Vikan - 26.04.1962, Blaðsíða 34

AULMANN

Múmíubaðkörin eru algjör nýj-
4k ung á heimsmarkaðnum enda
'J formuð cftir mannsh'kamanum.
Innbyggt kar
Svuntukar
í horn
með fótlista.
Öll Ahlmann svuntu-
kör eru steypt í eitt
sambyggt stykki en
ekki með lausri á-
kræktri svuntu á
barminum.
Svuntukar með fótlista.
Q Með breiðara oln-
bogarými.
Með aflíðandi
haila fyrir
bakið.
©
Með breiðari setubrún.
Með flatari botni svo þú
rcnnir síður til í karinu.
Vatnslisti.
Öll Ahlmann baðkör eru fyrsta
flokks postulínshúðuð fram-
leiðsla úr steypujárni enda
Ahlmann-verksmiðjurnar fremst-
ar í sinni grein á heimsmark-
aðnum.
AULMANN
Umboðið:
Fótlisti.
Fótlistinn er nýjung
og til þæginda þegar
staðið er fyrir fram-
an karið og ef þarf
að komast að vatns-
lás.

Sighvatur Einarsson & Co.
Sími 24133. — Skipholti 15.
34 VIKAN
Allir utan hættu, suður gefur.
A
V
. ♦
*
7-6-5
K-8-6-5-3
A-5
K-9-2
^ A-D-9-8
v D-G-10-9
4 9-7-2
* 7-3
N
V A
S
A
V
♦
*
10
7-2
D-G-10-4-3
D-G-10-6-4
Suður
1 spaði
2 spaðar
4 spaðar
A K-G-4-3-2
V A-4
♦ K-8-6
* A-8-5
Vestur Norður Austur
pass 2 hjörtu pass
pass 3 spaðar pass
pass pass pass
Útspil: hjartadrottning.
Aðgætni hjálpaði sagnhafa í spil-
inu hér að ofan til þess að vinna
úttektarsögn í spaða, þótt vestur
virðist fljótt á litið eiga fjóra slagi
á tromp.
Útspil vesturs var drepið á ásinn
heima, tveir hæstu í tígli teknir og
þriðji tigull trompaður. Siðan var
spaða spilað, gosanum svínað og
vestur átti slaginn á drottninguna.
Nú virtist vestur eiga þrjá slagi
á tromp í viðbót og hann spilaði
sig út á hjartagosa. Hjartakóngur
átti slaginn, meira lijarta var spilað
og trompað. Sagnhafi hafði tekið
vel eftir tíu austurs í fyrsta tromp-
slag og hann ákvað að spila upp á
öll trompin Iijá vestri og til vara
ás—tíu hjá austri.
Þá kom lauf drepið á kónginn
í borði, meira hjarta spilað og
trompað. Nú tók suður laufaás og
spilaði siðan laufaáttu. Vestur var
innifrosinn með A-9-8 í trompi og
sagnhafi fékk síðasta slaginn á
trompkónginn.
Ef vestur hefði vitað hvernig spil-
in lágu, þá hefði hann getað spilað
meira trompi þegar hann fór inn
á spaðadrottningu, en allt hefði
komið fyrir ekki, sagnhafi getur
alltaf fengið tíu slagi. Hann tromp-
ar einungis tvö lághjörtu og lætur
a-v rifast um síðasta slaginn með
hæsta trompi og hæsta laufi.
góðan veðurdag, og þegar hann var
hættur að skjálfa, kynnti ég mig fyr-
ir honum og ávann mér trúnað hans
með því að segja honum nokkrar
vogaðar sögur frá tíð Elísabetar
fyrstu. Ég komst að því, að hann
var mikill aðdáandi Lord Byrons og
var v!ss um það, að hefði hann sjálf-
ur haft tréfót, mundi hann ekki hafa
staðið honum að baki í neinu.
Það var óhjákvæmiiegt að hann og
Amalía yrðu lirifin af hvort öðru.
L’.i sambandið var fyrirfram dauða-
dæmt, þó ég gerði það sem ég gat,
til sð bjarga því við. Þau höfðu ekki
einu sinni lag á því að geta verið
ein saman, karl og kerling voru allt-
af einhvers staðar í nágrenninu.
Svo stakk ég upp á því við Aubrey,
að hann og Amalía skyldu látast ætla
að fara sofa snemma eitt kvöldið,
en læðast frá herbergjum sínum nið-
ur í garðinn og hittast þar. Ég gerði
ráð fyrir að þegar skassið væri ekki
við, mundi tunglsljósið og hormón-
arnir — eins og sagt er nú á.dögum
— vinna sigur á ströngu uppeldi
þeirra. Ég bjóst við að Aubrey fengi
hugrekki til að biðja stúlkunnar og
að Amalía mundi hafa vit á því að
láta ekki líða yfir sig fyrr en á réttu
augnabliki.
Stefnumótið var ákveðið og ég
eyddi nokkrum tímum i að kenna
Aubrey undirstöðuatriðin í biðilshlut-
verkinu, en Amalía kom ekki á til-
settum tíma. Ég stakk upp á því vi8
Aubrey, að hann færi upp til henn-
ar, en vesalings drengurinn skalf
af taugaæsing, eins og það hefði verið
heil hersveit á ferð.
1 einhverju fáti, sagði ég, að ég
skyldi þá fara sjálfur upp, en gleymdi
því, að Amalia hafði ekki hugmynd
um tilveru mína. Til allrar óhamingju
líkamnaðist ég i sömu andrá og
stúlkukindin var að siökkva á lamp-
anum áður en hún færi á stefnumót-
ið. Henni varð svo bilt við að hún
missti lampann og tók á rás.
Húsið var troðfullt af stoppuðum
húsgögnum og allskonar eldfimu
drasli, og öll efri hæðin brann til
grunna á svipstundu. Allt hús;ð var
orðið að brunarústum áður en yfir
lauk, nema vinstri álma hallarinnar.
Kvenskassinu var bjargað í náttkjóln-
um einum saman — óborganleg sjón,
— en majorinn, sem endilega vildi
fara inn i bókasafnið til að ná í
veiðigripina sína, fékk ljósakrónu i
höfuðið og átakanleg eftirmæli í
Times.
Aubrey sagði mér, áður en skass-
ið sendi hann út í nýlendurnar, að
Amalía áliti atburðinn refsingu fyrir
syndsamlegar hugsanir þeirra og
gekk hún því í kiaustur og hætti öll-
um ástarsögulestri. Hún lifði það
sem eftir var i dyggð og dó sem
jómfrú níutiu og eins árs gömul.
Eftir brunann var Malypensehöll
yfirgefin, ■— af öllum nema mér. Ég
gat einhvern veginn ekki fengið það