Vikan - 24.10.1963, Blaðsíða 10

t - ffl
■
'

, .

:>:>>:»:-:>/////>:
•■ • _____________

>:»>:---/>>:>

Sigtryggur stórkaupmaður er
að reyna að ná í Ásu sér fyrir
konu, og Herjólfur gengur á efí-
ir Lóu vinkonu hennar af sömu
ástæðu. Þeir Herjólfur og Sig-
tryggur eru síður en svo góðir
vinir og kankast hvor við annan
hvenær sem færi gefst.
Þau fara saman í sumarfrí,
fjögur, norður í lantl og taka með
sér Berg garðyrkjumann.
Á Vaðlahciðinni stöðvast bif-
reiðin seint um kvöld, þvi hún
hefur orðið benzínlaus. Þau bíða
um stund við veginn, og Ioks sjá
þau vörubíl koma akandi . . .
en síðan stoppaði trukkurinn
hjá bíl þeirra, Árni sótti lítinn
brúsa aftur í skottið og stuttu
síðar kom hann sigri hrósandi
með ílátið fullt af benzíni.
„Húrra!“ hrópuðu báðar stúlk-
umar í kór.
„Ertu nú viss um að þetta sé
benzín?“ spurði sálfræðingurinn
meinfýsnislega.
En enginn anzaði honum, þau
flýttu sér öll inn í bílinn, er
stuttu siðar þaut norður heiðina
á fullri ferð. Það var nú farið
að elda aftur, kvöldroðinn og
hið hvíta ljós morgunsins mynnt-
ust hvort við annað í norðrinu.
Litlu síðar blasti Fnjóskadalur-
inn við þeir, sæblár, milli ljós-
fjólulitaðra fjalla.
Þau renndu inn í Vaglaskóg
og fundu sér gott tjaldstæði á
eyrunum við ána. Karlmennim-
ir voru handfljótir að koma
tjöldunum upp; þau voru þrjú,
tvö allstór, annað handa kven-
fólkinu, hitt handa karlmönnun-
um, en hið þriðja lítið og ætlað
fyrir eldhús. Allir voru nú orðn-
ir þreyttir eftir ferðalagið og
fóru þegar að sofa, er undirbún-
ingi undir nóttina var lokið.
XVII.
Þau vöknuðu snemma morg-
uns í sólskini við árnið og fugla-
söng. Þetta var einn af þessum
ógleymanlega fögru dögum, þeg-
ar heiðríkjan er raunverulega
blá og heimurinn allur hlýr og
bjartur.
Stúlkurnar fóru ásamt Árna
bílstjóra og Bergi garðyrkju-
manni að útbúa morgunverðinn.
Af nógu var að taka, því að Sig-
tryggur Háfells hafði fyllt hið
rúmgóða skott bifreiðarinnar
með alls konar góðgæti- Þau
breiddú dúk á jörðina á árbakk-
anum við tjöldin og létu á hann
plastílát með brauði alls konar,
kjötréttum, osti og hunangi. Og
litlu síðar blandaðist kaffiilmur-
inn gróðráranganinni og glaðleg
JQ — VIKAN 43. tbl.
rödd Ás'i Sigurlinnadóttur hróp-
aði: „Mat-'rinn tilbúinn! Gerið
þið svo vel!“
Kaupsýslumaðurinn hafði far-
ið svolítið upp með ánni og feng-
ið sér þar kalda dýfu og sólbað
á eftir. Hann var hress og kát-
ur og reif af sér brandarana. En
allt í einu leit hann í kringum
sig og spurði: „Hvar er sálfræð-
ingurinn, er hann ekki vaknaður
ennþá?“
Enginn hafði séð Herjólf B.
Hansson um morguninn, og
Bergur garðyrkjumaður sagði
að hann hefði verið horfinn úr
bóli sínu um sjöleytið.
Þótti nú heldur vandast mál-
ið. Raunar töldu stúlkurnar báð-
ar að hann myndi skila sér, og
Árni bílstjóri tautaði eitthvað
um, að það væri þá þættur skað-
inn, þó að það drægist eitthvað;
en Sigtryggur kvaðst ekki kunna
við að hefja borðhald, meðan
einn gestinn vantaði. „Við skul-
um svipast um eftir strákbján-
anum,“ sagði hann. „Þetta getur
allt beðið; kaffið verður raunar
kalt en við snerpum bara á
könnunni á eftir.“
Sigtryggur Háfells gekk sem
leið lá niður í veitingaskálann.
Þótt enn væri ekki áliðið dags,
var þar mikið um dýrðir, hávaði
talsverður og hlátrasköll. Ekki
sá hann sálfræðinginn neinsstað-
ar, en spurðist fyrir um hann,
bæði hjá þjónunum og nokkr-
um gestum, er hann kannaðist
við. Fékk hann þær fréttir að
Herjólfur B. Hansson hefði verið
þarna fyrir nokkru síðan, en
horfið inn í skóginn fyrir
skömmu með Ijóshærðum kven-
manni, nokkuð við aldur. Benti
einn þjónanna honum í þá átt,
er þau höfðu farið. Sigtryggur
var á báðum áttum með hvað
gera skyldi. „Bannsettur dólgur-
inn!“ tautaði hann. „Er fíflið
komið á kvennafar — nú, jæja,
kannski það sé bara til bóta; sízt
ætti ég að harma það!“
Eftir nokkra umhugsun hélt
hann af stað inn í skóginn og
gekk lengi, án þess að sjá snefil
af ferðafélaga sínum. Margt
manna var í skóginum, bæði
konur og karlar, og misjafnlega
á sig komnir. Spurðist hann fyr-
ir um. Herjólf hjá nokkrum
þeirra, en enginn hafði séð hann.
Loks gaf sig fram allfáklæddur
kvenmaður, þóttist sú kenna sál-
fræðinginn og vita hvert hann