Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 50

Allir á hættu, suður gefur.
A K-7-4-2
% t 7
> D-G-10-7
4 K-8-7-5
A D-G-8 N & 10-9-6-5-3
V A-D-8-6 10-9
* 5 V A ❖ 9-8-6
* A-D-G-3-2 S 10-9-4
6 A
W K-G-5-4-3-2
$ A-K-4-3-2
* 6
Suður Vestur
1 tígull 1 hjarta
2 tíglar 3 Iauf
5 tíglar dobl.
pass
ÚTSPIL TÍGULFIMM.
Suður var einn af þeim, sem
aðhyllast Canapé-sagnstílinn og
því opnaði hann á einum tígli.
Ætlunin var að melda hjartað
síðar og sýna þar með lengra
hjarta en tígul. Þegar vestur
strögglaði í hjarta, hætti hann
við hjartasögnina og hafnaði að
lokum í fimm tíglum dobluðum.
Vestur spilaði út trompinu
sínu og það gaf suðri tækifæri
til þess að kasta laufinu niður í
spaðakónginn í borðinu; en hann
gerði ekkert þvílíkt. Hann hafði
augsýnilega gleymt að leggja
sig eftir matinn, því hann drap
í blindum og spilaði hjartasjöinu.
og fari svo og valdi hneyksli
meðal almennings. Ilifjaðu bara
upp fyrir þér, hvað hún var sett
oft í kjallarann á síðasta ári að-
eins. Fjórum, fimm sinnurn?
Fimm. En verið getur, að pilt-
arnir komi ekki nógu fljótt á
vettvang næst, til þ'ess að hægt
sé að þagga það niður. Og hverr-
ar frægðarferill verður þá fyrir
áfalli? Hennar? Nei, helvíti hafi
það, því að hennar ferill var á
enda, áður en hún varð fullra
tólf ára. Það verður þú, sem þ'að
bitnar á. Og þykir henni það
leitt? Heyrðu, Hvers vegna er
hún sífellt að gera allt vitlaust,
þegar á myndatökum stendur.
svo að allt tefst? Hvers vegna
er hún alltaf svona veik, þegar
auglýsingadeildin efnir til sýn-
ingar þér til heiðurs, svo að þú
verður að sitja heima og hjúkra
henni.
Framhald í næsta blaði.
Norður Austur
1 spaði pass
4 íígfar pass
pass pass
Vestur drap gosa suðurs með
drottningunni og spilaði spaða-
drottningu, sem var drepin
heima. Nú trompaði suður hjarta,
kastaði laufi í spaðakónginn og
trompaði lauf. Enn kom hjarta,
trompað í blindum, síðan tvisvar
tromp og síðan gaf sagnhafi einn
slag á hjartaásinn. Fimm tíglar
unnir, doblaðir.
Reynið þið að vinna þetta spil
með því að taka spaðaásinn í
öðrum slag, inn á tromp í blind-
um og henda síðan laufi í spaða-
kónginn. Árangurinn verður
tveir niður. Það dugir ekki held-
ur fyrir vestur að taka laufaás-
inn í þriðja slag. *
KRISTMANN.
Framhald af bls. 15.
sagði hún. „En þú varst mjög
frjálslyndur í skoðunum þótt
konurnar þínar fengju sér
aðra elshuga, aðstoðaðir þær
jafnvel í því. Af þeim sök-
um eru í þessu jarðlífi allar kon-
ur góðar við þig — en fáar trú-
ar“. — Mér finnst þetta dæma-
laust góð skýring og læt hana
því nægja.“
Hvað ert þú með á döfinni
núna?
- Ég er að vinna að þrem skáld-
sögum, og tvö leikrit eru líka að
flækjast fyrir mér. Búinn að
vera lengi með sumt af þessu.
Það þróast með mér smátt og
smátt.
—- Og hvernig vinnur þú ...
með penna eða ritvél?
Hvorugt. Ég tala allt inn á
diktafón, og hefi stúlku til að
vélrita það upp fyrir mig.
— Er ekki erfitt að vinna með
slíku tæki?
— Nei, ekki þegar maður venst
því. Mér var það nauðsynlegt,
vegna þess að ég hefi tvisvar
fengið lömunarveikina og varð
þá máttlaus í höndunum. Gat
ekki skrifað, og get ekki enn með
góðu móti, þótt ég sé að kalla
orðinn góður.
Við sátiim og létum fara vel
um okkur í þægilegri og hlýlegri
íbúð Kristmanns að Tómasar-
haga. Við röbbuðum saman eins
og gamlir kunningjar, þótt við
hefðum aldrei talazt við áður,
því Kristmann er ræðinn og al-
úðlegur maður, móðgast ekki
þótt hann sé spurður nærgöng-
ulla spurninga, heldur hlær góð-
látlega og leysir úr þeim á þann
hátt er honum hentar.
Hann er hár og bsimi í baki,
þrekinn um herðar og karlmann-
legur, og fáir mundu gizka á að
hann væri 61 árs gamall.
— Er aldurinn ekkert farinn
að segja til sín, Kristmann?
