Vikan - 10.01.1963, Blaðsíða 2

f fullrí olvöru
DELTA DÖMUKÁPAN
'A' Úrvals efni
Glæsileg snið
'A' Laus loðskinnskragi.
t>AÐ BEZTA Á MARKAÐNUM
Lítið inn!
NINON
Ingólfsstræti 8.
Stjórnlausir
bílar
Það er klárt mál, að það verður
að gera eitthvað róttækt í umferðar-
málum hér hjá okkur, og því fyrr,
því betra. Menn læra að vísu helztu
umferðarreglur að nafninu til, þegar
þeir taka bílpróf, en svo er það
líka gleymt, þegar skírteinið er feng-
ið, og þegar nýjar reglur ganga í
gildi, dettur engum í hug að læra
þær og því síður að fara eftir þeim.
Þessi fáliðaða lögregla hér í Reykja- -
vík hefur alls ekki við að taka hvern
einstakan tali út af lögbrotum, enda
mætti þá vera fjölmennt í lögregl-
unni, því það þyrfti helzt — ef ein-
hver árangur ætti að nást, — að
vera lögregluþjónn á eftir hverjum
einasta bílstjóra daginn út og inn
í svo sem vikutíma, og stöðva hann
á öðru hverju götuhorni, eða í hvert
skipti, sem hann fremur lögbrot.
Þar sem götum er skipt í akrein-
ar, er vissara að hafa fulla gát á,
þótt maður aki rétt eftir akrein,
því þeir virðast teljandi á fingrum
annarrar handar, sem kunna að
aka eftir akreinum, en fara ekki
sikk sakk á milli þeirra, eins og
enginn sé á götunni nema þeir. Það
er líka svo sjaldgæft, að menn reka
upp stór augu, ef ökumenn stanza
fyrir gangandi fólki, þar sem það
á skilyrðislausan rétt til þess að
ganga yfir götur, sem er bæði þar
sem gangbrautir eru merktar yfir
göturnar og eins, þegar bifreiðar
skipta um götur, þá eiga gangend-
ur rétt fyrir þeim bílum, sem eru
að beygja inn á þá götu, sem fólkið
er að leggja af stað yfir.
Sumir bílstjórar eru svo ger-
sneyddir allri skynsemi, að það ætti
tvímælalaust að svipta þá ökurétt-
indum — ef glæpzt hefur verið á að
veita þeim þau — og forðast að
veita slíkum mönnum réttindi til
aksturs. Það er eins og þeir veiti
engu athygli í kring um þá, svo
lengi sem þeir geta ekið áfram,
jafnvel taka þeir ekki eftir því,
þótt hlaupið sé á svig við þá, barið
í gluggana hjá þeim og öskrað full-
um hálsi, að þeir séu að drepa barn!
Fimmtudaginn 29. nóvember s. 1.
kom lítill Fíat, 4 manna, gulur og
brúnn að lit, niður Skúlagötu og
beygði til suðurs inn á Rauðarár-
stíg. Urn leið og hann beygði, tóku
menn, sem stóðu þarna við gatna-
mótin, eftir því, að lítill drengur
hékk á höndunum í afturstuðara
bílsins og dróst með honum — á
maganum. Annar mannanna á horn-
inu, leigubílstjóri af Bæjarleiðum.
stökk þegar að Fíatinum, greip 1
hurðarhúninn og bankaði á glugg'
ann, og kallaði um leið, að barn
væri fast í bílnum og drægist
honum. Hann þorði ekki að taka
í barnið, af ótta við að það vaer*
illa fast og hann myndi meiða það.
ef hann reyndi að grípa það af bíln-
um, meðan hann væri á ferð. En
ökumaðurinn á Fíatinum var ekki
á því að anza svona ónæði, heldur
jók ferðina, til þess að hrista þenn'
an gluggabankara og öskurapa
sér. Um leið og leigubílstjórinn sá.
að hann fengi Fíátmanninn ekki til
Framhald á bls. 50.