Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1973, Side 53

aðir Davíð Scheving Thorsteinsson
samkvæmt tilnefningu Félags íslenzkra
iðnrekenda, Pétur Sigurjónsson, for-
stjóri Rannsóknarstofnunar iðnaðarins,
Haraldur Ásgeirsson, forstjóri Rann-
sóknarstofnunar byggingariðnaðarins,
Sveinn Björnsson, framkvæmdastjóri
Iðnþróunarstofnunar íslands og Þor-
steinn Vilhjálmsson, eðlisfræðingur
samkvæmt tilnefningu ráðherra og var
hann skipaður formaður nefndarinnar.
Nefndin skilaði áliti í desember
1972 og var það sent ýmsum aðilum
til kynningar og umsagnar eftir ára-
mótin. Helztu tillögur nefndarinnar
eru þær, að Rannsóknarstofnun bygg-
ingariðnaðarins, Rannsóknarstofnun
iðnaðarins og Iðnþróunarstofnun ís-
lands verði sameinaðar í svokallaða iðn-
þróunarmiðstöð. Hlutverk miðstöðvar-
innar verður að sjá íslenzkum iðnaði
fyrir sérhæfðri þjónustu á sviði tækni
og stjórnunarmála. Til að gegna þessu
hlutverki skal miðstöðin m. a. vinna að
hagnýtum rannsóknum, tilraunum,
prófunum og tæknilegu eftirliti, ráð-
gjöf, fræðslu- og upplýsingastarfsemi
og stöðlun.
Nefndin leggur til, að miðstöðin
starfi fyrst um sinn í fjórum deildum
eins og hér segir: Iðntæknideild,
byggingatæknideild, stjórnunarmála-
deild og fræðsludeild. Hver deild
skiptist í skorir og hefur hver skor
ákveðinn verkefnaflokk.
Nefndin leggur til, að stjóri Iðnþró-
unarmiðstöðvarinnar verði skipuð full-
trúum iðnaðarráðuneytisins, fram-
leiðsluiðnaðar, byggingariðnaðar, iðn-
starfsfólks og starfsfólks miðstöðvar-
innar og Háskólans. Ráðherra skipi
formann stjórnarinnar. Fjöldi stjórn-
armanna verði ekki meiri en 5-7.
Stjórnarmenn skulu skipaðir til fjög-
urra ára í senn, en tilnefningaraðilum
sé heimilt að endurskoða skipan þeirra
að tveim árum liðnum, ef sérstakt til-
efni gefst til. Forstöðumenn deilda
skulu boðaðir á fundi stjórnarinnar og
hafi þeir málfrelsi og tillögurétt nema
stjórnin ákveði annað.
Um fjármál miðstöðvarinnar gerir
nefndin ráð fyrir, að miðstöðin fái sér-
stakan traustan tekjustofn er miðist
t. d. við verðmæti innlendrar og inn-
fluttrar iðnaðarframleiðslu. Stjórn
miðstöðvarinnar hafi endanlegt
ákvörðunarvald um skiptingu fjár-
magns innan hennar. Jafnframt afli
miðstöðin tekna fyrir þjónustu sína
samkvæmt töxtum, sem eiga hvorki að
vera svo háir, að þjónustan verði ekki
notuð eðlilega, né svo lágir að það
kalli á fánýt verkefni eða verkefni
sem aðrir gætu auðveldlega leyst.
Nefndin telur að hæfilegt fjárhags-
legt sjálfstæði sé forsenda fyrir því,
að Iðnþróunarmiðstöðin verði nægjan-
lega sveigjanleg til þess að geta gegnt
hinu mikilvæga hlutverki sínu í iðn-
þróun næstu ára. Þá telur nefndin
eðlilegt, að á móti tekjustofnum sem
miðast við verðmæti íslenzkrar iðnað-
arframleiðslu, komi a. m. k. jafnhátt
beint framlag á fjárlögum.
Nefndin gerir sérstakan fyrirvara
um tillögur sínar um tengsl bygging-
artækniþjónustu við Iðnþróunarmið-
stöðina og telur rétt, að byggingar-
iðnaðurinn segi síðasta orðið um þenn-
an þátt tillagnanna í samráði við iðn-
aðarráðuneytið.
Landssamband iðnaðarmanna sendi
iðnaðarráðuneytinu umsögn sína um
þetta mál og lét m. a. í ljós undrun
sína yfir því, að Landssambandinu var
ekki gefinn kostur á að tilnefna full-
trúa í nefndina, sem fjallaði um mál
þetta, né heldur var því gefinn kostur
á að fylgjast með starfi nefndarinnar
fyrr en um það leyti, sem ályktanir og
tillögur voru því sem næst fullmótað-
ar. Vakti stjórn Landssambandsins sér-
staka athygli ráðuneytisins á því, að
Landssamband iðnaðarmanna væri
heildarsamtök og sameiginlegur mál-
svari um 2000 iðnmeistara og iðnfyrir-
tækja í byggingariðnaði, málmiðnaði,
skipasmíðum, tréiðnaði, rafiðnaði og
öðrum iðngreinum, sem hafa í sinni
þjónustu um 12 þús. starfsmenn og
hefði því verið full ástæða að gefa því
kost á að fylgjast betur með máli þessu
en gert var.
Þá segir í umsögn Landssambands-
ins, að því hafi lengi verið ljós nauð-
syn þess, að tæknistofnanir iðnaðarins
yrðu efldar verulega og hefði það verið
þeirrar skoðunar, að meginástæðan
fyrir vanmætti þeirra hingað til, hefði
verið afar knappar fjárveitingar af
hálfu fjárveitingavaldsins annars vegar
en hins vegar vöntun nægilega margra
hæfra starfskrafta og hefði það stafað
af ósveigjanleik launakerfis opinberra
starfsmanna. Undir síðarnefnda atriðið
tekur nefndin í áliti sínu og leggur
mikla áherzlu á, að úr þessu þurfi að
bæta.
Þá vitnar Landssambandið til niður-
stöðu erlendra sérfræðinga, sem gert
hafa athuganir á ýmsum iðngreinum,
en hún bendi ótvírætt til þess, að hér
sé mikil þörf fyrir mikla og víðtæka
þjónustu á sviði tækni og stjórnunar
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
53