Fálkinn - 27.09.1965, Blaðsíða 41

8oo krðnur £ verðl,
AF
Þar sem vitað er að mjög margir lesendur Fálkans hafa
|gaman af að spreyta sig á gátum og heilabrotum er það
|okkur ánægjuefni að geta kynnt nýja orðaþraut, sem við
í.köllum ORÐ AF ORÐI.
| Ef við lítum nú á teikninguna hér til hliðar sjáum við
Uykilorðið SLETTIREKA. Út frá þessu orði eru mynduð
ný orð í láréttu línunum og eru eingöngu notaðir þeir staf-
ir sem finnast í lykilorðinu, þannig að hver stafur í lykil-
orðinu verður byrjunarstafur í lárétta orðinu.
I Bókstaf má nota eins oft og hann fyrirfinnst í lykilorðinu,
! þannig má nota t tvisvar og e tvisvar í hverju orði í þess-
| ari þraut.
\ Hver bókstafur eykur gildi sitt því oftar sem hann er
:notaður; fyrst fær hann 1, síðan 2 o. s. frv. Bókstafirnir
;jí lykilorðinu eru taldir með. Lítum á eftirfarandi dæmi:
Það er því um að gera að nota sama bókstafinn sem oft-
ast og búa til eins löng orð og mögulegt er — þó má
orðið ekki vera lengra en átta bókstafir. Þið leggið svo
saman hverja línu fyrir sig og færið töluna í reitinn lengst
til hægri. Að lokum eru tölurnar lagðar saman og þá sjáið
þið hvað þið hafið fengið mörg stig.
Hvaða orð má ekki nota.
Bannað er að nota eiginnöfn, svo sem persónuheiti og
• staðaheiti, ennfremur heimatilbúin orð og önnur orðskrípi.
Rita skal orð eftir ríkjandi réttritunarreglum. Það skal tekið
j skýrt fram að leyfilegt er að nota beygingarendingar og
ennfremur: það sem ekki er bannað er leyfilegt.
F] s SAMI
\ \ \ \ \ \
\ \ \ \ \ \
> \ \ \ \ \ \
\ \ \ \ \
> \ \ \ \ \
> \ \ \ \ \
\ \ \ \ \ \
K" \ \ \ \
\
Nafn: ........................... Samtalé:
Heimilisfang: ..................................
Verðlaun.
Fálkinn veitir þrenn verðlaun fyrir beztu lausnir. 1. verð-
laun kr. 500,00, 2. verðlaun kr. 200,00 og 3. verðlaun
kr. 100,00. Ef margir ná sama stigafjölda verður dregið
um verðlaunin. Frestur til að skila lausnum er hálfur
mánuður, en úrslit verða birt 25. október. ORÐ AF ORÐI
mun koma vikulega á þessum stað.
Lausnin.
Fyllið út formið með orðum, leggið saman gildi hvers
stafs og færið útkomuna í reitina yzt t. h. og lokatöluna
fyrir neðan, ásamt nafni og heimilisfangi. Merkið um-
slagið: Vikublaðið Fálkinn, pósthólf 1411 og neðantil:
ORÐ AF ORÐI 1,
• Rnni
Framh. af bls. 19.
þjóðlagasöngvaranna . . . skil-
urðu. En þegar við komum í
land, skildum við, að engin
þjóð, hvort sem hún er skáld-
leg eða ekki, gæti annað en
talað um verðlagið eins og Það
er hér.
Eitt af því fyrsta, sem við
tókum eftir í viðræðum við
Isléndinga var, að þeir dást
að stórskáldum sínum. Margt
miðaldra fólk var svo kurteist,
að það fór — eftir langa þögn
— að minnast á aðra rithöf-
hnda, þegar við nefndum Hall-
dór Kiljan Laxnes. Líklega
hefur það ekki viljað láta okk-
ur fá minnimáttarkennd af því,
að við eigum engan eins heims-
frægan rithöfund og fór því að
minnast á minni spámenn, sem
hafa sama bókmenntagildi og
okkar menn.
★ GESTRISNI EÐA TVÆR
KVEÐJUR TIL ÁKVEÐ-
INS FÓLKS.
Ég hef aldrei heyrt um þjóð
sem ekki er sögð gestrisin i
byrjun hverrar greinar, sem um
hana er rituð. íslendingar eru
engin undantekning frá þess-
ari viðteknu reglu, — en okk-
ur brá í brún, þegar við kom-
umst að því, að um ísland eru
þetta ekki — mirabile visu —
orðin tóm.
Þegar við komum frá skipi
og spurðum næsta mann á hafn-
arbakkanum, hvar við fyndum
strætisvagninn, sem gengi inn
í Álfheima, opnaði hann aftur-
dyrnar á bílnum sínum, setti
farangur okkar inn í bílinn og
benti okkur að fara sömu leið.
Ó, þetta er svo langt, sögðum
við hvort við annað. — Þegar
hann var búinn að aka í svo
sem 10 mínútur, fór ég að leita
að mælinum, — en árangurs-
laust. Bílstjórinn talaði ekki
ensku, og við gátum ekki skil-
ið íslenzkuna hans, vegna þess,
að við töluðum sænsku. Næstu
fimm mínúturnar ráðguðumst
við um það okkar á milli, hvern-
ig við ættum að fara að því
að vinna aftur upp aurana, sem
við misstum þarna. Þá vorum
við komin inn í Álfheima til
leigumóður okkar. Áður en við
komum upp nokkru orði, sagði
bílstjórinn: „Gjörið þið svo
vel,“ og var horfinn. Ef þú
— óþekkti gustukamaður, —
lest þessar línur, — þiggðu
þær þakkir okkar, sem við vor-
um of hissa til að færa þér, áður
en þú fórst. Við viljum líka
senda beztu kveðjur til unga
mannsins með bítlahárið, sem
þaut framhjá okkur á 100 kíló-
metra hraða í rauða Mosk-
vitchnum sínum og gaf okkur
langt nef, þegar við vorum að
fara ,,á puttanum“ til Gullfoss
og Geysis. Við þóttumst hafa
himin höndum tekið að sjá þig,
FALKINN
41