— Auðvitað gerir hann það.
Þó kannski helzt að utan-
verðu ...
•—• Litlar innvortis breytingar?
— Heldur þá til hins betra.
Maður lærir alltaf eitthvað og
þroskast dálítið. Hvað áhugaefn-
um mínum viðvíkur, hefi ég
aldrei verið þróttmeiri.
— Nýtt hjónaband?
— Samvizkuspurning, góði! •—
Wait and see. ★
MAGADANSINN YAR
AÐEINS BEITA.
Framhald af bls. 14.
var maður barnalegur þá.
— Ek'ki hefurðu alltaf verið
með sama skipinu?
— Nei, ég sigldi með norskum
skipum, þýzkum, finnskum,
dönskum en þó aðallega með
norskum skipum.
— En stúlkurnar, hvar fannst
þér þær fallegastar?
— Það er nú ekki gott að segja
en þó held ég að þær séu einna
fallegastar í Finnlandi. En hvergi
hef ég séð þær ganga eins fall-
ega eins og í Austurlöndum. Það
er ekki eins og þær gangi, held-
ur svífi.
— Hvar gætirðu helzt hugsað
þér að búa?
— í Bandaríkjunum. Ég elska
Iíana. Þeir eru beztu menn, sem
ég hef nokkurn tíma kynnzt.
Kannski er það af því að við
erum svo líkir þeim, en mér
finnst við hafa framkomu Finn-
ans, en hugsunarhátt Ameríkan-
ans.
— Þú Iilýtur að hafa lent í
mörgum hættulegum ævintýrum
á þessu flandri þínu.
— Já, blessuð mjnnztu ekki á
það. Einu sinni var ég á nætur-
rölti í New York og var orðinn
anzi liátt uppi, sofnaði ég i ein-
hverjum garði, sem ég veit engin
nánari deili á. Vaknaði ég við
það að svertingi var að ræna
mig. Þegar liann sá, að ég var
að vakna dró hann upp vasa-
liníf og ætlaði að drepa mig. En
ég varð fyrri til og harðvígar
sviptingar hófust. Tókst honum
að stinga mig nokkrum sinnum,
en að lokum heppnaðist mér að
snúa linifinn úr hendi hans, og
gekk þannig frá honum, að hann
hefur ábyggilega ekki verið bar-
dagafær í langan tíma.
— Lentirðu nokkurn tíma á
smyglaraskipum?
— Já, já, það held ég nú. Einu
sinni þegar ég var atvinnulaus
í Finnlandi sá ég auglýsta stöðu
stýrimanns á flutningaskip. Ég
sótti um stöðuna og fékk hana.
Að nafninu til átti skipið að
flytja limbur á milli landa. En
ég mundi segja að það hafi aðal-
lega verið brennivín, sem þeir
fluttu og smygluðu og fengu góð-
an pening fyrir. Áhöfnin var ó-
aldarlýður hinn versti og jafnvel
hinir mestu glæpamenn voru
þarna saman komnir. Voru not-
uð öll ólíklegustu brögð til að
losna við tollskoðarana, t. d. man
ég eftir því, að einu sinni var
gcfin vitlaus staðarákvörðun og
kom skipið tveimur dögum fyrr
en það átti að koma. Þá gátu
þeir flutt vín inn í landið eftir
eigiri geðþótta. Skipið kom við á
íslandi í þessari ferð og nokkru
áður en við komum að landi
hentu þeir öllu víninu útbyrðis
og bundu belgi við kassana.
Seinna var vínið sótt og selt með
góðum ágóða. Skip þetta var
jafnan kallað Svarta drottningin.
Eins man ég eftir því, er
við sigldum frá Þýzkalandi til
íslands. Þá var skipstjórinn svo
hátt uppi að hann talaði þýzku
við tollverðina hér, þvi hann hélt
að hann væri ennþá 1 Þýzka-
landi.
— Ertu ekki orðinn langþreytt-
ur á siglingum og ævintýrum.
— Nei, ég hef hugsað mér að
halda áfram að stunda siglingar
til æviloka. ☆
TILHUGALÍF.
Framhald af bls. 18.
væri að drepast úr karlmanns-
leysi — sem ég vona að komi
nú ekki fyrir mig á næstunni!“
Lóa var veraldarvön stúlka og
alveg ómyrk í máli. Þær höfðu
þekkzt í nokkra mánuði. Ása bar
mikla virðingu fyrir þessari
ljóshærðu og laglegu stöllu
sinni, er vissi allt um karlmenn,
þótt hún væri ekki nema tuttugu
og þriggja ára gömul. — En þess-
ir vinir hennar höfðu enn ekki
hitzt, og þegar hún hugsaði um
það núna, fannst henni það
skrýtið.
Meðan hún var í þessum hug-
leiðingum, hringdi síminn enn á
ný. „Halló! Halló!“ sagði björt
og kvenleg rödd, er hún tók upp
heyrnartólið. „Má ég koma
V ♦ * A V * *
gQ — VIKAN 36. tbl.