Vikan - 10.01.1963, Blaðsíða 44

Og
Úlgfáf*
veidarfær:
örur Hvergi meira úrval
SJÓFATNAÐUR
VINNUFATNAÐUR
KULDAFATNAÐUR
YINNUHANSKAR
GÚMMÍSTÍGVÉL
KLOSSAR
VÉLAÞÉTTINGAR
VERKFÆRI
Olíulampar
Gasluktir
MÁLNINGARVÖRUR Olíuofnar
VERZLUN O. ELLINGSEN H.F.
Elzta og stærsta veiðarfœraverzlun landsins
SÍMNEFNI: „ELLINGSEN, REYKJAVlK“
allar áttir undan hermönnunum.
Þegar Baruch sneri við og ætlaði
að flýja með hópnum undan grimmd
hermannanna, hrasaði hann og múg-
urinn æddi yfir hann og hann missti
tak á bögglinum með hlutunum, sem
hann hafði tekið af heimilinu sínu.
Ótal fætur skullu á honum og þrýstu
honum ofan í götuna, og hann fann
þungann af óttasleginni mann-
mergðinni á líkama sínum.
En loks varð hann einn eftir og
þá sá hann böggulinn liggja rétt
hjá sér. Hann teygði sig eftir hon-
um og reyndi að rísa upp, en þá
voru hermennirnir komnir allt í
kringum hann og réðust á hvað sem
varð í vegi fyrir þeim. Æpandi og
bölvandi liðþjálfi sparkaði í hann,
og Baruch sá glampa á stál í hendi
hans. Ósjálfrátt reyndi hann að verja
höfuð sitt með báðum höndum, og
það síðasta, sem hann vissi af, var
heljarþungt högg, sem lenti á málm-
pottinum í bögglinum.
Þegar hann kom aftur til með-
vitundar, var hann í húsi Adan. Al-
skeggjaður kaupmaðurinn sat við
skrifborð sitt, en Baruch lá á legu-
bekk, meðan einn af þjónum Adan
hélt drykkjarkrús að vörum hans.
Adan sagði: „Einn af mönnum
mínum fann þig, bar kennsl á þig
og kom með þig hingað, Baruch.
Hvað varstu að gera inni í borg-
inni?“
Baruch reyndi að rísa upp, og
hugsun hans skýrðist smám saman.
Á borðinu fyrir framan Adan lágu
fátæklegar eigur hans. Svo laust
minningunni um folaldið og konuna
hans skyndilega eins og sárum sting
niður í huga hans.
44 VIKAN
„Konan mín er veik, Adan. Hún
verður að fá dýr meðul til þess að
geta lifað, til þess að geta fætt
barnið okkar. Ég ætlaði að selja þér
þessa hluti fyrir framan þig. En
ég vissi, að það mundi ekki vera
nóg, svo að ég ætlaði lika að koma
með folaldið mitt til þín, en því
var stolið, og ég kom til borgarinnar,
til þess að leita að því. En nú er
það of seint ...“
Adan hneigði alvarlegur höfuðið.
Hann þekkti Baruch og vissi hugs-
anir hans á þessari stundu. Hann
rétti höndina hægt eftir gamla lit-
unarpottinum. Það var stórt skarð
í honum, þar sem höggið hafði lent
á honum. Málmurinn í honum var
svartur af elli og hann var allur
í dældum af áratuga notkun.
„Þessi pottur," sagði Adan, „var
hann i eigu föður þins?“
„Já, Adan, faðir minn átti hann
og faðir hans á undan honum, og
þar á undan var hann í fjölskyldu
minni, þegar allir karlmennirnir
voru hermenn. Ég held að hann komi
frá Egyptalandi.“
„Það er hverju orði sannara,"
sagði Adan. „Og þú þarft ekki leng-
ur að hafa áhyggjur vegna folalds-
ins. Sá, sem tók það, gerði þér mik-
inn greiða. Sjáðu, hérna er skarðið
eftir sverðið ..Hann rétti Baruch
pottinn.
