Vaka - 01.01.1927, Qupperneq 36

30
ÓLAFUR LÁRUSSON:
VAKA
skií'li eru óteljandi og það er að eins örlítið brot af
þéim, er til dómstólanna kemur. Til þess að lögin geti
náð þessum tilgangi sínuin, er það mest um vert, að
þau séu glögg og skýr, að ménn eigi auðvelt með að
vita, hvað sé leyft og hvað sé bannað, hvern rétt tiltekin
athöfn veiti, hverja skyldu hún baki o. s. frv. Að menn
þurfi ekki að renna blint í sjóinn um þetta, í þeirri
óvissu, sem því mundi fylgja, ef rétturinn væri kominn
undir mati á málavöxtunum eftir á. Þessa vissu, þetta
öryggi, geta sett lög bezt veitt, og það réttlætir þau,
vegur fyllilega á inóti þeim ókosti, að þau eru meðal-
hófsreglur. -
Þá mundu suinir segja, að aðrar leiðir væru vænlegri
til bóta á löggjöf vorri en sú, að setja lögbók. Menn
kynnu jafnvel að segja, að lögbók væri lil hins verra.
Oss væri heldur eigi vandara um -en öðrum þjóðum
sumum, er enga lögbók eiga, og mundi þá sérstaklega
verða vitnað til Daiia og Norðmanna, sem hafa látið
tögbækur Kristjáns 5. ganga úr sér, svo að þær skifta
nú titlu máli um rétt þeirra. Og enn inætti draga það
í efa, hvort vér værum færir um að seinja oss lög-
bók, svo í lagi væri. Allar þessar mótbárur vil ég athuga
stuttlega.
Þeir, sem að undanförnu liafa minnst á umbætur á
löggjöf vorri, hafa, eins og áður var sagt, hugsað sér
þær þannig, að löggjöfin yrði endurskoðuð og safnað
saman þeiin efnum, er saman eiga, í lagabálka. Lög-
gjöfin yrði því eftir sem áður i brotum. Brotin yrðu
að eins stærri og færri en þau eru nú. Þetta væri til
mikilla bóta, að minnsta kosti í liili. En hætt er við, ef
ekki væri vel að gætt, að fljótt mundi sækja í hið fyrra
hörfið. Lögunum yrði breytt með sérstökum lögum,
lagafjöldinn ykist aftur og með því tvístringurinn. En
þessi endurbót á lögunum kæmi enganveginn að sama
hatdi og tögbók. Ég hugsa mér, að tögbókin ætti að
verða oss eitthvað líkt og Jónsbók var forfeðrum vor-