Fálkinn - 18.04.1966, Qupperneq 11

Bréfarusl, kjöt
og rauður litur.
Fyrirburður i
leikhúsi í París.
verk í leikhúsi, og við uppsetningu hans eru ýmsir
hlutir notaðir á furðulegan hátt, svipað því sem svo-
nefndir „pop“listamenn gera, sem nota kókflöskur
og skrípamyndasögur við listtjáningu sína og mála
jafnvel á holræsapípur. Til sumra fyrirburðanna er
líka stofnað af tónlistarmönnum, sem beita þá ímynd-
unaraflinu til að tjá tónlistina á sem frumlegastan
hátt. Réttasta skilgreiningin er kannski sú, að fyrir-
burður sé list „lifandi mynda“, enda hafa fyrirburð-
ir oft verið kynntir á þann hátt.
Lifandi myndir Kaprows voru aðeins fyrirboði þess-
arar nýju liststefnu. Síðar hættu listmálararnir alveg
við myndirnar og sneru sér að öðru efni sem orðið
er vandamál í þróuðu löndunum mörgum hverjum
sökum erfiðleikanna á að losa sig við það: þeir hag-
nýttu sér alls konar aflóga drasl. Og það er raunar
sorglegt til þess að vita, að brotajárni skuli vera
ekið í sjóinn í stórum stíl, þegar hugsað er til allra
þeirra ónýttu möguleika, sem þar fara forgörðum.
1960
gerði Svisslendingurinn Jean Tinguely risavaxna
„furðumaskínu", sem lagði sjálfa sig í rúst fyrir
eigin vélarafli með miklum hávaða, spúandi eldi og
eimyrju. í Þýzkalandi beindist þróun fyrirburða-
stefnunnar einnig að því að hagnýta úrgang mann-
félagsins:
1961
ók Wolf Vostell með nokkra Kölnarbúa í stórum
fólksflutningabíl fram hjá hrúgum af rusli og hengil-
rifnum auglýsingaspjöldum.
1962
endurtók hann þetta í París og nú í reglulegum
„Blöðrukonsert“ í Vín 1964. Otto Múhl gefur vel
þroskuðu stúlkubarni pelann.
FALK.INN