Það glampaði skært á sárið.
„Þetta,“ sagði Adan, ,,er ekki
neinn venjulegur litunarpottur.
Þetta er gull, hreint gull — einhver
af forfeðrum þínum hefur sennilega
rænt honum í Egyptalandi. Þakk-
aðu forsjóninni, Barueh, fyrir að
folaldinu þínu var stolið, svo að þú
varðst að koma til borgarinnar, því
að þessi pottur mun bjarga konu
þinni og barni og gera þig að rík-
um rnanni."
Baruch horfði á pottinn í hendi
sinni og allt í einu fylltist hjarta
hans heitri gleði og hann sá í hug-
anum konuna sína, dökkhærða og
fallega, sitja undir olivutrénu bak
við húsið hans, með fyrsta barnið
þeirra í fanginu. ★
Nýjar hljómplötur.
Framhald af bls. 18.
nafn á söngkvartett. Einn þeirra
syngur einsöng í síðara laginu og
„púa“ hinir undir. Þetta er mjög
rólegt lag og segir minna en ekki
neitt. En líklega gæti Sherry náð
augnabliksvinsældum hér á landi
ef það kæmi stöku sinnum í dans-
lögum útvarpsins. VeeJay-hljóm-
plata, sem fæst í Drangey, Lauga-
vegi 58.
The Highwaymen: Cindy Oh
Cindy og The Bird Man. Og þá eru
Highwaymen komnir aftur með
plötu. Cindy er einmitt sama Cindy
og var vinsælt hér á landi fyrir
fimm árum. Söngur Highwaymanna
er þokkalegur en varla má búast
við að lag þetta eigi eftir að ná
vinsældum aftur, það var mun
skemmtilegra í sinni upprunalegu
mynd, sem við heyrðum áður. Burt
Lancaster talar á hinni hlið plöt-
unnar meðan Highwaymen syngja.
En lagið ber sama nafn og kvik-
mynd, sem Burt lék aðalhlutverkið
í. Lífstíðarfangi kynnti sér allt um
fugla meðan hann tók út refsingu
sína og varð heimsfrægur fugla-
fræðingur meðan hann sat í fang-
elsi. Líklega er myndin forvitnileg,
en lagið er leiðinlegt. United
Artists hljómplata. — Fálkinn,
Laugavegi.
Hún liggur í bleyti..
Framhald af bls. 7.
Sigurður gerði síðar af atburðum
þessum — á hörðu og kjarngóðu
sjóaramáli, svo og við handrit Geirs
Sigurðssonar skipstjóra.
Við léttum af Seyðisfirði 23.
september kl. 04.30, gott veður, en
þegar við komum út fyrir fjörðinn,
fengum við S.V. storm rétt á móti
— við unnum lítið þann dag, segir
í lýsingu Sigurðar í upphafi.
24. september er logn, en nokkur
sunnansjór og var Fanny þá 4 míl-
ur af Horni. Þann 25. gerir vestan
storm og næstu daga er harður
vestan, eða suðlægur stormur, með
grófu sjólagi.
Þann 29. gerði OSO vind og sigldi
Fanney þá vestur á bóginn, utan
við Hvalsbak sem leið liggur, en
sú dýrð stóð ekki lengi, því vindur
snérist fljótt aftur í mótdrægar átt-
ir, með illum sjó. Komst skútan þá
vestur undir Ingólfshöfða. Þann 3.
október er skútan enn í námunda
við Ingólfshöfða, og var hún flóð-
lek, því við máttum til að sigla svo
mikinn, til þess að okkur drifi ekki
upp i Meðallandsbugtina, við vent-
um úteftir kl. 8 e.m.“, skrifar skip-
stjórinn um þann dag. Og enn held-
ur mótdrægur vindur áfram með
miklum sjó. Litla skútan heggur
upp og niður grófar öldurnar og á
klukkustundar fresti verður að
dæla, því hún er orðin flóðlek.
