Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 35

J®ðj
s> S/ð />„
G'^/r„6/^0
/S%ÓA.',°'"'e%/'"/'®i

y°rd
pðs^Stn
°g ra, % ,, ^s,.
°*cs*» /3d- '
Ve§na ,
'Hii 0..
G///(
e^e
r ^

<%%£ *ot* **"
**W. *
^C&- ,
’
|S 5 blöð aðiens Kr. 20.50
•:•:::: ® Gillette er skrásett vörumerki
Gillette raksturinn óviðjafnanlegi
koma heim, kom konan á harða-
hlaupum í áttina til mín með
uppreiddan eldhúshníf. Maður-
inn stóð skelfingu sleginn fyrir
aftan hana. Ég gekk inn til
þeirra og reyndi að koma kon-
unni í skilning um, að á milli
mín og manns hennar væri elrk-
ert. Fyrst í stað skildi ég hvorki
upp né niður í hegðan hennar,
en smám saman tókst mér að
sannfæra hana, og það málið var
úr sögunni.
DRAUMASTARFXÐ.
Síðan fékk ég mér starf við
barnagæzlu, og þá komst ég að
raun um hvernig fullkomnir
herramenn haga sér. Einn af
feðrunum hafði mjög mikinn
áhuga á að kyssa mig. Nú
fann ég, að ég var orðin stór
stúlka.
Ég reyndi að hegða mér eins
og ég hélt að stórar stúlkur
gerðu. Ég fór inn á barina, en
þeir hentu mér strax út.
Eins og margar aðrar stúlkur
á þessum erfiða aldri, komst ég
loks að raun um, að ég varð að
komast að heiman. Ég fór til
Slough, og leitaði mér að vinnu.
Gestg.jafinn á gistihúsinu, þar
scem ég bjó, lét mig aldrei í friði,
svo ég varð að flytja.
Síðan fékk ég starf, sem mér
fannst svo mikið til um, að ég
hafði aldrei þorað að láta mig
dreyma um það. Það var hjá
litlu tízkusýningarfyrirtæki við
Poland götu í Soho. Ég átti að
vinna á skrifstofunni — en jafn-
framt að vera sýningarstúlka! Ég
hélt helzt að ég væri í himna-
ríki.
Þarna var ég í fimm mánuði.
Fyrstu vikuna heppnaðist mér
að brjóta stóran spegil og hella
sjóðheitu vatni yfir móður eig-
andans. En ég hélt samt starfinu.
BARNSFÆÐING.
Þegar ég vann þarna hitti ég
marga nýja kunningja, meðal
annarra nokkra skemmtilega
pilta úr bandaríska flughernum.
Bezt leizt mér á liðþjálfa einn,
sem leigði stórkostlega skemmti-
legt hús skammt frá þar, sem ég
bjó. Það var að hans tilstilli að
ég í fyrsta sinn tók þátt í sam-
kvæmi, sem flugmennirnir stóðu
fyrir.
Við eyddum saman heilu helg-
unum, og skemmtum okkur
dýrðlega. En vitanlega gat það
ekki varað um eilífð. Við rif-
umst, og ég var svo reið, að eitt
livöldið brauzt ég inn í húsið
hans, og braut vínflöskur og
hljómplötur í þúsund mola. Mér
fannst þá stundina, að þessir
hlutir væru eins mikið mín eign
og hans.
Ennþá barði ógæfan að dyrum.
Ég varð þess vísari, að ég var
ófrísk. Ég mátti þola allt það
kvalræði og hugarvíl, sem þjáir
allar ungar stúlkur, þegar þær
komast að raun um, að þær
ganga með óskilgetið barn.
Barnið fæddist mörgum vikum
fyrir tímann í byrjun apríl 1958.
Hann var skírður Peter. Hann
dó úr gulu sex dögum seinna.
Allan tímann, meðan ég gekk
með hann, reyndust foreldrar
mínir mér dásamlega. Þau stóðu
með mér allan tímann, í stað
þess að ávíta mig og ásaka.
Ég átti annan góðan vin, en
það var piltur, sem bjó í ná-
grenninu við okkur. Hann er
ein af þeim beztu og heilsteypt-
ustu manneskjum, sem fyrir-
finnast. Strax og hann komst á
snoðir um það, hvernig ástatt
var fyrir mér, bauðst hann til
þess að kvænast mér. En ein-
hverra hluta vegna vildi ég alls
ekki gifta mig. Þar að auki var
stjúpi minn á móti þeim ráða-
hag. Þetta fékk allt saman mjög
mikið á veslings piltinn. Hann
fékk taugaáfall af öllu saman.
Hann var sá fyrsti, sem þurfti
reglulega að líða fyrir ást sína
á mér. Sá fyrsti af mörgum.
Löngu seinna gekkst ég inn á
það í augnabliksveikleika að
trúlofast honum. En ég verð að
viðurlcenna, að ég sveik hann
herfilega. Ég mætti ekki í trú-
lofunarveizlunni.
ÓFRAMFÆRNI.
Daginn eftir að Peter dó, fór
ég til London. Þar hitti ég grísk-
an pilt, sem hjálpaði mér að fá
starf sem þjónustustúlka á veit-
ingastað við Baker Street.
Þar kynntist ég stúlku, sem
sýndi í Murrays Cabaret Club,
einum af bezt þekktu nætur-
klúbbunum í West End.
Þetta var staður sem hafði
upp á að bjóða glæsilegar sýn-
ingar og fallegar stúlkur. Stað-
urinn var þekktur sem samastað-
ur ríkra manna í ævintýraleit.
Ég varð yfir mig hrifin af lýs-
ingunum, sem vinkona mín gaf
mér af starfi sínu, og það varð
úr, að ég gekk eitt kvöldið með
henni inn í klúbbinn, og bað um
vinnu. Eftir stutt samtal var ég
ráðin sem sýningarstúlka. Ég
kom fram á hverju kvöldi í litl-
um bikinisundbol og með stórar
plómur á höfðinu.
Þetta fannst mér stærsta skref
í lífi mínu til þessa. Fyrst náði
sviðsóttinn alveg tökum á mér.
Ég þorði alls ekki fram á svið-
VIKAN 36. tbl. — gg