Vaka - 01.01.1927, Qupperneq 113

Vaka - 01.01.1927, Qupperneq 113
[vaka] RITFREGNIR. 107 i þjóðlit'i voru, og þeim mönnum, er honum sýnast mest sakbitn- ir i þeim efnum, og er sizt af ötlu myrkur i máli. Honum hefir verið það ljósl sjálfum, að liann myndi liljóta óvild fjölda manna að launum. En hann lætur það ekki aftra sér. Það hugrekki hans er virðingarvert og þakkarvert. Pólitisk spilling er efalaust til í öllum löndum, meiri eða minni, og svo mun lengstum liafa verið. Óvinurinn sýnist eiga sérstak- lega auðvelt með að sá illgresi i stjórnmálaakurinn. Og ekki er það sízt auðvelt, þegar sú jarðræktaraðferð er höfð, er nú tíðkast viða í stjórnmálum. Þegar akurinn er gjörður að hofteigi Mam- mons, og það þyltir jafnvel vænlegast til gróðrar að tala til lægstu tilfinninga inanna, að ala upp hatur og tortryggni ineð ósannind- um og hræsni. Skyldi cngan furða, þó eigi vaxi tómt grængresi upp af þeim áhurði. Þessi aðferð liefir verið notuð hér á landi, eins og annarsstaðar, og horið sinn ávöxt. Væri fjarstæða að neita þvi, að margt hefir það gerzt i stjórnmálum vorum, sem vér ætt- um að fyrirverða oss fyrir, og að sumir liafa stjórnmálamenn vorir unnið sér til fullrar óhelgi. En hitt er jafnmikil fjarstæða að ætla, að vér séum einsdæmi i þcim efnum og verstir allra. Fer fjarri þvi. f þvi efni er það m. a. góðs viti, hve ákveðið og al- mennt menn lineyxlast hér á hneyzlunum. Avirðingarnar, sem höf. Nýja sáttmála vitir, eru flestar áður kunnar. Almenningur hefir um þær vitað, lineyxlast á þcim og dæmt þær liarðlega. Það sýn- ir, að samvizka þjóðarinnar er vakandi, og það er mest um vert. Hitt er aftur á móti iskyggilegt, live sú samvizka stundum sýnist hæði þollitil og kjarklítil. Sömu mennirnir, er mest tala um spill- ingu stjórnmálamannanna, flykkjast að kjörborðunum við hverjar kosningar, til að kjósa þá mcnnina, er þeir áfelldust mest. Það er eins og þá fljúgi yfir menn einliver óminnishegri, og sam- vizkan sofni, eða, ef hún vakir, þá er þaggað niður í henni með því, að annar verri sé í lioði hinumegin. Kjarkleysið kemur fram i þvi, að menn pískra i liljóði liver við annan, um gremjuefni sin, en flesta brestur djörfung og drenglund til að nefna ósómann réttu nafni i lieyranda hljóði. Hvorttveggja þetta þyrfti að breyt- ast, og vonandi hreytist það. Það er lika vonandi til, að Nýi sátt- máli eigi sinn þátt i þeirri breytingu. Það er það, sem höf. fyrst og fremst vill, og hann hefir sýnt það, að hann á til þá djörfung •og einurð, sem oss hina hefir brostið. Væri maklegt, að liún liæri ávöxt. En eigi her hún þann ávöxt, sem hún hefði borið, ef höf. hefði látið sér nægja að vita það, sem vitavert er, þvi vikingurinn hefir slysast til að deyfa sjálfur cggjarnar fyrir sér. Kynslóð sú, er höf. Nýja sáttmála tillieyrir, fékk tvær vöggu- gjafir. Önnur var rótgróið vantraust á landi og þjóð. Um það skal
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134
Qupperneq 135
Qupperneq 136
Qupperneq 137
Qupperneq 138
Qupperneq 139
Qupperneq 140
Qupperneq 141
Qupperneq 142
Qupperneq 143
Qupperneq 144
Qupperneq 145
Qupperneq 146
Qupperneq 147
Qupperneq 148
Qupperneq 149
Qupperneq 150
Qupperneq 151
Qupperneq 152

x

Vaka

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.