Vikan - 10.01.1963, Blaðsíða 17

| Vaknandi ást. Ást, sem
vaknaði einungis til að
heyra sinn dauðadóm. Ást
einnar viku á einhverri ey
í Suðurhöfum gat haft
eilífðina í sér fólgna, en hér
í Berlín------
þú átt við. Vestur þar, eru allir
karlmenn eins og Davis. Fjöldafram-
leiðsla í smekklegum umbúðum."
Maríanna hafði verið í Bandaríkj-
unum; séð um byggingu á húsi fyr-
ir auðugan Þióðverja, búsettan þar,
en þetta hús var nákvæm eftirlíking
af húsi foreldra hans heima í Baden.
„Þú þekkir hann ekki neitt,“ hugs-
aði Evelyn með sér, og með nokkru
stolti. henni fannst sem þau ættu nú
óræðan leyndardóm saman, hún og
Frank, og að það væri ekki nokkur
sú kona til, sem þekkti hann eins ná-
ið og hún gerði.
„Fyrirgefðu — ég tók ekki eftir
því, sem þú sagðir,“ varð henni að
orði. Maríanna hafði spurt einhvers,
en það hafði farið framhjá henni.
„Finnst þér Kurt ekki áhyggju-
fullur þessa dagana?" endurtók
Maríanna, dálítið óþolinmóð.
„Jú — kannski," svaraði Evelyn
og fann til samvizkubits. Hún hafði
ekki veitt Kurt sérstaka athygli
undanfarna daga, og ekki fylgzt með
í þeim heimi, þar sem hann lifði og
hrærðist.“ Ef til vill gengur málið
og réttarhöldin ekki eins og hann
kysi helzt..
„Frú Rup hefur þó meðgengið
allt,“ sagði Maríanna. „Réttarhöldin
virðast ganga leiðinlega samkvæmt
áætlun. Ég var þar viðstödd í gær
og fylgdist með öllum málflutningi,“
bætti hún við, þegar Maríanna leit
undrandi á hana.
Maríanna hafði mjög mikinn á-
huga á sálfræði. Hún hafði mesta
yndi af að vera viðstödd málflutn-
ing í réttarsal, og dáðist mjög að
Kurt. Þau gátu setið saman svo
klukkustundum skipti og rökrætt
sálfræðilegar flækjur og vandamál.
Evelyn var vön að orða það þannig,
að Kurt hefði komið með Maríönnu
inn í hj ónaband þeirra, en smám
saman hefði Maríanna svo slakað
nokkuð á hollustu sinni við lands-
yfirréttardómarann, fyrir þá vernd
og vörn, sem hún taldi sér skylt að
sýna Evelyn. Það var eins og hún
hrifist mjög af blíðlyndi og við-
kvæmni Evelyn, sem var alger and-
stæða við hennar eigin skapgerð.
Bíllinn beygði nú á Kúrfursten-
dainm. Leiksýningunum var lokið og
umferð mikil, svo að Maríanna hafði
báðar hendur á stýri.
„Viltu gera mér þann greiða að
ná í sígarettu handa mér,“ sagði
hún við Evelyn. „Pakkinn á að vera
þarna í hurðarvasanum.“
Framhald á bls. 41.