundarhrifningar þá ætt-
ir þú að geta orðið hamingju-
söm í hjónabandi. Þú munt þó
eiga í einhverjum erfiðleikum
í ástamálunum þó þeir teljist
ekki sfórvægilegir og er það þá
aðallega vegna þess að þú ert
hrædd við að láta í ljósi þínar
raunverulegu tilfinningar og
verður þar af leiðandi mis-
skilin. Gerðu þér far um að
kynnast vel því fólki, sem þú
umgengst og á það sérstaklega
við þá karlmenn, sem þú kannt
að hafa saman við að sælda.
Þér finnst kannski eftir að hafa
lesið þetta að ég minnist meira
á það sem verra er og það er
rétt, því það er ýmislegt já-
kvætt og gott í korti þínu en
dálítið erfitt að gera því skil
vegna þess að tímann vantar.
... Ekki þorskur, ekki Iiáfur,
þú mátt gcta einu sinni til!
FALKINN