Fálkinn - 27.09.1965, Blaðsíða 9

\
Eitt kvöldið átti Stína
að gæta okkar krakkanna
(eldri bræður mínir voru í
sveit) og Njálsgata — Gunn-
arsbraut Sólvallagötuson
hringdi til hennar og til-
kynnti henni að hann hefði
losriað við konuna smástund
og Stína væri meira en vel-
komin í heimsókn.
„Ég kem,“ sagði Stína og
leit á mig.
Ég leit undan.
„Viltu passa strákana
meðan ég rétt skrepp út?“
spurði Stína afar mjúkmál.
„Nei,“ svaraði ég.
„En ef ég gef þér vara-
litinn minn?“ spurði Stína.
„Nei,“ svaraði ég.
Þá dró Stína upp krónu-
seðil.
í þá tíð voru nefnilega til
krónuseðlar, því þá var krón-
an verðmeiri en nú.
Fyrir eina krónu var hægt
að fá tuttugu fimm aura
ísa eða fimmtíu Shirley
Temple lakkrísa með mynd
af Shirley Temple í kaup-
bæti og svo ótal margt ann-
að.
„En viltu passa þá fyrir
krónu?“ spurði hún.
Eg horfði ágirndaraugum
á krónuseðilinn, því pening-
ar hafa alltaf verið mín
veika hlið.
„Já,“ stamaði ég.
Stína rétti mér krónuna
og hentist út.
Ég sat við eldhúsgluggann
og starði út á götuna. Aldrei
hefði ég trúað því að það
gæti verið svona koldimmt
úti.
Stína var víst áreiðanlega
meira en tíu mínútur, því
hún var ekki komin þegar
móðir mín kom heim.
„Hvar er Stína?“ spurði
móðir mín höst.
„Hún?“ sagði ég skyndi-
lega og reyndi að fela krónu-
seðilinn með því að setja
ofan á hann.
„Hún skrapp út, hún
Stína.“
Þá voru nefnilega engar
sjoppur til, svo ég gat ekki
sagt að hún hefði farið að
kaupa sér neftóbak eða eitt
hvað svoleiðis.
„Hvað ertu að reyna að
fela?“ spurði móðir mín og
þreif mig niður úr gluggan-
um.
Það var þá, sem ég fékk
að heyra hve svívirðilegt
væri að Þiggja mútur.
Móðir mín tók krónuseðil-
inn og ég sá hann aldrei
aftur. Mér fannst þetta ljótt
af móður minni, því að þetta
var minn krónuseðill.
Þegar Stína kom heim
læsti móðir mín sig inni með
henni í stásstofunni.
Ég verð að játa, að ég lá
á hleri.
Ekki vegna þess að mig
langaði til að heyra samtalið
heldur af því að ég óttaðist
um krónuna mína.
„Gerirðu þér ljóst, Stína,“
sagði móðir mín, „að það
kemst orð á þig, ef þú ert
úti að flækjast úti með karl-
mönnum á kvöldin?“
Stína flissaði lágt.
„Veiztu að þessi maður er
kvæntur?“ spurði móðir mín
af alvöruþunga.
„Tí-hí,“ sagði Stína.
„Hvernig heldurðu að fari
fyrir þér ef þú.. . ef þú
kemst í vandræði?" spurði
móðir mín.
„Vandræði, hí-hí,“ sagði
Stína.
„Heldurðu að þessi maður
myndi kvænast þér og gera
þig að heiðarlegri konu?“
spurði móðir mín.
Stína bara flissaði.
„Það er annað en gaman
að sitja uppi með lausaleiks-
barn,“ sagði móðir mín.
„Tí-hí,“ sagði Stína.
„Svo mútar þú dóttur
minni með krónu,“ sagði
móðir mín og sótti í sig
veðrið.
Loksins, loksins átti ég að
fá að heyra um afdrif krónu-
seðilsins.
í ákafa mínum lagðist ég
svo fast á dyrnar að móðir
mín heyrði til mín.
Hurðinni var hrundið upp,
ég var tekin, flengd og mér
hent inn í rúm.
Ég ætla að muna eftir að
segja sálfx-æðingnum mínum
þetta þegar ég hef loksins
tíma til að fara til hans.
Ef til vill er þetta ástæðan
fyrir því að mér finnst ég
ofsótt og hundelt alla daga.
Ég gekk um tíma með einn
son minn til sálfræðings. Það
var af því að drengurinn
vildi heldur vera í fótbolta
en skólanum.
Kennararnir voru áreiðan-
lega Valsarar og Þróttarar,
því að þeir heimtuðu sál-
fræðing handa drengnum.
Ég minnist sérstaklega
einnar spurningar sem lögð
var fyrir barnið.
„Þykir þér skemmtilegt í
skólanum?“
■ »Nei.“
„Af hverju ekki?“
Fran.h. á bls. 42.
SMÁIR
nofa
PÓLAR r“‘«eyma
UNDIRFÖT ÚR NYLON OG PRJÓNASILKI
CKIIES, REYKJAVÍK
FÁLKINN 9