Vikan - 06.12.1962, Qupperneq 49

DURA-GLOSS-NAGLALAKK fullkomnar handsnyrtingu yðar við öll tækifæri.
Það er fáanlegt í 15 fallegum tízkulitum. !
HALLDÓR JÓNSSON, heildverzlun, - Hafnarstræti 15. - Símar 12586 og 23995.
Fuglarnir hennar Maríu.
Framhald af bls. 23.
nein skemmtireisa í misjafnri færS
og vetrarveðrum, og sízt þeim sem
alizt höfðu upp við aðrar og mild-
ari aðstæður og hlýrra loftslag. Og
flestir báru þeir einhver merki úr
átökunum við sandinn, sem nú
gróf skip þeirra, unz ekkert stóð
upp úr nema siglutrén ... Sigla við
siglu á löngu svæði úti við brim-
garðinn, eins og skógur annarlegra
trjáa með rár fyrir lim og reiða-
slit fyrir laufskrúð, hefði festþar
rætur“.
Hann þagnaði við og horfði í
málverkið. Ekki að hann virti það
fyrir sér, eins og maður sem reynir
að gera sér grein fyrir markviss-
um átökum listamannsins við liti,
form og línur, heldur var sem hann
hyrfi í sjálfa myndina, eins og sá
sem staldrar við á vegarleiti og horf-
ir heim. Og það er ekki að vita hve
lengi hann hefði staðið þar og horft,
ef ekki hefði heyrzt lág dyrabjöllu-
hringing frammi á ganginum að
næstu íbúð og kallað hann aftur
heim þangað, sem hann mundi
aldrei eiga heima.
„Fyrirgefðu“, sagði hann og brosti
afsakandi um leið og hann stakk
silfurdósunum í vestisvasann, gekk
síðan yfir að skrifborðinu og tók
sér sæti. „Ég fer víst að gerast nokk-
uð háfleygur. Það er þó ekki mein-
ingin að messa yfir þér — en svona
er það, ræðuhreimurinn vill verða
þaulsætinn í kverkunum, þegar hann
hefur einu sinni tekið sér þar ból-
festu. Og svo er það lika, að þegar
maður er kominn á þennan aldur,
lifir hann allt eins í því liðna og
á líðandi stund. Jú, ég ætti að geta
frætt þig eitthvað nánara um hana
Maríu í Skörðum og fuglana hennar.
Sú saga gerðist raunar að miklu
leyti fyrir mitt minni, en ég hef
þann hluta hennar eftir góðum
heimildum. Faðir minn sálugi,
„gamli presturinn“ hérna næstur á
undan mér, var líklega eini mað-
urinn, sem Jón Sigfússon batt vin-
áttu við. Var faðir minn þó mörgum
árum yngri, svo ekki er ósennilegt
að þar hafi ráðið nokkru um, að
hann var eiginlega eini maðurinn
hér um slóðir, sem hafði menntun
og þekkingu til að skilja fræða-
hneigð Jóns, er aðrir gerðu gys að
eða kölluðu sérvizku og hégórna".
„Og saga Maríu verður hvorki
sögð né skilin, nema getið sé for-
eldra hennar, en þó fyrst og fremst
föður hennar, „annálaskrifarans í
Skörðum“, eins og hann var stund-
um kallaður og þó oftar í háði en
virðingarskyni. Raunar hefur þú
þegar kynnzt honum nokkuð, og
kannski meir en þig grunar. Taktu
eftir snarhöndinni hans. Og taktu
eftir því hve línurnar eru beinar
og bilið á milli þeirra jafnt á ó-
strikuðum örkunum. Að vissu leyti
lýsir það honum betur, en gert verð-
ur með orðum. Fyrirsögnin á titil-
síðunni er hins vegar handaverk
föður míns, sem dró hana að beiðni
Jóns. Af stafsetningunni virðist
mega ráða að það hafi verið áður
en hann fór í skólann — eða hann
hefur viljað hafa upphafsstafina sem
flesta, svo hann kæmi flúrinu við,
því að hann var sundurgerðarmað-
ur, öðrum þræði, einkum á yngri
árum. Jón gat aftur á móti hvorki
dregið staf né flúrað, og var þó lista-
skrifari eins og þú getur sjálfur
séð, en einnig það lýsir honum nokk-
Framhald á bls. 52.
VIKAN 4^