Vikan - 30.04.1964, Page 28

Fermingarkjólar
Fermingarkápur
JERSEY KJÓLAR
VOR OG
SUMARKÁPUR
Austurstræti 8.
MALVERKASALA...
Framhald af bls. 14.
fyrirtæki væri að ræða, þá koma
ýmis önnur sjónarmið til greina.
Hérna ræð ég því sjólfur hvað mér
finnst gjaldgengt og þarf ekki að
róðfæra mig við neinn um það.
Allt sem hér er til sölu álít ég vera
frambærileg verk, enda þótt lista-
mennirnir séu sumir hverjir, að
minnsta kosti, lítið þekktir. En hinir
frægu bæta það upp. Ef ríkisstyrkur
kæmi til greina, þá býst ég við,
að dómnefnd yrði að fjalla um það,
hvað verzlunin sæi sér fært að taka.
— Verður þú áfram á þessum
stað með verzlunina, Kristján?
— Það er ekki afráðið, en jafn-
vel þótt ég yrði að fara héðan þá
gefst ég ekki upp. Eg leigi mér
íbúð einhversstaðar nærri miðbæn-
um ef ekki vill betur til. Ég hef
einsett mér að halda þessari starf-
semi áfram meðan kostur er. ★
HÁRFRÍKKUN
Framltald af bls. 15.
gongum og sölum hótelsins með
liárið í ólagi. Það er Jórunn,
Kristinsdóttir, sem liefur veg og
vanda af liárgreiðslustofnni í
kjallara Hótel Sögu. Hún hefur
þrjár útlærðar hárgreiðslukonur
í sinni þjónustu og fjóra menn.
Til jtess að sýna það og sanna,
iiversu prýðilega hár fer eftir
umhyggjusamlegar aðgerðir á
Ilárgreiðslustofu Jórunnar Krist-
insdóttur, þá birtum við hér
mynd af ungfrú Ernu Nielsen
flugfreyju lijá Flugfélagi fslands,
jtegar hún var rétt að koma úr
hárfríkkun eins og Færeyingar
mundu segja. Þeir mundu lík-
lega segja, að Hárgreiðslustofan
sú arna væri hið dæjligasta hár-
frikkunarliús.
UNDIR FJÖGUR AUGU
Frámhald af bls. 19.
þegar hann var að út-sunnan, þvi
hann var hlaðinn en ekki steypt-
ur né járnbentur, og átti iþað til
að fara að dansa, þegar eitthvað
var að veðri, eða ef ihúsfreyjan
var uppi með kjaft.
Að vísu lét Gunnar sér það
nægja stundum, að lemja kerl-
inguna, en hún jrngði ekki samt,
og hann var orðinn þreyttur á
þessari eilífu barsmið.
Nú-jæja, þeir taka reipiskaðl-
ana og binda um endann á spýt-
unni, sem gengur efst út úr ge-
simsitlu, og stórt grjót og snúa
uppá allt saman, iþangað til spýtu-
ræfillinn kemur niður með allt
heila ldabbið, þakið og alltsam-
an. En Gunnar lætur ekki að sér
hæða, en skýtur nú af boganum
beint á gæjana, svo þeir máttu
vara sig, þangað til Mölrður varð
svo hræddur að hann vildi
kveikja i kofanum og stei'kja
Gunnar, en Gissur vildi það ekki,
enda hafði hann engar eldspýtur.
En þá hleypur einn gæinn upp
á þakið og iteygir sig til Gunnars
þeg-ar hann var að horfa á eitt-
hvað annað, og sker bandið á
boganum lians i sundur svo . . .
BANG . . . segir boginn, brestur
og bandið hrekkur í tvent..
Þá varð Gunnar vondur og
hleypur og nær i atgeirinn sinn
með báðum höndiim og hleypur
að gæjanum, sem sikar bandið í
sundur og var að hreinsa undan
nöglunum á sér á þakinu, og rek-
ur hann alveg i gegn og skutlar
UhfGFRÚ YNDISFRÍÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá. N Ó A.
