Fálkinn - 27.09.1965, Page 35

?
— Já, það er ég, svaraði snillingur vandræðalega. En
hcnum til mikillar undrunar rétti lávarðurinn hcnum
höndina.
— Ég þakka yður fyrir, sagði hann. — Ég sá yður
ekki, vegna þess að þér sneruð baki að mér. Ég undrast
að þér skuluð þekkja mig aftur. Þó hafði ég skegg þá.
— Já, það er víst rétt, sagði snillingur ruglaður.
— Og þér hafið það gott.
Snillingur kinkaði kolli. — Þér búið í bænum, eða
hvað?
Ég fer héðan í kvöld. Ég vona að við sjáumst við
tækifæri. Og Bernian lávarður gekk frá borðinu.
— Þér verðið að afsaka, sagði Boothby þá við snill-
ing. — Ég hélt að þetta væri ein af þessum venjulegu
skáldsögum.
Snillingur hló. — Hvað skrifuðuð þér á miðann til
hans, spurði hann.
— Ég skrifaði: Munið þér eftir Montreal. Komið yfir
að borði okkar.
— Og ég, sem hefði þorað að veðja á Það, að þér
hefðuð aldrei verið í Montreal.
Snillingur brosti. Svo Bernian lávarður minntist hans
frá Montreal, það var furðulegt!
Snillingur horfði stöðugt á lávarðinn, og þegar hann
sá að hann gaf þjóninum merki til þess að borga, reis
hann á fætur. — Þakkir fyrir matinn, sagði hann. — Ég
vona, að við sjáumst bráðlega aftur, herrar mínir.
— Snillingur beið frammi í fordyrinu, þangað til lá-
varðurinn kom fram. Þá brosti snillingur blítt.
— Með leyfi, hvert er ferðinni heitið nú?
— Hvers vegna spyrjið þér?
— Ég hefði gjarnan viljað eiga svolítil viðskipti
við yður.
— Mín er ánægjan, sagði lávarðurinn. — Eigum
við að koma heim til mín?
Glæsilegur leigubíll stanzaði fyrir utan, og þeir
settust inn, Litlu seinna voru þeir í vinnuherbergi
lávarðarins.
— Og hvers konar viðskipti voru það? spurði lá-
varðurinn.
— Snillingur dór ar.dann djúpt að sér. — Tíu
þúsund punda lán.
— Hvern djöfulinn á þetta að þýða?
— Ég hef grun um, að þér sjáið ekki eftir upp-
hæðinni.
— Hvers vegna haldið þér það?
— Vegna þess að þér eruð alls ekki Bernian lávarð-
ur!
Snillingur vænti kröftuglegra mótmæla, en lávarð-
urinn brosti.
— Miðinn, sem þér fenguð á veitingastaðnum var
sendur yður í gamni. Ég hef aldrei séð yður áður,
og þér hafið aldrei séð mig. Samt munduð þér vel
eftir að hafa séð mig í Montreal, en þar hef ég aldrei
á minni lífsfæddri ævi verið.
— Þá verðið þér að afsaka þennan misskilning,
sagði lávarðurinn, ég hef aldrei getað munað andlit.
— Þér virðist ekki vera fullkomlega öruggur með
afstöðu yðar?
FALKINN
35