Þrettán dagar eru liðnir frá því að
lagt var af stað frá Seyðisfirði og
látlaust óveður allan tímann. Þann
5. október var stormur af VSV, og
er þá snúið undan og hugsað til að
ná höfn á Seyðisfirði. Sjólag var
vont og klukkan 7:30 verða þeir
að leggjast til drifs „á tómu svikk-
inu“. Sjórinn var orðinn slíkur, að
hann virtist þá og þegar ætla að
færa skipið í kaf, en um nóttina
snerist vindur til norðvesturs og
lægði svolítið en síðan hvessir von
bráðar í stefni og var sjólag óskap-
legt, eins og verða vill, þegar hvass
vindur snýst snögglega og margsjóað
verður, eins og sjómenn nefna það.
ANN 10. október sjá skipverj-
ar land; sem ekki hafði þá
sézt í 9 daga samfleytt. Var
skipið þá 4 mílur út af
Austur-Horni. Hafði vindur þá enn
snúizt til austurs og birt svolítið vpp.
Þessi austanvindur stóð ekki lengi,
heldur hvítrauk hann upp af vestri
og vra þá enn reynt að lensa undan
til Seyðisfjarðar. Þegar komið var
fyrir Eskifjörð, snérist vindur enn
og nú í norðvestur og út af land-
inu. Var stýrður beitivindur norð-
urmeð, meðan bjart var, en látið
hala með stórsegli og stágsegli
norður Seyðisfjarðarflóa um nótt-
ina. Um þann 11. október skrifar
skipstjórinn svo:
„Klukkan 12 um nóttina gerði
hann það óttalegasta norðanrok, sem
ég nokkurn tíma hef séð, því hann
ætlaði rétt að senda skútuna um af
roki. Við firuðum seglin niður á
bómuna og þó lá hún alltaf með
lunningu í kafi, þetta stóð allan
daginn. Blindbylur og frost var
líka.
12. október: Kl. 12 um nóttina
fengum við þann brotsjó yfir, sem
tók þrjá menn sem uppi voru og
kastaði skútunni á hliðina. Tveir
mennirnir, Jóhannes og Þórður,
náðu í enda og gátu bjargað sér,
en sá þriðji, sem hét Jón Þórðar-
son (frá Steinum í Rvk, piltur um
tvítugt), varð frá laus og drukknaði,
og sáum við hann aldrei framar.“
Þó ekki séu hér mörg orð höfð
um, hefur þetta verið ofurhvass
strengur. „Brotnaði allt ofanþilja,
sem brotnað gat, því sjórinn fór
langt uppfyrir segl. Skútuna fyllti
nær af sjó og lá við sjálft að hún
sykki. Enda var hún með 15.000
fiska innanborðs. Bar nú skútuna
til hafs. Svo tókum við það ráð, að
fíra seglinu niður og reyna að lensa
niður á Færeyjar á tómu mestrinu,
ef að við með því kynnum að halda
lífinu“,' segir Sigurður.
Sami „geniral-stormur" hélzt og
„grófheita sjór“. Þann 14. fær skip-
stjóri sólarhæð og er þá kominn
á það sem hann nefnir „Færeyja-
breidd“, en ekki var með vissu vit-
að, hvort skipið væri vestan, eða
austan Færeyja, því svo glórulaust
óveður hafði verið. Og það varð
ekki fyrr en 19. október, að þess-
um langa hrakningi var lokið, en
þá setti færeyzkur bátur þá inn á
Þórshöfn. Það kostaði 10 krónur.
Sigurði og skipshöfn hans var
feiknavel tekið í Færeyjum og róm-
ar hann móttökur. Fengu þeir allt,
sem þá vanhagaði um. Var Fanny
síðan um veturinn í Færeyjum, en
þeir Sigurður og félagar hans tóku
sér far með póstskipi heim til fs-
lands þann 22. nóvember það ár.