HVAR ER ÖRKIN HANS NOA’
Paff er alltaf saml Jelkurlnn 1 hénnl Ynd-
JsfríS okkar. Hún hefur fallS Srklna hana
Nóa einhvers staSar l hlaSInu’oe heitlr
gSSum verSIaunum handa þelm, sem getur
fundiS firklna. VerBlaunIn. eru'stír kon-
fektkassl, fullur at hezta konfekU, og
framleiSandlnn er au.SvltaS SælgæUsgerC-
ln N6I.
Náfn
HelmiU
örkln er & lls. -
SíSast er ðregis var hlaut verílaunln:
Laufey Tryggvadóttir,
Hamrahlíð 33, Rvík.
Vinninganna má vitja á skrifstofu
Vikunnar. 18. tbl.
28
— VIKAN 18. tbl.
honum svo niður í kartöflugarð.
Þá ikemur annar gæi öskuvondur,
sem var bróðir gæjans, sem
Gunnar rak alveg i gegn, en
Gunnar gerði sér lítið fyrir og
renndi atgeirnum aftur í hann
og í gegn nm skjöldinn lians og
iiraut á honinn báðar lúkurnar
svo ihann kútveltist niður.
Þá var G'Unnar búinn að kýla
átta í klessu og kála tveim, en þá
gátu þeir sært hann tvisvar, en
hann lét sér ekkert bregða, og
hárið á honum ruglaðist ekki
einusinni.
Þá segir hann salla rólegur við
Hallgerði langbrók, sem var lcon-
an hans og agalegt skass, „Gerða,“
segir hann „reytt afðér helvítis
tjásurnar, sem gera ekkert ann-
að en safna lús, og svo getið þið
mamma tvinnað það saman og
sett það í bogann minn. Þið hafið
hvort sem er ekkert að gera
annað en eitthvað bölvað kjaft-
æði. Það liggur ekkert á kaffinu,“
segir hann.
Þá segir Ilallgerður: „Hvaða
helvítis læti eru þetta eiginlega,“
segir hún, „liggur eitthvað á, eða
hvað?“
„Það eru komnir gestir,“ segir
IGunnar, og með þessi bölvuð
læti. Ég kann ekki við þetta
pat í þeirn. Ef ég hef bogaræf-
ilinn þá get ég haldið þeim i
skefjum, annars má fjandinn
vita hvað skeður.“
„Eins og mér sé ekki and-
skotans sama,“ segir Hallgerður.
„Eins og mér sé ekki andskot-
ans sama þó þú drepist, bölvað-
ur nokkuð, sem lamdir mig um
daginn. Það er, fjandinn hafi
það, ©kkert gagn i þér hvort
sem er.“
„Ja, ekiki ætla ég að ganga á
eftir þér, ekkisens tófan þín,“
segir Gunnar, en hiddu bara
þangað til ég næ i þig aftur.
Ég skal rassskella þig alla leið
héðan og austur á Langanes."
Haldið þið annars að það hafi
verið heeimilislíf!!
Nú, en kerlingunni var ekki
úr að aka með þetta, hvað sem
tengdamútter hennar sagði og
hótaði henni, og sagði að hún
mætti skammast sin, þvi þetta
væri ekki falloga gert, og hún
væri I.jóta apparatið.
En það var engu tauti við
hana komið, og Gunnar varð að
halda áfram að drepa með at-
geirnum, og meiddi átta svo-
leiðis í viðbót' að þeir voru
næstum steindauðir. Og svo
varði hann sig þangað til hann
var orðinn svo móðiir að hann
varð að vera stikk fri i dálitla
stund. En gæjarnir notuðu þá
sjensinn og réðust bara á hann
og voru vondir og særðu hann
svo það blæddi úr honum, en
þá byrjaði hann aftur og varðj
sig lengi, lengi, þangað til liann
var dauður.
Og svo drápu þeir hann alveg.
, . G. K.