Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 47

önnur franska hurðin á húsinu
opnuð til fulls, og nýi eigandinn,
kona, gekk út í sólskiniS. Kona
þessi var húin eins og venjulega
til garðyrkjustarfa, klædd slopp
og með barðastóran hatt. Þetta
var frú Bates. Blanche vissi, að
konan hét þvi nafni, en gat ekki
komið því fyrir sig rétt i svip,
hvernig hún hefði orðið þess á-
skynja, að hún hét þvi nafni.
Þetta var frú Bates frá Iowa-
fylki.
Blanche hafði fylgzt með hinni
nýju grannkonu sinni næstum
daglega undanfarna þrjá mánuði,
síðan hún flutti inn, meðan hún
sýslaði í garðinum, upprætti ill-
gresi af ýmsu tagi, sneri jarðveg-
inum og bylti, setti niður lauka
og alls konar fræ og gerði ýmsar
breytingar. Konan starfaði þann-
ig, að það var eins og hún hefði
fengið köllun, og Blanche hafði
notið þess að taka þátt i þessu
stari'i hennar, þótt í fjarslca væri
og konan vissi ekkert um það.
Henni fannst eins og það væri
einhver skyldleiki með þeim frú
Batles, þótt þær hefðu aldrei
talazt við eitt orð, hvað þá fleiri,
frú Bathes hefði aldrei séð
grannkonu sina, og fundum
þeirra mundi að líkindum aldrei
bera saman. Þegar frú Bates gckk
lengra út í garðinn, seildist
Blanche til viravirkisgrindarinn-
ar og dró sig nær glugganum til
að sjá betur. Svo heyrði hún eitt-
hvert þrusk að haki sér, og þá
sleppti hún taki sínu og leit aftur
inn i herbergið.
„Afsakið mig, ungfrú Blanche."
Þegar augu Blanche höfðu jafn-
að sig á rökkrinu i herberginu,
kom hún auga á stórvaxna, beina-
hera konu, sem stóð í dyragætt-
inni. í dag var föstudagur. Ræst-
ingardagurinn hennar frú Stitt.
Blanche liafði alveg verið búin
að gleyma því, að ræstingarkon-
an mundi koma.
„Gerðu svo vel að ganga inn-
fyrir, Edna,“ sagði hún. „Langar
þig til að byrja hérna?“
Þegar hún virti frú Stitt betur
fyrir sér, rjótt andlit liennar og
svipinn allan, sá hún, að konunni'
var eitthvað sérstaklega mikið
niðri fyrir. Blanclie tók um hjól-
in á stólnum og ók honum frá
glugganum og lengra út á gólfið í
herberginu.
„Er eitthvað að?“
Þetta var allsendis óþörf spurn-
ing. Frú Stitt hafði nú komið af
trúmennsku á hverjum föstudags-
morgni um þriggja ára skeið til
þess að taka til í húsinu, skipta
á rúmum og lijálpa Jane við ýmis-
konar eldamennsku. Blanche
hafði orðið þess áskynja á þessu
timabili, að það hafði alltaf verið
sérstakt stolt frú Stitt, hvað sem
fyrir kom, að láta sér aldrei
bregða, Það varð að gera mjög
mikið á hluta hennar til þess að
hún léti á nokkurn hátt í ljós,
að henni mislíkaði að einhverju
Framhald á næstu síðu.
l' * ! ' f | }/&
L „ ? í '
. ■ .• ). ■
Það. sem áður er komið: - Blanche Hudson var áður þekkt og
dáð leikkona, Jane systir hennar var áður barnastjarna, og
kölluð Baby Jane. Þegar þær stálpuðust, skyggði frægð Blanche
á frama Baby Jane. Síðan lenti Blanche í slysi og varð öryrki.
Eftir það var hún í umsjá Blanche, en þóttist iðulega verða vör
við það, að Baby Jane bæri til hennar haturshug. Þegar sagan
hefst, eru þær systur að horfa í sjónvarp á gamla mynd, sem þær
léku í, meðan báðar voru heilar, en Baby Jane slekkur á sjón-
varpinu, áður en myndin er á enda. Síðan gekk hún út, en Blanche
seildist í annað hjólið á stólnum sínum og sneri honum ...
VIKAN 36. tbl. — ^rj
Á,