Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 11

IVlargir trúa |>ví að, 4PpMB
miklir íþróttagarpar nái ekki nemfcri árangri á
öðrum sviöum í lífinu ... ^
þeim vegni illa, þegar þeír eru ekki stjörnur len
þeim komi illa saman við konur sínar ...
þeir fái yfirleitt ekki neinar góðar stöður, þegar
frægð þeírra er gleymd.
þessara manna, sem þér tókuð til athug-
unar, sem beinlínis sá eftir þvi að hafa
iðkað íþróttir?
— Jú, það var einn, sem sá ákaflega
eftir því.
— Voru þeir annars allir iþróttaaðdá-
endur?
— Nei, það voru nokkrir, sem litu á
þœr af talsverðri gagnrýni.
— Og hversvegna?
— Þeir höfðu helgað íþróttunum svo
mörg ár œvi sinnar, og ef til vill hefur
menntun þeirra liðið við það. Líka voru
aðrar ástæður, sem komu til greina.
— íþróttirnar liöfðu reynzt þeim tóm-
stundafrekar?
— Já.
— Og hvað um eiginkonurnar?
— 7,5% þeirra, sem athuganir mínar
náðu til, viðurkenndu að þeir hefðu oft
átt í deilum við konur sínar i samhandi
við íþróttirnar. En það er ekki eingöngu
hundið íþróttunu.m. Konur visindamanna
telja sig líka oft vanræktar.
— Eins og eiginkona yðar, til dæmis?
— Já, einmitt. Og hún er ekki ein um
það.
— Eruð þér sjálfur í hópi þessara
garpa?
— Nei, ég hætti að leggja stund á i-
þróttir, þegar ég lauk stúdentsprófi.
— Fyrirfinnast mismunandi starfsgrein-
arflokkar meðal iþróttamanna?
— Já, það eru fleiri háskólamenntaðir
menn, sem leggja stund á frjálsiþróttir
en glimu.
— Þvi þá það?
—■ Frjálsíþróttir eru mest iðkaðar á
sumrin —■ i sumarleyfunum. Glíma og
knattspyrna t. d. eru íþróttagreinar, sem
iðkaðar eru á sama tíma og námið stendur
yfir.
—- Eru það þá frekar lýðskólamenn,
sem leggja stund á þær íþróttir?
Já.
— Hafa iþróttirnar þá kornið þeim í
stað skólanámsins?
— Ekki í stað þess, en margir af görp-
unum telja að íþróttasigrarnir hafi orðiö
sér nokkur uppbót á því að mega ekki
stunda nám í æðri skólum.
— Hafa þessir iþróttagarpar verið gædd-
ir sterkari löngun til að komast áfram
i lifinu, en aðrir dauðlegir menn?
—- Margir af þeim hafa svarað spurn-
ingunni þannig: „Vitanlega er maður
metnaðargjarn“.
— Það er þá metnaðargirnin, sem hef-
ur knúð þá áfram i fremstu röð íþrótta-
garpanna?
— Ekki eingöngu.
— Hæfileikar?
— Vitanlega þarf hæfileika við. Sér-
stakur líkamsþroski er hverjum iþrótta-
garpi nauðsyn.
— Samt sem áður komast ekki allir i-
þróttamenn i fremstu röð, þó að þeim
sé gefinn mikill líkamsþroski. Hvað veld-
ur þvi?
— Ég mundi telja, að utanaðkomandi
hvatning hafi valdið miklu um það, að
menn komast þar í fremstu röð, og svo
vitanlega hæfileikarnir.
— Þér teljið að umhverfið hafi átt
sinn þátt i því, að viðkomandi urðu i-
þróttastjörnur?
— Athuganir minar hafa leitt i ljós,
að áhugi feðranna hefur ráðið þar miklu
um. 189 af þeim 326, sem svöruðu spurn-
ingum minum, kváðu föður sinn hafa
haft mikinn áhuga á iþróttum.
— Og félagarnir?
— Já, flestir þessara íþróttagarpa töldu
hvatningu félaga sinna hafa haft mikil
álirif.
— Voru þeir aðdáeudur einhverra í-
þróttagarpa, þar sem þeir ólust upp?
—• Já, margir af þessum íþróttamönn-
um tóku garpa heima fyrir sér til fyrir-
inyndar. 196 nánar til tekið.
— Svo hafa vitanlega flestir þeirra
kvænzt. Hafa eiginkonur þeirra haft á-
huga á íþróttum?
— Já, það gefur i sjálfu sér auga leið,
að íþróttamenn kvænast oftast þeim stúlk-
um, sem áliuga hafa á iþróttum.
— Hve lengi liafa þessir garpar verið
Farmhald á bls. 39.
VIKAN 36. tbl. — -Q