Vikan - 05.09.1963, Blaðsíða 27

ILER 3. HLUTI
slátrarans sjálf,“ sagði hann. Ég sagði, að
það gæti ég aldrei gert. En þá sagði hann,
að ég yrði að læra að gera fleira en gott
þætti.
Einn af leikfélögum mínum sló mig
stundum, og vitanlega hljóp ég skælandi
inn. Þá sagði pabbi alltaf: „Farðu út og
sláðu hann aftur, annars skalt þú fá mér
að mæta.“ Ég minnist þess, að mamma
grét hljóðlega, þegar ég fór út aftur, þvert
á móti vilja mínum.
En þrátt fyrir allt þetta, þá þótti mér
mjög vænt um stjúpföður minn.
LEIKFANGIÐ.
Ég var aðeins fimm ára, þegar ég byrj-
aði í skólanum í Wraysbury. Yfirkennar-
inn, John Robinson, hefur sagt, að það
hafi svo sem ekkert merkilegt skeð í
minni skólavist. Allt, sem hann man eftir
í sambandi við mig, var að ég hafði rauð-
slegið hár, og að ég komst í körfuknatt-
leikslið skólans. Að minnsta kosti er þetta
það, sem hann sagði fréttamönnum.
En mér finnst, að hann gæti að minnsta
kosti munað þegar hann kom mér að ó-
vörum á klósettinu við að reykja. Það
helzta, sem ég man sjálf af minni skóla-
veru er, að ég virtist alltaf hafa tök á því
að lenda í einhverjum vandræðum. Sann-
ast að segja hafði ég mikið meiri áhuga
á að ærslast en að læra í skólanum.
Samt hafði ég mjög gaman af að lesa
kvæði og mála.
Ég skar mig brátt úr hópi frá hinum
stelpunum hvað viðkom leik með dúkkur
og þessháttar, en þó átti ég eitt óaðskilj-
anlegt leikfang, en það var lítið, uppstopp-
að lamb, sem ég eignaðist þegar ég var
aðeins eins árs.
Ég byrjaði fljótlega að leika mér með
strákum og öðrum stelpum. Ég varð brátt
eins leikin í að klifra í trjám og strák-
arnir, og mikið duglegri en nokkur af
stelpunum.
KINNHE STURINN.
Það var strax í barnaskólanum, að ég
fékk áhuga á því að ferðast og sjá mig
um í heiminum. Einn af nágrönnum okk-
ar var vanur að taka mig á hné sér og
segja mér frá dásamlegum stað,-sem hét
London, og þangað var ég staðráðin í að
■ komast eins fljótt og ég gæti.
Eitt atvik kemur mér í huga frá skóla-
i árunum. Það er þegar ég gaf kennslukon-
unni utanundir. Ég man ekki af hverju,
en það small duglega í. í hegningarskyni
,1 fékk ég ekki lengur að taka þátt í
kennslustundunum, en var sett í handíða-
deildina. Það fannst mér ágætt, því þá
gat ég verið meira samvistum við strák-
ana.
Ég minnist einnig undursamlegra daga
niðri við námurnar. Þær voru fullar af
vatni, og þar syntum við oft. Ég var orðin
all þroskuð, og átti gulan, tvískiptan sund-
bol. Strákarnir blístruðu allir um leið og
ég lét þá sjá mig. Það var dásamlegt. Ég
gat synt hraðara en nokkur annar, og um
Framhald á bls. 34.
Eitt ofur venjuiegt partý hjá brezku aðalsfólki. Lordinn hefur tvær meyjar til að skemmta sér við og drekkur
kampavínið úr kvenskó. Eftir svipnum á þjóninum að dæma, er ekki meir en svo að hann kunni við þetta.
Profumo, hermálaráðherra, dansar í partýi,
Læknirinn Ward fluttur til yfirheyrslu.